mijn beste vriend zijn vriend

Hoofdstuk 77

* skip paar maanden. sorry maar ik wil die hele 9 maanden niet typen*

het is vandaag nog precies 1 week tot ik ben uitgerekend. ik heb al een ziekenhuis tas klaar gemaakt en de baby kamer is ook klaar. hij is super leuk, al zeg ik het zelf

we hebben besloten om het kind in cdh op te voeden. omdat koen en ik allebei best jong zijn en een paar extra handen zijn gewoon makkelijk. ook omdat we dan tijdens de opnames altijd bij haar zijn. aangezien ik nog een week moet nemen de jongens alleen nog maar thuis op. ze zijn echt fucking bezorgd, ik mag helemaal niks meer van ze. koken mag niet, schoonmaken mag ook niet meer, boodschappen doen ook niet. het enige wat ik nog mag doen is zitten, slapen, eten en drinken pakken en naar de wc lopen. ik had dorst dus besloot ik drinken te pakken. ik had net een glas water vast toen er ineens een pijnscheut door men buik ging. ik zakte op de grond. een paar minuten later voelde ik de grond nat worden. kut kut kut, nee men vliezen waren gebroken. ' HELP JONGENS' riep ik. de jongens kwamen allemaal vanuit buiten aangesprint. ' heb je water gemorst' vroeg rob. ' nee lul. der vliezen zijn gebroken' zei raoul. koen raakte in de stres. ' wacht wat! nu?! je moet toch nog een week' vroeg hij. ' j-ja' kreeg ik er net uit.  ' we moeten naar het ziekenhuis' zei matthy. raoul nam de taakverdeling op zich. ' oke even rustig blijven. matthy pak jij haar ziekenhuis tas. rob pak haar auto en doe de achterbank plat milo help hem. koen wij blijven hier. en allemaal in tempo' zei hij. rob en matthy verdwenen allemaal. ' hoe wil je dit gaan doen roel' vroeg koen in paniek. ' oke eerst. jij moet ff rustig doen. en twee. ik rij met jou en amber. rob gaat met matt en milo rijden.  matthy kwam de trap af gerend. ' ik heb de tas' zei hij buiten adem. ook rob en milo kwamen aangerend. ' klaar' zeiden ze. ' oke. we tillen haar naar de auto. ik rij met amber en koen. jullie rijden ook met zen 3' zei raoul weer. het was duidelijk dat raoul de vader van de groep is want de jongens deden precies wat hij zei. ' breng me nou naar dag godverdomme kut ziekenhuis. want dit kind moet er uit' zei ik. ' sorry'zei rob die me optilde. ik werd achterin de auto gelegd met koen naast me. raoul reed. koen had mijn hand vast. ' rustig schatje we rijden zo snel mogelijk' zei koen. ' jij hoeft geen fucking kind uit te persen' zei ik. even later waren we bij het ziekenhuis. rob matthy en milo waren er al en hadden een rolstoel gehaald. ik werd in de rolstoel gehesen en we reden naar binnen. ' der vliezen zijn gebroken' zei koen tegen de vrouw achter de balie. ' oke dan mogen jullie naar verdieping 2' zei de vrouw. we deden de lift in. ' kunnen jullie noa bellen. om te zeggen dat het tijd is' vroeg ik. ' ja tuurlijk' zei milo die ging bellen. 'oke alleen familie mag mee' zei de vrouw. ' ze zijn allemaal geen familie' zei ik. ' nog niet' zei koen. ' oke dan mag u 2 mensen kiezen' zei de vrouw. ' nou sowieso koen. en..... rob' zei ik. we gingen de kamer in en ik werd op dat bed gelegd. die vrouw ging eerst allemaal kijken enzo. ' oke je hebt al 9 centimeter ontsluiting dus je mag gaan persen' zei de vrouw. ' jij houd mijn kaulo hand vast' zei ik tegen koen. koen pakte mijn hand vast. ' niet zo hard knijpen' zei koen. ' jij weet niet hoeveel pijn dit doet' zei ik. rob had ondertussen mijn andere hand vast. 

POV KOEN

' maar even. wij zijn echte mannen en we vreten alles op. en ik ga voor light want ja..' zei rob. we waren alles van de snackbar aan het eten. ' HELP JONGENS' hoorden we amber roepen. we keken elkaar aan en renden naar binnen ' heb je water gemorst' vroeg rob. ' nee lul. der vliezen zijn gebroken' zei raoul. oh kut dacht ik ' wacht wat! nu?! je moet toch nog een week' vroeg ik. ' j-ja' zei ze met moeite ' we moeten naar het ziekenhuis' zei matthy. raoul begon te praten ' oke even rustig blijven. matthy pak jij haar ziekenhuis tas. rob pak haar auto en doe de achterbank plat milo help hem. koen wij blijven hier. en allemaal in tempo' zei hij. rob en matthy verdwenen allemaal. ' hoe wil je dit gaan doen roel' vroeg ik' oke eerst. jij moet ff rustig doen. en twee. ik rij met jou en amber. rob gaat met matt en milo rijden. matthy kwam de trap af gerend. ' ik heb de tas' zei hij buiten adem. ook rob en milo kwamen aangerend. ' klaar' zeiden ze. ' oke. we tillen haar naar de auto. ik rij met amber en koen. jullie rijden ook met zen 3' zei raoul weer. ik was al wat meer relaxed ' breng me nou naar dag godverdomme kut ziekenhuis. want dit kind moet er uit' zei ze. ' sorry'zei rob die haar optilde. we legden amber achterin en ik ging naast haar zitten, raoul reed. ik had haar hand vast. ' rustig schatje we rijden zo snel mogelijk' zei ik. ' jij hoeft geen fucking kind uit te persen' zei ze.fair dacht ik.  even later waren we bij het ziekenhuis. rob matthy en milo waren er al en hadden een rolstoel gehaald. we legden amber in de rolstoel en reden naar binnen ' der vliezen zijn gebroken' zei ik tegen de vrouw achter de balie. ' oke dan mogen jullie naar verdieping 2' zei de vrouw. we deden de lift in. ' kunnen jullie noa bellen. om te zeggen dat het tijd is' vroeg amber. ' ja tuurlijk' zei milo die ging bellen. 'oke alleen familie mag mee' zei een vrouw. ' ze zijn allemaal geen familie' zei amber. ' nog niet' zei ik. ' oke dan mag u 2 mensen kiezen' zei de vrouw. ' nou sowieso koen. en..... rob' zei ze.logisch dacht ik. want ja. het is mijn kind en rob kent ze al der hele leven. we gingen de kamer in en amber werd op dat bed gelegd. die vrouw ging eerst allemaal kijken enzo. ' oke je hebt al 9 centimeter ontsluiting dus je mag gaan persen' zei de vrouw. ' jij houd mijn kaulo hand vast' zei amber. ik pakte haar hand vast.  ze kneep hard! niet normaal!' niet zo hard knijpen' zei ik. ' jij weet niet hoeveel pijn dit doet' zei ze . rob had ondertussen haar andere hand vast. ik zag ook aan hem dat het pijn deed. ' is die kut baby er nou eindelijk' riep amber. ' het hoofd is er bijna uit' zei de vrouw. 

POV RAOUL

wij gingen allemaal in de wachtkamer zitten. ' hey wil je naar het ziekenhuis komen' vroeg milo in de telefoon. ' ja der vliezen zijn gebroken. wij zijn er allemaal al. rob en koen zijn mee naar binnen.' zei hij. we hoorden allemaal geschreeuw uit haar kamer komen. ' volgens mij  mag ze al gaan persen' zei ik. ' denk het ook' zei matthy. ' ja tot zo' zei milo en hij hing op. ' noa komt eraan' zei hij. wij waren allemaal aan het praten enzo. ' hadden ze nou al een naam' vroeg matthy. ' ik heb geen idee' zei milo. op dat moment kwam noa aangerend. ' ik dacht dat jij een uur moest rijden' zei ik. ' ja maar ik was bij vrienden in rotterdam' zei noa. op dat moment kwam rob de kamer ingelopen. ' jullie mogen naar binnen' zei hij. 

' nog 1 keer' zei de verpleegster. ik perste en daar was ze. mijn kind. koen mocht de navelstreng knippen. ' de rest mag nu komen' zei de verpleegster. rob ging de rest halen. ' ik ben trots op je' zei koen. de jongens en noa kwamen binnen en de vrouw nam onze baby mee voor onderzoekjes. ' hey' zei ik. noa kwam me een knuffel geven. koen keek naar zijn hand. hij was helemaal rood. ' sorry schatje' zei ik. ' maakt niet uit, jij had meer pijn' zei hij.