ep9

17K 1.3K 38
                                    

Zawgyi

"ဟင့္ ဗိုက္ေအာင့္လိုက္တာ"

ည10နာရီ႐ွီေနၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း​ေမာင္ျပန္မေရာက္ေသးပါ။ညေန႔ကဖုန္းဆက္ေတာ့အနည္းငယ္ေနာက္က်မည္ဟုေျပာသည္။ေန႔လည္ကစားထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္အခုသြန္းခၾကယ္ဗိုက္ေအာင့္ျခင္းေဝဒနာကိုခံေနရသည္။တစ္ျဖည္းျဖည္းထိုးေအာင့္လာတာမို္႔သြန္းခၾကယ္မတ္တပ္ပင္ေကာင္းေကာင္းမရပ္ႏိုင္ထိုေနရာတြင္ပင္ေခြက်သြားသည္။

"အ့!"

ထိုေနရာတြင္လွဲက်ကာဗိုက္ကိုဘဲဖိထားမိသည္။ကိုႏိုင္တို႔ကိုလွမ္းေအာ္ျခင္ေပမယ့္။အဲ့သေလာက္ေအာ္ႏိုင္တဲ့အားမ႐ွိ။သူလုပ္ႏိုင္တာတစ္ခုဘဲ႐ွိသည္။ေမာင္အျမန္ျပန္ေရာက္ဖို႔ဘဲဆုေတာင္းေနမိသည္။

"ေမာင္ ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေတာ့"

ခပ္တိုးတိုးသာေျပာႏိုင္ၿပီးသြန္းခၾကယ္ေခြေနမိသည္။

"သြန္းငယ္!!."

သတိလက္လြတ္မျဖစ္ေသးတာမို႔ေမာင့္အသံကိုသူမွတ္မိသည္။သူကိုေပြ႔ခ်ီသြားတာကိုလည္းသိသည္။ေမာင္ပါးစပ္ကေတာင္းပန္သံေတြကိုလည္းၾကားရသည္။သြန္းခၾကယ္ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ပါးစပ္မွ"ေမာင္"ဟုသာခပ္တိုးတိုးေခၚႏိုင္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ေက်းဇူးျပဳၿပီးဘာမွမျဖစ္သြားပါနဲ႔"

သြန္းငယ္လက္အားကိုင္ကာစိုင္း႐ွင္ေနာင္ေျပာေနမိသည္။သူမွားတာသူသာလိုက္မသြားခဲ့ရင္ဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္။အကယ္၍မ်ားသူသာေနာက္ထပ္အခ်ိန္နည္းနည္းေနာက္က်သြားရင္သြန္းငယ္ဘယ္လိုျဖစ္ေနမယ္မွန္းေတြးၾကည့္လို႔ပင္မရေတာ့။

အိမ္ေပၚတက္လိုက္တာနဲ႔သြန္းငယ္ပံုစံေၾကာင့္လူကပ်ာယာခက္ကာဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိစြာျဖစ္သြားရသည္။ေနာက္စိတ္ေအးေအးထားကာသြန္းငယ္ကိုေပြ႔ခ်ီၿပီးနီးစပ္ရာေဆးခန္းကိုေျပးရသည္။ပါးစပ္မွေတာင္းပန္စကားေတြေျပာေနမိသည္။သူသာသြန္းငယ္ပစ္မထားခဲ့ရင္၊သူသာမလိုက္သြားခဲ့ရင္သြန္းငယ္လည္းဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္။

"ဘာမွစိတ္ပူစရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။အစားအေသာက္နဲ႔ေတာ့နည္ူနည္းဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔လိုပါတယ္"

မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္Where stories live. Discover now