Sa mga araw na hindi ko maalala ang nakaraan ko andiyan palagi si Josh upang ipaalala ito.
"Dito" turo niya sa lugar kung saan kita yung buong syudad "ito yung lugar na palagi nating pinupuntuhan sa tuwing magkikita tayo palagi along nagdadala ng telescope at sabay natin palaging tiningnan ang mga bituin" sabi ni Josh
Halos araw araw pinapaala sa akin ni Josh yung mga alala na nakalimutan ko.
"At ito din yung lugar kung saan tayo naghiwalay" malungkot na sabi nito
"Huwag kang mag alala ito din yung lugar ang magiging saksi ng naudlot nating kwento." Sabi ko sabay halik sa labi ni Josh
Pagkauwi namin ng bahay ay nagluto ako ng hapunan namin palagi akong tinutulongan ni Kino sa pagluluto. Tinuruan ko din si Kino kung pano maglaba at iba pang gawaing bahay.
Naging masaya kaming tatlo tulad ng isang pamilya. Sa tuwing nasa trabaho si Josh at nasa eskwelahan naman si Kino ay palaging nasa bahay lang ako dahil tulad nga sabi ni Josh ang pagkakaalam ng mga nakakilala sa akin ay patay na ako.
Nakita ko sa likod ng bahay namin ay may isang bodega dun pumasok ako at nakita ko yung mga larawan ko at ng mommy ni Kino na si Aisha. Sa pagtitingin tingin ko sa mga gamit dun ay may nakita akong isang libro isang handmade na libro na hindi pa tapos kaya kinuha ko ito at binasa. Dahil hindi pa tapos ang kwento ng libro ay tinapos ko at balak kong iregalo kay Kino. Tungkol ang kwento sa isang ina na namatay na at nangako sa kanyang anak na tuwing unang araw ng tag ulan ay babalikan niya ito.
Sa pagtitingin tingin ko pa sa ibang gamit dun ay biglang sumakit ang ulo ko at may mga alala na pumasok sa isip ko. Sa sobrang sakit ay napaupo ako.
Bigla akong nawalan ng malay at sa paggising ko ay nasa hospital na ako merong tubo na nakakabit sa bibig ko at nung subukan kong gumalaw ay hindi ko magalaw ang katawan ko. Biglang may isang nurse na pumasok nakita niyang gising na ako kaya tinawag niya yung doktor.
Andito lahat ng pamilya ko at pati si Josh na may kargang bata. Hindi ko mabasa ang emosyon na pinapakita galit, poot at sakit. Biglang lumabas si Josh gusto ko sana siyang sundan pero bawal pa daw ako gumalaw sabi ng doktor.
Ilang araw pa akong nasa hospital bago ako nakalabas. Sa ilang araw na yun ay ni isang araw hindi dumalaw sa akin si Josh.
Nung nakalabas ako ng hospital ay pinuntahan ko kaagad si Josh nakita ko siyang nakabihis paalis ng bahay kasama si Kino na nakauniporme.
"Josh" tawag ko kay Josh
"Anong ginagawa mo dito?" medyo galit na tanong ni Josh
"Dadalawin ko lang sana ang anak ko pati na rin ikaw" sabi ko
"Anak mo? Pano mo nasabing anak mo ito?" tanong niya
"Kung sasabihin ko ba sayong nakilala ko siya sa panaginip ko maniniwala ka?" tanong ko kay Josh
"Daddy who's him?" dinig kong tanong ni Kino kay Josh
"Some crazy guy baby huwag mong pakinggan yung sinasabi niya" Sabi ni Josh kay Kino
"Yes baby I'm crazy crazy I love with your daddy Josh" sabi ko agad namang tinakpan ni Josh ang tenga ni Kino
"Hintayin moko dito hatid ko lang si Kino sa School" sabi ni Josh
Habang naghihintay kay Josh na bumalik ay pumasok ako sa kanilang bahay tiningnan ko yung pagkakayaos ng mga gamit lahat ay katulad ang pagkakaayos sa nakita niya sa kanyang panaginip.
"Sinong may sabi sayong pumasok ka?" nagulat ako sa biglang pagsalita ni Josh
"Ahh nakabukas kasi kaya pumasok na ako" sabi ko
"Bakit ka naparito among kailangan mo kung kukunin mo sa akin si Kino ay hindi ako papayag halos limang taon ako na nag alaga sa kanya kaya hindi ko siya ibibigay" sabi ni Josh
"Hindi ko siya kukunin andito ako kasi gusto kong maging tatay sa anak ko" sabi ko
"Ako yung kinilalang ama ni Kino kaya hindi kana kailangan" samin ko medyo nasaktan ako sa sinabi ni Josh na hindi na ako kailangan
"Pwede naman sigurong dalawa yung maging daddy niya diba?" sabi ko
"Ewan ko pero kung ayaw ng bata ay wag mo ng ipilit" sabi niya
"Eh sayo?" tanong ko
"Anong sakin?" tanong din niya
"Miss na kita Josh yung mga araw buwan at taon na nakatulog ako ikaw yung palaging andun sa panaginip ko kayo ni Kino akala ko nung paggising panaginip lang lahat ng nun pero nung makita ko ikaw habang karga si Kino alam ko na sa sarili ko na totoo lahat nung nakita ko habang nasa coma ako" umiiyak na sabi ko
"Kinuwento ko lahat ng nakita ko sa panaginip kay mommy at hindi siyang makapaniwala na nakilala ko si Kino sa panaginip ko. Sabi ng doktor kila mommy 50 percent lang daw ang possibility na magigising ako pero dahil sa panaginip kong yun na isa sa naging dahilan kung bakit lumaban ako para magising ako." Dagdag ko pa
"Sa limang taon na yun akala mo ba naging madali sa akin? Sobrang hirap Lorence namatayan ako ng kapatid na siyang natitirang pamilya ko tapos may bata pang iniwan. Sobrang sakit eh mahal na mahal kita nun eh tapos malalaman ko lang na binuntis mo yung kapatid ko hindi ko alam kung gumanti kalang sa akin nun eh kasi kung gumaganti kalang sobrang sakit ng naging ganti mo eh" sabi ni Josh at nagsimula ng tumulo ang luha niya
Hindi ko kayang makitang umiiyak si Josh kaya nilapitan ko ito at niyakap nanatili kaming magkayakap ilang minuto bago bumitaw si Josh.
"I'm sorry sa mga panahong nasaktan ka dahil sakin pangako this time babawi ako" sabi ko
Nagkaayos kami ng araw nayun at simula ding yun ay sinusuyo ko siya hanggang sa naging kami ulit at naging close din ako kay Kino. Magkasama naming pinalaki si Kino.
Pero isang araw bago ang labing siyam na kaarawan ni Kino ay nadiagnose akong may kidney cancer at stage 4 na mabilis na humina ang katawan ko hanggang isang araw nagising nalang ako nakadungaw sa ilalim ng ulap nakita ko dun anak ko.
~~~~~
"Kino bilisan mo malelate kana sa unang araw mo sa kolehiyo" sigaw ni daddy Josh
"Opo ito na" sabi ko
"Binata na talaga ang anak ko" sabi ni Daddy
"Sige daddy alis na ako" paalam ko at sabay halik sa pisngi ni daddy lumapit din ako sa picture ni daddy Lorence at humalik din at umalis na papuntang School.
The End
Written by: seungwoonie_21
