mijn beste vriend zijn vriend

Hoofdstuk 61

' maar hoe is hij in een auto ongeluk gekomen?' vroeg rob. ' hij zei gister dat hij een afspraak had en daarom er vanochtend niet zou zijn' zei ik.

' maar. gaan we het de kijkers vertellen? want anders komen er natuurlijk heel veel vragen over waarom koen er niet is' zei matthy. ' ik zou het even laten afwachten' zei raoul. ' ja dat zou ik ook doen. maar wij moeten wel door met de video's' zei milo. ' ja dat klopt' zei matthy. ' ik. ik ga even naar boven' zei ik en ik liep weg. ik liep naar koen zijn kamer en pakte een van zijn truien, die ik aan deed. daarna liep ik naar zijn kamer. ik pakte een kaart uit een van de laatjes. ik besloot een kaart te schrijven.

Lieve koen,

ik weet dat op het moment dat ik deze kaart schrijf jij aan het vechten voor je leven bent. vanochtend toen ik een telefoontje kreeg dacht ik dat jij het was. toen ik opnam bleek het niet zo te zijn, het bleek namelijk iemand van het ziekenhuis te zijn die via jou telefoon belde. toen ik vroeg waarom die man belde via jou telefoon zei hij dus dat je in een auto ongeluk was gekomen en meteen naar het ziekenhuis was gebracht. ik kon niet geloven wat de man aan de telefoon zei. een paar  seconden later kwam roel binnen en vroeg wat er was. aangezien ik aardig in paniek was, en geen antwoord op roel kon geven, besloot hij rob te halen. toen rob me gekalmeerd had kon ik vertellen wat er was. roel had meteen naar jou gebeld en er had iemand van het ziekenhuis opgenomen. er werd verteld dat je in een coma ligt  en dat je maar 40% overlevingskans hebt. natuurlijk waren we allemaal een beetje in paniek. rob die mij probeerde te kalmeren en roel die aan het bellen was. later toen ik beneden kwam waren roel, rob en matthy over ons aan het ruziën over dat rob rustig moest doen omdat ik anders meer in paniek zou raken. het ligt me ook best wel zwaar dat je in het ziekenhuis ligt omdat ik gewoon veel om je geef. 

Ik wil dat je even weet dat we allemaal heel veel van je houden en dat we er alles aan doen om te zorgen dat het als je terug komt gewoon als van ouds gaat zijn. 

ik hou van je...

liefs Amber

--------------------------

tijdens het schrijven van de brief voelde ik de tranen weer over men wangen stromen. er zaten ook wel een paar natte plekken op de brief. op die plekken was de inkt ook beetje uitgelopen. ik ging op bed liggen. na een tijdje kwam matthy men kamer ingelopen. ' hey we hoorden je huilen en je was al een tijdje boven. alles oke?' vroeg hij. ' waarom nou koen? waarom kon het niet een van die andere duizenden weggebruikers zijn?' vroeg ik. matthy kwam naast me zitten. ' weet ik ook niet...' hij zuchtte. ' maar we kunnen er nu niks meer aan veranderen' ging hij door. ' weet ik. maar het is niet eerlijk! koen heeft nooit iets fout gedaan!' zei ik.  matthy sloeg zijn arm om me heen. ' dat klopt maar waarom was je zo lang boven' vroeg hij. ' ik dacht' ik sloeg dicht. ' het is oké. doe maar rustig' zei matthy. ' ik dacht... ik maak een kaart ... voor op zijn kamer.. dan kan hij het nalezen' zei ik. ' dat is super! kom nou mee naar beneden dan gaan we zo' zei matthy. ' oke' zei ik. ik pakte de kaart en liep samen met matthy naar beneden. alle jongens zaten op de bank. allemaal stil. nog steeds hadden ze rode ogen van het huilen net als ik waarschijnlijk. ' kunnen we gaan?' vroeg milo voorzichtig. ' ja'  antwoordde raoul. we liepen naar raoul zijn auto en stapten in. de hele rit waren we stil. toen we bij het ziekenhuis kwamen liepen we naar de balie. ' hallo kan ik jullie helpen' zei een chagrijnige vrouw achter de balie. ' we komen voor koen van heest' zei rob. 'dat kan niet. hij staat niet in mijn systeem' zei de vrouw. 'we zijn vanmorgen gebeld dat we langs konden komen' zei raoul. ' ja sorry hoor maar hoe heette hij ook al weer' vroeg ze. '  KOEN VAN HEEST! K O E N V A N H E E S T' zei ik terwijl ik een beetje boos begon te worden. ' oh ja nu zie ik hem staan' zei ze. ' en waar ligt hij?' vroeg matthy ' verdieping 6 kamer 543' zei de vrouw. ' nou bedankt voor uw fantastische hulp' zei ik sarcastisch. we stapten in de lift. toen we de lift uit kwamen stond er een dokter voor koen zijn kamer. ' hallo komen jullie voor meneer van heest?' vroeg de man. ' ja' antwoordde milo. ' oke jullie kunnen naar binnen. zoals jullie waarschijnlijk al wisten ligt meneer van heest in een coma omdat zijn lichaam er nog niet zelfstandig klaar voor is. zijn overlevingskans is nu 40%. we proberen er natuurlijk alles aan te doen om te zorgen dat hij beter word' zei de man. ' bedankt' zei rob. we liepen naar binnen. daar lag hij. op het bed aan de beademing. hij zat helemaal onder de schrammen. rob pakte men hand vast. ' het komt wel goed' zei hij. we gingen allemaal zitten. ik naast koen, zijn hand had ik vast. ik hoopte zo dat ik iets van een kneepje in mijn hand zou voelen of iets als teken dat hij iets verstond maar dat kwam niet. 

phoe wat een havy hoofdstuk. het liefst wil ik deze hoofdstukken niet schrijven. maar ja ze zijn leuk voor in het verhaal.