"ေရွာင္ေရွာင္း...အိပ္ပုတ္ေလး...ထေတာ့...ကိုကိုျပန္လာၿပီေလ...ကေလးရဲ့..."
"ကိုကို...ကိုကို! ! ! "
ဟင္...အိပ္မကၸဲလား။ေရွာင္းက်န္႔ရုတ္တရက္လန္႔ႏိုးလာေတာ့ မ်က္ဝန္း
သြယ္မွာ မ်က္ရည္စေတြခိုသီးလို႔ေနတယ္။အိပ္မကၴဲ အႀကီးအကဲျပန္လာတယ္ခ်ည္း မကၷေပမဲ့ တကယ္တမ္းက် အိပ္ရာေပၚက လူတစ္ကိုယ္စာေနရာလြတ္ကေလးက ေအးတိေအးစက္။
ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းေတြနဲ႔ အသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေရွာင္းက်န္႔က ဆုေတာင္းျခင္းေတြကိုပါ ဖက္တြယ္မကၼောတတ္ေနၿပီပဲျဖစ္တယ္။ သိပ္ေစာလြန္းတဲ့အခ်ိန္ဆိုေပမဲ့ ေရွာင္းက်န္႔အိပ္ရာကေန ကမန္းကတန္းထလိုက္တယ္။
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔ ၿခံဳလႊာတစ္ထည္ေကာက္လႊမ္းလို႔ သားေမြးေခါင္းေဆာင္းျဖဴလြလြကို ေဆာင္းတယ္။အိမ္ေရ႔ွခန္းမွာ အတံုးအရံုးအိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းျဖစ္တဲ့ ဝမ့္ခ်က္ခ္နဲ႔ မာေခ်ာ့ကို ခ်န္ရစ္လို႔ အိမ္ေတာ္အျပင္ဘက္ဆီ ေျခလွမ္းေလးေတြ လွမ္းဖို႔ျပင္ရျပန္ပါတယ္။
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္း ဖိနပ္ထိပ္ဖ်ားေတြက ႏွင္းထုေဖြးအုအုထဲ တတိတိျမဳပ္တယ္။အခ်မ္းဒဏ္ကို အန္တုလို႔ လာမားေက်ာင္းေတာ္ဆီ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းဖို႔ ေျခလွမ္းသြက္သြက္လွမ္းရပါရဲ့။ဒီအေတာအတြင္း ေရွာင္းက်န္႔က အရင္လို အိပ္ရာထဲ ေကြးေနတတ္တဲ့ ပုစြန္ေကြးေလးမဟုတ္ေတာ့တာ အေသအခ်ာပါပဲ။
လာမားဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းသံဟာ ျဖျဖညီညာေနပါတယ္။အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့တဲ့ ေရွာင္းက်န္႔က နားမလည္ေပမဲ့ မ်က္လႊာခ်လို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလး ဝတ္ျပဳေနတတ္ၿပီပဲျဖစ္တယ္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေမႊးတိုင္ေငြ့တလူလူၾကားက ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို မ်က္လႊာပင့္လို႔ အားကိုးတႀကီးေမာ့ၾကည့္ၪီးခိုက္ရတာပါပဲ။ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ့ကိုးကြယ္ရာဟာ ဗုဒၶအျပင္ တျခားရိွမေနခဲ့ဘူးပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဝတ္ျပဳျပီးတဲ့အခ်ိန္ဆို လာဆာၿမိဳ႔က
ေလးက ႏွင္းပြင့္ႏွင္းမႈန္ေတြကို တိုးတိုက္
လို႔ လင္းခ်င္းစျပဳေနၿပီရယ္။ ေရွာင္း
က်န္႔ကေတာ့ ဝတ္ျပဳေက်ာင္းေဆာင္ရဲ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဆုေတာင္းစာေတြ တကုပ္ကုပ္ထိုင္ေရးေတာ့တာပါပဲ။
တိဗက္ဆုေတာင္းအလံေတြေပၚ တရုတ္
စာလံုးေတြ ေရးျခစ္ဆုေတာင္းရတာကိုးရိုးကားရားႏိုင္ေပမဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ကေတာ့ ခ်ေရးပစ္လိုက္တာပါပဲ။
YOU ARE READING
Tales Of The Himalayas (Completed)
Fanfiction"စာမရီ ရေခြုံထားတာတောင္မှ သိပ္မနွေးသလိုပဲနော္..." "လာ...ဒီဘက်ကိုတိုး...ကျုပ္ကိုယ်ငွေ့နဲ့ ထွေးပေးမလို့..."
