ep15

14.7K 1.1K 37
                                    

Zawgyi

"ေမာင္ငါအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္"

"ဟင္"

သြန္းခၾကယ္ ဝတ္ထားတာကိုဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ျဖင့္ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေနတဲ့ေမာင့္ကိုေမးလိုက္သည္။ဘာမွမေျပာစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ရွက္လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

"ေမာင့္!!!"

စိုင္းရွင္းေနာင္ သြန္းငယ္ေအာ္သံၾကားမွသတိဝင္သည္။ဟုတ္သည္။သြန္းငယ္ဝတ္ထားတာရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးဘဲ။သခြားႏုေရာင္Shirtလက္တိုေလးရယ္၊အစက္အေပ်ာက္မ်ားတဲ့ပုဆိုးအနက္ေရာင္ေလးရယ္၊ေသြးေၾကာစိမ္းေတြျမင္ေနရတဲ့ေျခေထာက္ျဖဴျဖဴအုအုေလးတြင္အညိုေရာင္ကတၱိပါဖိနပ္ေလးကလွပစြာေနရာယူထားသည္။

မူပိုင္ျဖစ္တဲ့ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးကပုံမွန္အတိုင္းေရွ႕ကိုဝဲက်ေနသည္။ပုလဲလုံေလးေတြနဲ႕တူတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စုံ၊အသားျဖဴတာမဟုတ္ဘဲအသားၾကည္သူမို႔ေသြးေၾကာေသးေသးေလးပါျမင္ေနရတဲ့ပါးမို႔မို႔ေလး၊ေဆးကူမလိုဘဲဘယ္ခ်ိန္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္စေတာ္ဘယ္ရီေရာင္ေပါက္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလး။သြန္းငယ္ကသိပ္ကိုလွတဲ့ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္။

သူမ်ားမတူတစ္မူထူးျခားတဲ့႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္နဲ႕သြန္းငယ္ဟာအမ်ားနဲ႕အတူလမ္းေလ်ာက္သြားရင္ေတာင္တစ္ေယာက္ထင္းလင္းေစတဲ့လူတစ္ေယာက္။

"ေမာင့္!!ငါအဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔"

"အင္း အဆင္ေျပတယ္"

"အဲ့တစ္ခြန္းေလးေျပာဖို႔ကို လူကိုၾကည့္ေနတာတစ္နာရီေလာက္"

"အင္းပါ။ဟိုမွာမႏွင္းတို႔ေတာင္ သြားေတာ့မယ္"

ကိုသက္ေမြးေန႕မို႔ႏွစ္အိမ္လုံးသြားၾကမွာျဖစ္သည္။သူတို႔အလုပ္ပိတ္ရက္မဟုတ္ေသာ္လည္းသြန္းငယ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ႕တိုက္သည္။ကေလးေတြကိုမေန႕ကက်ဴရွင္မပိတ္ဘဲဒီေန႕ပိတ္သည္။သူတို႔အလုပ္ကေတာ့ဒီေန႕ပိုက္ဆံရေသာ္လည္းကိုလင္းကပိတ္ေပးသည္။မနက္ျဖန္ကေတာ့ပိတ္ရက္

"မႏွင္း"

"ေအး သြန္းခေလးလွေနပါလား"

"ဟီး မႏွင္းေကာဘဲ"

မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္Where stories live. Discover now