AFİTAP

kesit 7

"Egemen..." dedim yorgunlukla, sanki günlerdir uyumuyormuşum gibi bir his vardı üstümde, gözlerimi hafifçe açtığımda gömleğini giyen Egemen'le karşılaştığımda kaşlarımı çatıp zorlukla olduğum yerde dik bir konuma geldim, merakla "nereye?" Diye sordum. Sanki burda yokmuşum gibi bir tavır alıp çekmeceden aldığı metal saati koluna takıp, bana bakmadan "işim var!" Dedi, alayla gülümseyip "sabahın 6'sın da mı?" Dedim, normalde asla ona soru sormazdım, birbirimizin hayatlarına karışmayacaktık ama nedense soru sormak gelmişti içimden.

Ne kadar anlaşmalı bir evlilik olsa da yine de merak ediyordum, korkuyordum...

Sonunda bana dönüp çattığı kaşlarıyla birlikte "iş saatlerime de mi karışacaksın!" Dedi sert bir tonla. Kızaran yanaklarımla birlikte yutkunup etrafıma baktım, aklıma gelenle birlikte hızla ona dönüp "gerekirse evet!" Dedim nerden geldiğini bilmediğim bir cesaretle. Çattığı kaşlarını olabildiğince daha fazla çattı "hangi hakla!" Dedi bir sorudan çok tehdit barındıran bir ton vardı.

Yutkundum, içimden ne kadar 'karın!' Demek istesemde bu hakkı kendimde göremedim, zorlukla "aylardır beni oyalıyorsun!" Dedim sinirle. Hızla yataktan kalkıp tam karşısında durdum.

Boyum ondan kısa olduğu için kafamı kaldırıp ona baktım, gözlerindeki sert duvarla birlikte bir an olduğum yerde kaldım, merakla beni beklediğinde olduğum yerde ürperip "hala da oyalıyorsun! Babamı bulacağını söyledin ama nedense babam dışında her konuyla ilgileniyorsun!" Dedim.

Mavi gözleri sinirle laciverte doğru kararıyordu bu görüntü ne kadar beni korkutsa da yine de geri adım atmamaya çalıştım. Sıktığı dişlerinden dolayı çenesi fazlasıyla gerilmişti, işaret parmağını bana doğru sallayıp "önce o sesini kıs! Sana babanı bulucam dedim ama bu herşeyime karışabileceksin demek değil!" Dedi, dolmaya başlayan gözlerimle birlikte derin nefes aldım, o ana kadar bile bağırdığımın farkında değildim, bir anda üstüme çöken yorgunlukla birlikte "ne zaman?" Dedim, kaçıncı soruşumdu bilmiyordum, ama aldığım cevap hep aynıydı "bilmiyorum..." gözlerimi sıkıca yumdum "beni kandırıyorsun, kendi istediğin yerine geldi Sonuçta, o kızla evlenmeni engelledim peki benim istediğim?" Dedim bir adım gerilerken.

Bakışları önce geri giden ayaklarıma kaydı, tekrardan yüzüme bakıp yutkundu, merakla atağını beklerken bir anda kolumdan tutup beni kendisine çekmesiyle birlikte gözlerim kocaman açıldı, yüzüm göğsüne çarptığında hareket dahi edemedim. Sert göğüsle birlikte yutkunup burnuma dolan nane kokusunun tadını çıkarmaya çalıştım. Bir eli belimdeydi diğeri de saçımda, bütün sinirim uçup gitmişti. Hafifçe saçlarımı okşayıp "babanı bulucam, sana bunun sözünü verdim! Seni kandırdığım falan yok babanı hala arıyorum!" Dedi beni sakinleştirmeye çalışarak. Gözlerimi sıkıca yumdum, titreyen çenemle birlikte yutkunup " çabuk ol! Yalvarırım çabuk ol çünkü ben zaman geçtikçe kafayı yemek üzereyim!" Dedim akan göz yaşımla birlikte burnumu çektim. Bir anda saçlarımın arasına konan öpücükle birlikte gözlerim kocaman açıldı.

Beklemediğim bir hareketten dolayı aniden hızlanmaya başlayan kalbimle birlikte zorlukla yutkundum, neden heyecanlanmıştım ki? Saçlarımla birlikte aynı rengi almaya başlayan yanaklarımın yanmaya başladığını hissedebiliyordum. Utançla hızla geriye çekildim. Bakışlarım anında yeri bulduğunda fısıltıyla "geç kalıyorsun..." deyip yutkundum. Az önce ki sinirli ortam kaybolmuştu.

"Kendine iyi bak!" Deyip birşey dememe izin vermeden hızla odadan çıktığında gözlerimi sıkıca yumdum. Ne olmuştu bana? Küçücük bir dokunuştan mı böyle etkilenmiştim?

Derin nefes alıp tekrardan yatağıma oturdum, hızla başımı olumsuz anlamda sallayıp "kendine gel Nara! Olmayacak hislere kapılma!" Deyip tekrardan gerçeklerin acısıyla birlikte gözlerimi sıkıca yumdum.

Imkansızı sevmemeliydim...

Nara ve Egemen

Son kesit, DİLHUN final olduktan sonra bir süre buralarda olmayacağım. Kitap 2021 sonunda olucak büyük ihtimalle belki de 2022 kesin değil zamana bağlı.

Kendinize iyi bakın ♡