THE BEAST ONLY LOVE

CHAPTER 45

My pappa was proud of me dahil kinaya ko raw ang sarili ko na lumabas kahit sa nangyari sakin, I told him iyon ang gusto ni mama na mabuhay ako, na mamuhay ako.

Gusto ko rin na masunod sa kanya, I tried everything to kill myself nang nasa loob ako ng club pero I end up waking up in the hospital at second day balik ulit sa trabaho.

Hindi ko alam kung ilang beses na ako nagpakamatay, pero mukhang ayaw pa ako tanggapin ng Diyos.

Holding guns make me forget my past. Killing make me sighed in relief. It's a bad thing I know. Pero doon ako makakalimut.

Nagising ako at ang una kong nakita ay ang putting kisame at ilaw. Masakit ang ulo ko.

Luminga-linga ako at walang tao sa loob, bumangon ako pero agad din napadaing dahil ang sakit ng ulo ko at ng puson ko.

I caresses my stomach at hindi ko alam pero kinabahan ako. Pakiramdam ko parang may kulang hindi ko maintindihan.

Bumukas ang pinto at pumasok si Hades na may malamig na tingin. He stood in front of me and looked at me coldly.

"H-hades... kamusta ang baby natin?" ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba.

Hades looked away and shook his head. I gasped dramatically at agad na nagunahan ang mga luha ko. Umiling ako habang tinatakpan ang mukha gamit ang dalawang kamay.

"The babies are gone. They didn't survive after what happened. Mahina ang kapit nila noon pa man." Malamig niyang balita. Mas lalong sumakit ang dibdib ko sa sinabi niya at sa pinaparating niya ngayon. Ang lamig niya, pakiramdam ko ayaw na niya sakin, pakiramdam ko kasalanan ko lahat ng ito.

"H-hades..."

"How could you be so careless!" Napasinghap ako sa sigaw niya. Galit na galit ito nakatingin sakin habang walang buhay ang mga mata niya.

"I-I'm sorry..." Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan magsalita. Akala ko magiging okay parin kami sa panaho ganito ang mangyari, mali ako.

I felt so weak and hopeless. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kung hindi ako nagpadala sa galit ay nandito pa ang mga bata sa tiyan ko.

Ang sakit-sakit. Hindi ko alam na na ganito kasakit ang mawalan at masisi.

"I'm sorry..." I sobbed and cried harder. My babies... our babies are gone... because of my recklessness.

"I don't want to see you ever again." The last thing he said before leaving me hopelessly, alone and crying.

Akala ko mahal mo ako...

"Please d-don't leave me..." I whispered painfully.

Umiiyak ako nagisa sa loob ng kwartong 'to. Nilabas ko ang lahat ng sakit, lahat ng hinanakit ko, lahat ng galit, lahat ng pagsisi nilabas ko hanggang sa nawalan ako ng pakiramdam. I feel so dull, lifeless, dead...

Ano na ang gagawin ko ngayon... hindi ko kaya ang sakit, sobrang sakit.

"Sania..." Her voice. Mas lalong akong napahagulgol dahil sa boses niya. Nandito pala siya. I'm thankful she's here.

"Hey," niyakap niya ako at naramdaman ko agad ang init sa katawan niya. Kasama niya si Tanya na tahimik lang sa gilid ko.

"We're here. Please don't give up." Maingat niyang sabi.

"Kasalanan ko kung bakit wala na ang mga a-anak namin."

"That's not true!"

"Sania... saan si Hades?" tanong ni Tanya. Nandito ngayon si Angela at Tanya.

Umiling ako at hindi sumagot sa tanong niya, dahil mukhang may ideya naman sila.

"Ilayo niyo ako... ilayo niyo ako sa sakit please." Pagmamakaawa ko sa kanila.

"Oh Sania." I heard my best friend sobbed and hugged me.

That day, nilabas ko lahat ng sakit. Lahat ng sakit sa puso ko. Umalis kami sa hospital tatlo araw ang nakalipas, we stayed at Angela penthouse. Nalaman din ni Pappa ang nangyari sakin kaya kinuha niya ako.

After 2 years ang dami na nangyari, binigay ko sa boss ko ang main, nag kabati kami dahil palagi na raw siyang natutulog sa labas dahil nagalit ang asawa niya sa ginawa sakin. Galit ako kay boss pero alam kong ginawa niya lang iyon para sa organisasyon.

Nilibang ko ang sarili sa paghahanap kay Esabella, sa dalawang taon ay palipat-lipat siya ng lugar, pa iba-iba ng pangalan.

Ginawa ko ang lahat para makalimutan ang sakit. Pinakulong ko ang lalaking 'yon, at nilagay sa mental ang anak niya.

"I'm home." I told.

Pagpasok ko sa bahay ay nakita ko agad si Pappa na medyo kabado, nandun rin si Ate Lily at ang asawa at anak niya wala pa ata si Patrisha.

Kakagaling ko lang sa India dahil nakita namin doon si Esabella, naabot pa ng tatlong araw bago namin malaman ang lokasyon niya pero pagkarating namin sa bahay ay wala na siya. Napakagaling.

"Dear." Tumayo si Pappa at niyakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik.

Umupo kami ni Pappa ng sabay at napako ang tingin ko sa newspaper na nasa coffee table. I took it at tahimik lang ang lahat.

HADES NICANOR AND SERENADE GRANADE SPOTTED AT THE WEDDING DRESS STORE

SERENADE HAD A ENGAGEMENT RING

MR. NICANOR COMFRIM THAT HE'S MARRYING SERENADE GRANADE

I never knew it could he this painful, huh. Bakit kaya nakaya niyang naghanap ng iba habang ako ay sinisisi parin ang nangyari? I thought his love for me is not shallow. Nakalimutan na ba niya lahat ng pinangako niya? Akala ko hindi niya ako iiwan.

Potangina! Kaya ayoko ma inlove eh, love... love is dangerous. It will fade. Kaya ayoko dahil sa huli uuwi parin akong luhaan.

Bumuntong hininga ako at nilapag ang newspaper sa coffee table. I looked at the floor emotionless.

"Anak, okay ka lang ba?" maingat na tanong ni Pappa.

I turn my gaze on him and smile. Thank god I can still smile even my heart is aching.

"Yes, Pappa." Sagot ko at tumayo.

"Maliligo muna ako, I'm tired." Tumango sila kaya pumunta na ako sa kwarto ko, agad nakong sumalampak sa kama at pinikit ang mata.

"Babies, take me with you..." I sighed.

Pumasok ako sa opisina ko at agad akong sinalubong ng secretary ko. Wearing red fitted dress above the knee, I sat on my swivel chair.

"What's my schedule for today, Kitty?"

"10am you have a meeting with Mr. Chronicles, 1pm you have meeting with the broad members, 3pm we are going to the hotel for the meeting of Mr. Malicus, and 5pm for Ms. Casita." Tumango ako.

"Okay, bring me the papers that has to be signed."

"Okay, Madame."

I took the companies that Esabella what's me to handle with, the company, resort, restaurant. And hell nakakapagod mabuti na lang willing si Pappa na tulongan ako. Dahil nga I took tourism ay wala akong alam sa business. But after a years I finally understand.

I was scanning the applicants that wants to be my personal assistant at sa isang tao lang ako napatigil. What the!

Bakit siya nag-aapply. Wala na ba siyang trabaho kay Hades? Ang loyal niya doon ah.

"Kitty, called Leviticus Salazar tell him he's hire." I told Kitty mula sa intercom.

"Okay, Madame."

Napasandal ako sa swivel chair at napahilamos ng mukha. Anong problema non? Bakit siya umalis sa pilipinas?

"Kitty, I want to talk to him right now." I told.

"O-okay, Madame."