"ကိုကို! "
ေရွာင္းက်န္႔ေခၚသံ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေလးအဆံုးမွာ အလံငယ္ေလးကို ေကာက္ငင္လိုက္တဲ့အႀကီးအကဲက အၾကည့္ေနြးေနြးနဲ႔ ေငးစိုက္ၾကည့္လာတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဖြဖြၿပံဳးလိုက္ၿပီး ေရွာင္းက်န္႔ လက္ဖ်ားေလးႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာကိုင္ဆြဲထူမ လို႔ ၿပိဳင္တူမတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖစ္သြားတာမို႔ ေရွာင္းက်န္႔မွာ အလြမ္းႀကီးလြမ္းေနရတဲ့ အမ်ိဳးသားကို ေခါင္းကေလးေမာ့လို႔ ေငးရတာပါပဲ။
အႀကီးအကဲက မုတ္ဆိတ္ေမြးေရးေရးနဲ႔ျဖစ္ေနေပမဲ့ ဘာဆိုဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘူးပဲ။ အရင္လို ထက္ရွတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔အတူ ၾကည္စင္ခံ့ညားေနတုန္းပါပဲ။
ေရွာင္းက်န္႔ေငးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ရည္ေတြေဝ့သီလာတာမို႔ ပံုရိပ္ေတြ
က တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေဝေဝဝါးဝါး။
ႏႈတ္ခမ္းကေလးပါ ဆတ္ခနဲ မဲ့အက်မွာေတာ့ အႀကီးအကဲက ေရွာင္းက်န္႔ ပါးျပင္ႏုႏုကို ဖြဖြအုပ္ကိုင္လာၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို နီးနီးကပ္ကပ္စိုက္ၾကည့္လို႔လာတယ္။ေနာက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ ႏႈတ္ခမ္းပါးေအာက္က မွဲ႔နက္ကေလးဆီ လက္ၫွိုးထိပ္နဲ႔ဖြဖြတို႔ထိလိုက္ၿပီး တိုးဖြဖြေျပာလာပါတယ္။
"လြမ္းတယ္...သိပ္လြမ္းေနခဲ့တာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ..."
အႀကီးအကဲရဲ့ ဩရွရွအသံအဆံုးမွာေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ့ အသံတိုးဖြဖြေလးက
ကပ္လ်က္လိုက္ပါ ထြက္က်လာပါတယ္။
"ျဖဴေဖ်ာ့သြားလိုက္တာ..က်ဳပ္ၾကင္ဖက္ကေလး ဒီအေတာအတြင္း ပင္ပန္းခဲ့မွာပဲ.."
အႀကီးအကဲက ေလျမဴးခ်ိန္မို႔ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ့မ်က္ႏွာေပၚကပ္ၿငိလာတဲ့ ဆံႏြယ္မ်ွင္ေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖယ္ရွားေပးရင္း တိုးဖြဖြေျပာလာတယ္။
"အြန္အြန္း..."
အႀကီးအကဲအေျပာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ေခါင္းလံုးလံုးေလးကို ဆတ္ခနဲညိတ္အျပမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြက ပါးျပင္ႏုႏုေပၚၿပိဳဆင္းက်လာၿပီပဲျဖစ္ပါတယ္။အႀကီး
အကဲက မ်က္ရည္စေတြကို လက္မနဲ႔
ဖြဖြတို႔သုတ္ေပးရင္း ေရွာင္းက်န္႔ကို ေလးေလးနက္နက္စိုက္ၾကည့္လို႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေျပာလာတာက...
YOU ARE READING
Tales Of The Himalayas (Completed)
Fanfiction"စာမရီ ရေခြုံထားတာတောင္မှ သိပ္မနွေးသလိုပဲနော္..." "လာ...ဒီဘက်ကိုတိုး...ကျုပ္ကိုယ်ငွေ့နဲ့ ထွေးပေးမလို့..."
