I Am a Woman

Chapter 1

Chapter 1

"Abort it! Hindi ako papayag na babae ang magiging panganay na apo ko sayo Solana!"

Hindi pa man ako tuluyang nakakapasok sa loob ay sigaw na agad ni Don Sebastian ang sumalubong sa akin pagkatapak ko pa lang ng mansion ng mga Seriantel. Bakas ang matinding pagkadisgusto at galit sa boses nito.

That is the superstition. No eldest child of the Seriantel family will be a girl. Sa ilang dekada ay iyon ang naging pamahiin ng pamilya kahit pa man ng mga yumaong Seriantel. They believe that it is a bad omen to have a girl as the eldest. Itinuturing na kamalasan ang pagkakaroon ng panganay na babae. Ikinakatakot din ng matatandang Seriantel na ito ang maging dahilan ng paglaho at pagbagsak ng apelyido at bloodline ng mga Seriantel, which, for me, is stupid.

They are so devoted to that belief. It should be followed kahit na ang kapalit nito ay pagkitil sa buhay ng batang sinapupunan ng kanyang ina. They have no mercy.

I smiled bitterly. That stupid superstition of the Seriantel is the one that put me in this situation.

I was not the eldest of the family. It was my twin brother.

Imagine how relieved they were when they knew na unang lumabas ang lalaki kaysa sa babae mula sa anak nilang kambal.

Pero kung ako iyon na isang babae ay paniguradong ipag-uutos agad ng matandang Seriantel na lagutan ako ng hininga.

But it seems like fate is not on my mother and father's side, dahil tatlong oras matapos mailabas ang anak nilang lalaki ay agad itong nawalan ng buhay, and between us, I am the only one who survived. That incident made me the eldest child in my family.

Sa takot ng mga magulang ko na mawala ako tulad ng pagkawala pa ng kanilang isang anak ay ipinalabas nito na ang babae sa kanilang kambal na anak ang namatay. Starting that day, they treated and dressed me as a boy. I live with my brother's identity, with his name.

Naging mahigpit ang pagtatago nila sa tunay kong kasarian para hindi ito malaman ng kahit sino lalong lalo na kahit sinong miyembro ng pamilya ni Don Sebastian. 

They are cruel. Tiyak na sa punto na malaman nila na isa akong babae ay pilit nila akong iaalis sa landas ng pamilya.

I live my young life full of confusion and curiosity. Bakit iba ang suot ko sa pangkaraniwang batang babae? Bakit hindi ako pwedeng maglaro ng laruang pambabae tulad ng manika?

I was forced to act like a boy, even though I have the body of a girl. My parents don't often show me to people because they are afraid that they might find out my secret.

While I was growing up, they always explained that they were doing this to make me live. But they don't know that living like this makes me feel like I am not alive at all. This is slowly killing me.

Without my true identity, I can't find my own purpose in life.  I can't fully live my life.

Ilang beses kong pinilit ang mga magulang ko na sabihin ang totoo, ilang beses kong sinubukan na ipagtapat ang totoo, pero dahil sa mga ganitong pangyayari ay hindi ko maiwasang matakot.

"Choose Solana, your life, or that child's life?!"

This scene is not new anymore. Ilang beses na ito nangyari. Why can't they just accept that the unborn child is a girl? To hell with their stupid superstition.

"No, Lolo! I will not let you touch me or my child!" Narinig kong sigaw pabalik ni Ate Solana kay Lolo Sebastian. Ate Solana is the youngest of Tito Neon na siya namang panganay ni Lolo Sebastian. I must say that she is so brave for shouting back at him. Dahil kahit sino sa miyembro ng pamilya ay walang nakakagawa at nakakasuway sa salita ng isang Sebastian Seriantel.