"နေလှိုင်းမဟာနဲ့ နေလှိုင်းအာဏာ!"
"လာခဲ့မင်းတို့၂ကောင်လုံး...."
ခေါ်လိုက်တော့၂ယောက်လုံးလက်ပိုက်ကာအနားကိုရောက်လာသည်။
"မင်းတို့ဒီနေ့ဘာအပြစ်လုပ်ထားလဲသိတယ်နော်..."
"ဟုတ်..ပါးပါး..."×2
"ဟူးးးးးမင်းတို့ကိုငါဘယ်လိုထိန်းလို့ထိန်းရမလဲမသိတော့ဘူး....တော်ပြီလာ...မင်တို့ငါ့စကားနားမထောင်ချင်ဘူးမလား...လာအဝတ်တေယူ...ကုလားကြီးဆီသွားပို့မယ်..."
ပြောပြီးထွက်မယ်အလုပ်.....
"အီးးးးဟီးးးးးပါးပါးသားတို့မှားပါတယ်ဗျ....မနေချင်ဘူးကုလားကြီးဆီ...."
"တွားချင်ဝူးးးး...ကုရားကြီးချီ..."
"လှိုင်း....ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ..."
"မသွားချင်ရင်ဒူးထောက်နေ..."
နေမင်းမောင်အသံကိုမသိလျင်ယောင်ဆောင်ကာပြောလိုက်သောကြောင့်လှိုငိးနားသွားကာ....
"လှိုင်း...ဘာဖြစ်နေတာလဲ...သားတို့ကဘာလုပ်လို့လဲ..."
ထိုအခါလှိုင်းကနေမင်းမောင်ဘက်လှည့်ကာ....
"ဘာဖြစ်ရမှာလဲ...မင်းသားတေလေ...ဟိုဘက်ခြံကမာကလာသီးကိုခဲလုံးနဲ့ပေါက်ပြီးခူးတာတဲ့ဟိုဘက်ခြံကအပျိုကြီးအိမ်ကမှန်ကွဲသွားတယ်လေ...ငါ့ကိုလာပြောသွားတာရစရာကိုမရှိဘူး...မင်းသားတေကိုငါတကယ်သွားပို့တော့မှာကုလားဆီ...."
"လှိုင်းကလည်းအဲ့တာကလှိုင်းရဲ့သားတေဘဲလေ.."
"ငါ...ငါ...မင်းတို့သားဖတေကိုဟူးးးးး"
ထိုအခါလှိုငိးပုခုံးကိုဖက်ကာ.....
"လှိုငိးရယ်...ကလေးတေဘဲအမှားလုပ်မိ..."
"အဲ့ဒါဆိုမင်းလဲဒူးထောက်သွား..."
လှိုင်းကိုပြောလို့မရမယ့်တူတူသူလဲသားတေနဲ့တူတူဒူးထောက်လိုက်သည်။
"သားလှိုင်း...."
"အော်...ဖေဖေ...ထမင်းစားတော့မလားဗျ..."
