နေရောင်ခြည်က ဧဝရတ်တောင်ထိပ်အဖျားအနားလေးကိုပဲ ဖျန်းပက်ထိခတ်နိုင်သေးတယ်။ လာဆာမြို့ကလေးဟာ မနက်ခင်းမြူငွေ့ဖွေးဖွေးတွေကြားကနေ ခုချိန်ထိ နိုးထမလာနိုင်ရှာသေး။
ရိပေါ် မျက်လုံးတွေဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်လိုက်တော့ စောင်လုံးလူသားလေးက ရင်ခွင်ထဲကွေးကွေးလေးခွေနေလေရဲ့။ ရိပေါ်လည်း ဖွဖွလေးပြုံးလိုက်ပြီး နဖူးပြင်ပြေပြေလေးပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေချလိုက်တယ်။နှာသီးဖျားလေးတွေပါ ရဲစွေးနေပြီဖြစ်တဲ့ရှောင်ရှောင်းက အိပ်ပျော်နေလိုက်တာများ နမ်းမွှေးနေမှန်းတောင်သိမယ့့်ပုံမပေါ်။
အချိန်က နည်းနည်းစောနေသေးတာမို့ ရိပေါ်လည်း ချစ်ရသူလေးကို ရင်ခွင်ထဲ သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ပြီး မျက်လုံးတွေ ပြန်လည်မှေးမှိတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နွေးမြလို့ထင်ပါရဲ့။ရှောင်ရှောင်းက ပုံ့ပုံ့ကျုံ့ကျုံ့ကလေးနဲ့ အလိုက်သင့် ပါလာသေးတော့တာရယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ရှောင်ရှောင်း...အဆင်ပြေရဲ့လား"
"................"
"ရှောင်ရှောင်း! "
"ဟင့်အင်း..."
ရိပေါ် အခန်းထဲအဝတ်အစားလဲလှယ်နေတဲ့ ရှောင်ရှောင်းကို ပထမတစ်ခါမေးလိုက်တုန်းက တုံ့ပြန်သံမကြားရ။ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ခေါ်တော့မှ လေသံသေးသေးလေးနဲ့ ပြန်ဖြေလာပုံက အဆင်ပြေမနေမှန်းသိသာနေတာမို့ အခန်းထဲခပ်သွက်သွက်ဝင်သွားလိုက်တယ်။
တိဗက်ရိုးရာခြုံလွှာကို လုံးထွေးကိုင်ထားတဲ့ ရှောင်ရှောင်းက မျက်ခုံးတန်းလေးတွေတွန့်ချိုးထားသလို၊ နှုတ်ခမ်းပါးရဲရဲလေးကတော့ စူထော်နေပြီပဲဖြစ်ပါတယ်။ ခြုံလွှာမခြုံတတ်တာကို အကူအညီမတောင်းပါဘဲ စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေပုံက အသည်းအူယားစရာ။
ရိပေါ်လည်း ရှောင်ရှောင်းဆီလျှောက်သွားလိုက်ပြီး လက်သေးသေးလေးထဲက ခြုံလွှာကိုလက်လွှဲယူလိုက်ပါတော့တယ်။
"လာ...ကျုပ်ဘက်ကိုလှည့်..."
ရိပေါ် စကားဆုံးတာနဲ့ ရှောင်ရှောင်းက ရိပေါ်ဘက် လုံးလုံးလျားလျားလှည့်လာတယ်။ရိပေါ် လည်း ခြုံလွှာရဲ့ရွှေချည်ကွပ်အနားတွေကို ညီအောင်ညှိလိုက်ရင်း ရှောင်ရှောင်းကို ဆက်ပြောလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
Tales Of The Himalayas (Completed)
Fanfiction"စာမရီ ရေခြုံထားတာတောင္မှ သိပ္မနွေးသလိုပဲနော္..." "လာ...ဒီဘက်ကိုတိုး...ကျုပ္ကိုယ်ငွေ့နဲ့ ထွေးပေးမလို့..."
