ep34

16.2K 939 43
                                    

Zawgyi

"ငါ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ေမာင္"

"စိတ္ခ်ပါ သြန္းငယ္ရဲ႕၊ေမာင္ကေလးေလးမဟုတ္ပါဘူး"

ခုဆို သြန္းခၾကယ္ သင္တန္းဆင္းကာလကိုေက်ာ္ျဖတ္ေနရတဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေရာက္ရွိလို႔ေနၿပီး။သိပ္မၾကာခင္မွာဘြဲ႕ရေတာ့မယ္။ဆရာဝန္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ေမာင့္ကိုလုပ္ေကြၽးခြင့္ရေတာ့မယ္။အင္း အေတြးနဲ႕တင္သူေက်နပ္ေနၿပီး။

"အလုပ္နားလိုက္ပါလားေမာင္ရယ္၊ဒီရက္ပိုင္းပင္ပန္းေနလို႔လားမသိဘူး။မ်က္ႏွာေလးေတာင္ေခ်ာင္က်သြားတယ္"

"သြန္းငယ္ စိတ္ထင္လို႔ပါ။အလုပ္နားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ၊သိတယ္မလား"

အရင္ကထက္အကုန္အက်မ်ားလာတဲ့သြန္းငယ္၊ခရီးေတြခဏခဏသြားရေတာ့မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္စိုင္းရွင္းေနာင္ပိုၿပီးႀကိဳးစားရသည္။စယူကာစႏွစ္ႏွစ္ကေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္းေတာ္ေတာ္ေလးခက္ခဲလာသည္။သူလစာကလည္းတစ္လစာကိုထိန္းနိုင္တယ္ဆို႐ုံေလး။ဒီၾကားထဲသြန္းငယ္ကိုဘာပစၥည္းမွမလုပ္ေပးရသလို။သြန္းငယ္ေမြးေန႕ပြဲေတြေတာင္မက်င္းပေပးျဖစ္ေတာ့။တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။သြန္းငယ္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားနိုင္တယ္ဆို႐ုံေလးသာ

ကားေပၚတက္သြားတဲ့သြန္းငယ္။ဒါနဲ႕ဆိုသြန္းငယ္ ခရီးထြက္တာ7ႀကိမ္ျမႇောက္။တစ္ခါသြားတိုင္းတစ္ခါစိတ္ခ်မ္းသာရသည္။သူႀကိဳးစားမႈေလးအရာထင္ဖို႔နီးလာၿပီးဘဲလို႔ေတြးတိုင္းရင္ထဲမွာအတိုင္းမသိဝမ္းသာရသည္။ေနာက္ဆိုဂ်ဴတီဂုတ္အျဖဴေလးရယ္နားၾကပ္ေလးရယ္နဲ႕သူ႕ကိုၿပဳံးျပမယ့္သြန္းငယ္အၿပဳံးေတြကိုျမင္ေတြ႕ရေတာ့မယ္။

"ေနာင္ႀကီးေရ ေၾကာင္မေနနဲ႕၊ကုန္ကားေတြနည္းတာမဟုတ္ဘူး။"

ကိုမိုးစကားေၾကာင့္စိုင္းရွင္းေနာင္ အာ႐ုံေတြစုစည္းကာလြယ္အိတ္နဲ႕ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုထားေနက်ေနရာေလးမွာထားလိုက္သည္။တစ္ခုေကာင္းတာကအရင္ကလိုပင္ ကုန္ကားေတြအဝင္မျပက္တာပင္။တစ္လ7သိန္းခြဲကႏွစ္ေယာက္စားစရိတ္အျပင္
သြန္းငယ္အဝတ္အစားဖိုး၊ေက်ာင္းစရိတ္၊မုန႔္ဖိုးေလာက္ငွ႐ုံသာ

မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္Where stories live. Discover now