လွန်ခဲ့သော၁ပတ်ခန့်က......
မာမီနှင့်ဒယ်ဒီ့ကိုတိုက်ခဲ့တဲ့တံရားခံကကင်းလွတ်ခွင့်နဲ့လွတ်မြောက်ခဲ့တဲ့တွက်နက္ခတ်နဲ့နေမင်းမောင်နဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာသွားတွေ့ခဲ့သည်။
"မင်းနမယ်က ဇင်သူနော်.."
"အင်း..."
ရှေ့ကလူကိုကြည့်ကာနက္ခတ်သက်ပြင်းချမိသည်။တကယ်လဲထောင်ထွက်နဲ့တူပါပေတယ်...အရပ်က ၆ပေကိုမှခန္ဓာကိုယ်ကနက္ခတ်တို့နဲ့မကွာထောင်ကထွက်လာသည်ကြောင့်ဆံပင်ရှည်နဲ့မုတ်ဆိတ်မွှေးတေနဲ့ဖြစ်နေသည်။အဲ့အရှုပ်တေဖယ်လိုက်ရင်တော့လူချောတစ်ယာက်တော့ဖြစ်လာက်သည်။
"မင်းသက်လွှာမေကိုသိတယ်မလား...."
မေးလိုက်သူကတော့နေမင်းမောင်ဖြစ်သည်။
"မင်းတို့ကဘယ်သူတေလဲ....သူလွှတ်လိုက်တာလား...ဘာလဲသူကငါ့ကိုလွှတ်ပြီးသတ်ခိုင်းလိုက်တာလား..."
ဇင်သူဆိုတဲ့သူပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်နေမင်းမောင်မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်သည်။
"သူကဘာလို့မင်းကိုသတ်ခိုင်ရမှာလဲ...ပြီးတော့ငါတို့ကသူလွှတ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး...ဘေးကနေမင်းမောင်ဆိုတဲ့သူကိုတော့မင်းသိမှာပါ...."
နက္ခတ်ပြောလိုက်မှထိုလူကနေမင်းမောင်ကိုကြည့်ပြီးခေါင်းငုံ့သွားသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်လဲရွေးချယ်စရာမရှိတော့လို့ပါ..."
"ဘာကြောင့်ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..."
နေမင်းမောင်ကမေးတော့....
"အဲ့နေ့တုန်းကသက်လွှာမေနဲ့ဦးသက်စိုးဆိုတဲ့လူနဲ့ဟိုတယ်တစ်ခုထဲဝင်သွားတာကိုဒီကညီလေးရဲ့အမေနဲ့အဖေကတွေ့သွားလို့လိုက်လာခဲ့တာ...ဖြစ်ချင်တော့သက်လွှာတို့ကိုအခန်းထဲမှာမိသွားပြီးညီလေးရဲ့အမေကသူ့သားနဲ့သဘောမတူဘူး၊ သက်လွှာမေရဲ့အဖေကိုလည်းအကျိုးကြောင်းရှင်းပြပြီးမဂလာပွဲကိုဖျက်မယ်ဆိုပြီးပြောတော့..သက်လွှာမေကညီလေးအမေကိုတောင်းပန်သေးတယ်...ဒါပေမယ့်လဲညီလေးအမေကခွင့်မလွှတ်ဘဲညီလေးကိုဖုန်းဆက်ပြီးပြောစရာရှိလို့လို့ပြောပြီးဟိုတယ်ကိုလာခိုင်းလိုက်တော့သက်လွှာမေကသူ့အကြောင်းတေကိုပြောမှာစိုးလို့ဆိုပြီးအကို့ကိုရှင်းခိုင်းတယ်....အကိုအစကတွေဝေနေသေးတယ်...ဒါမယ့်သက်လွှာမေကအကို့အမေရဲ့ဆေးရုံခကိုသူတာဝန်ယူပေးပါ့မယ်ဆိုပြီးပြောတော့အကိုလဲလုပ်ခဲ့မိတယ်...အစကညီလေးတို့ကိုစောင့်ကြည့်ဖို့ဘဲပြောပေမယ့်လူသတ်ခိုင်းတဲ့ထိရောက်တော့အကိုစိတ်မလုံတော့ဘူး....အဲ့ဒါကြောင့်သက်လွှာမေရဲ့စကားကိုယုံပြီးကိုယ့်အပြစ်ကိုဆေးကြောဖို့အကိုဝန်ခံခဲ့တာ...တောင်းပန်ပါတယ်..... "
