11.BÖLÜM

1.3K 82 35
                                    

SINIR* 60 OY 50 YORUM
keyifli okumalar

NARA
Yorgunlukla karşımdaki koca konağa baktım. Gözlerimin önüne gelen anılarla birlikte yumruğumu sıktım. Ne hayallerle gelmiştim bu konağa. Hayatım düzelecek deyip adım attığım bu koca şehir beni enkaza çevirmişti. Kapının açılmasıyla birlikte zorlukla hükmettiğim ayaklarımla içeriye girdim, her adımda kaçıp gitmek istiyordum hatta tamamen kaybolmak istiyordum. Neye bu kadar üzülmüştüm? 22 senedir varlığını dahi hissedemediğim ailemi tamamen kaybettiğim için mi? Yoksa daha yeni sevdiğimi farkettiğim adamın gözlerimin önünde babamı öldürmesine şahit olduğum için mi böyle yıkılmıştım? Alayla gülümsedim.

Kapıya vurup bekledim tamamen bu evden kurtulmak istiyordum... bulanan miğdemle birlikte elimi sıkıca ağzıma bastırdım. Günlerdir çektiğim mide bulantısı yine kendini gösteriyordu. Zorlukla gelen kusma güdüsünü geri plana atıp açılan kapıyla birlikte bana selam veren hizmetliyi es geçip hızla merdivenlere yöneldim.

Odaya girip hızla banyoya yöneldim, midemdeki herseyi çıkardıktan sonra yere çöküp soğuk mermerin vücudumu titretmesine izin verdim. Öylece boşluğa dalmak istedim hiç birsey düşünmeden öylece takılıp kalmak istedim...

Bir süre daha bekleyip sonunda artık yerimden kalkıp banyodan çıktım. Gardolaba doğru ilerledim. Titreyen elimle birlikte valizimi açtığımda sadece önceden kendi paramla aldığım kıyafetleri valize koydum. Ne bu eve ne de ona ait birseyin artık hayatımda olmasına izin veremezdim. Dolan gözlerimle burnumu çektim, dönen başımla birlikte hızla yatağa oturup derin nefesler almaya çalıştım bu kadar zayıf olmamalıydım. Alışmış olmam lazımdı yalnızlığa hemde sonsuza kadar.

Düğümlenen boğazımla birlikte elimin altındaki çarşafı sıktım. Aklıma gelenle birlikte tırnaklarımı avuç içime bastırdım, o gece salak gibi onunla olmuştum. Bu düşünce midemin bulanmasına neden olurken acıyla hıçkırdım. Nasıl bilebilirdim ki boyle olacağını. Salak bir kız çocuğu gibi herseyin güzel olacağını hayal etmiştim. Herkes gibi mutlu olacağımı hatta sonsuza kadar birlikte olacağımızı bile düşünmüştüm. Onun en küçük sevgi gösterisine nasılda kanmıştım. Çalan kapıyla birlikte korkuyla sıçrayıp hızla ayağa kalktım. Hemen gitmem gerekiyordu onu daha fazla göremezdim. Valizi tamamen kapatıp çantamı taktıktan sonra odadan çıktım. Zorlukla merdivenden indiğimde onun mavileriyle göz göze geldim. Yine buz gibiydi. Yüzümü buruşturup yoluma devam edecekken bir anda "hiç bir yere gitmiyorsun!" Davudi ses tonuyla birlikte sinirle tekrardan gözlerine bakıp "ne hakla?" Diye bağırdım. Bakışları önce elimdeki valize kaydı tekrardan bana baktığında alayla gülüp "korkma polise gitmiycem! Gitsem dahi ne anlatabilirim ki!" Dedim acıyla.

Kafasını olumsuz anlamda sallayıp "umurumda bile değil gidip gitmemen ama bu evden asla gidemezsin!" Sinirden kızarmaya başlayan yanaklarımla birlikte "daha neyin intikamını istiyorsun? Benimde mi canımı alı..." "kes sesini!" Bağırmasıyla birlikte korkuyla irkilip gözlerimi kocaman açtım. Dediklerim zoruna mı gitmişti? Daha sabah babamı öldüren adamın katil olduğunu yüzüne vurmam mı zoruna gitti?

"Noluyor burda?" Salona gelen ev halkıyla birlikte gözlerimi devirip tam yoluma devam edecekken aklıma gelenle birlikte durup Asaf amcaya baktım. Kaşlarını öylece catıp bizi izliyordu. Düğümlenen boğazımla birlikte yutkunup "biliyordun..." dedim hayal kırıklığıyla. Anlayıp başını eğdiğinde alayla güldüm "sevindin mi bari? Sana gelip baba şefkatinden mahrum kalıp sana sığındığım da içinden alay ettin mi?" Acizliğimle birlikte gözlerimi sıkıca yumdum. Bir de gidip yanında ağlamıştım.

"Kızım..." hızla sözünü kestim "artık mutlu olabilirsiniz! Yeğeniniz intikamınızı aldı hemde salak bir kızı kullanarak!" Deyip Eyşan'la göz göze geldiğimde acıyla yutkundum. Gözlerinde acımayla birlikte hızla bakışlarımı kaçırdım bu eve geldiğimde en çok ondan kaçmıştım, ilk geldiğim gün gözlerindeki acizliği anımsadım, aslında bana her yaklaştığında onunla arkadaş olmak istedim ama hep utanıp uzaklaşmıştım ondan. Derin nefes alıp kapıya ilerleyecekken kolumdan tutulmamla sinirle geriye gittim.

AFİTAPHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin