Zawgyi
ဘာလို႔လည္းမသိ သြန္းခၾကယ္ စိတ္ေတြေလးေနသည္။ခရီးပန္လို႔ပင္ပန္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲစိတ္ေတြကထိုင္းမွိုင္းေနသလိုမ်ိဳး။အယူမသီးေပမယ့္ေမာင္တစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္လို႔ထင္ေနသည္။
"ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား"
စိတ္ထဲကစကားေတြကအျပင္မွာပါထြက္ေနသည္။ညဘက္ေရာက္ေနၿပီးဆိုေပမယ့္အလုပ္ဆင္းေနမွာ၊ခုခ်ိန္ထိဖုန္းမဝယ္တဲ့ေမာင္ကသူအတြက္ေတာ့တစ္ႏွစ္တစ္လုံးေျပာင္းေပးသည္။အလုပ္ထဲမွာဆိုကိုမိုးဖုန္း၊အိမ္မွာဆိုရင္ကိုနိုင္ႀကီးတို႔ဖုန္းနဲ႕ဆက္ေလ့ရွိသည္။
ဟူး ကိုမိုးကိုဘဲလွမ္းဆက္လိုက္ေတာ့မယ္။တစ္တူတူျဖင့္ဝင္သြားတဲ့ဖုန္း၊ဟိုဘက္ကကိုမိုးရဲ႕ဟယ္လိုဆိုတဲ့အသံကိုၾကားရသည္။
"ဦးေလးႀကီး ေမာင္ေကာ"
"........."
"ေမာင္ရွိလား၊ဟယ္လို ဟယ္လို"
တစ္ဖက္ကဘာမွမေျပာေၾကာင့္သြန္းခၾကယ္လိုင္းမမိဘူးထင္တာေၾကာင့္ဟယ္လို ဟယ္လိုျဖင့္ေအာ္ေနရသည္။အဲ့ေတာ့မွတစ္ဖက္က"ေနာင္ႀကီး ကိုလင္းနဲ႕ပစၥည္းသြားၾကည့္တယ္။ဘာမွာေပးရမလဲ အေသးေလး"ဟူေသာစကားေၾကာင့္သက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။
"ဘာမွမမွာေတာ့ပါဘူး၊ဒီတိုင္းဘဲ"
ထိုသို႔ျဖင့္ဖုန္းလိုင္းေလးကတစ္တီတီျဖင့္ျပတ္ေတာက္သြားသည္။သြန္းခၾကယ္လုပ္စရာရွိတာသာဆက္လုပ္လိုက္သည္။အနည္းငယ္ေတာ့စိတ္ေပါ့သြားသည္။ပါးစပ္ကလည္းေမာင္ အႏၱရာယ္ကင္းပါေစဆိုတဲ့ဆုကိုေတာင္းေပးလိုက္သည္။
"ေနာင္ႀကီးရာ သက္ေရာသက္သာလို႔လား။"
"ကြၽန္ေတာ္ တကယ့္သက္သာေနပါၿပီး"
ကိုမိုးမွာ ေနာင္ႀကီးစိတ္တိုင္းက်အေသးေလးကိုလိမ္ေပးလိုက္ရသည္။ေတာ္ေသးသည္။ေခါင္းကိုသုံးခ်က္ေလာက္ဘဲခ်ဳပ္ရလို႔၊ရိုက္ထားတာေၾကာင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးညိုမဲစြဲေနသည္။ကိုလင္းနဲ႕နိုင္ႀကီးတို႔အဖြဲ႕ကေတာ့ရဲစခန္းကိုသြားသည္။ဒီေလာက္ျဖစ္တာေတာင္အမႈပိတ္ေပးတဲ့ေနာင္ႀကီး၊အကုန္လုံးကသူ႕အတြက္မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာသူကေတာ့အၿပဳံးျဖင့္ဆက္ဆံသည္။
YOU ARE READING
မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္
Romance"ကျွန်တော်ကသွန်းငယ်ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာမို့သွန်းငယ်ရဲ့စိတ်ကူးအိမ်မက်တွေကိုအကောင်အထည်ဖော်ရင်ပါရမီဖြည့်ပေးမယ့်လူတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တာမို့ကျွန်တော်နောက်ကိုလိုက်ခဲ့ပါ။သွန်းငယ်" "ကြၽန္ေတာ္ကသြန္းငယ္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားမွာမို႔သြန္းငယ္ရဲ႕စိတ္ကူးအိမ္မက္ေ...
