ZEVAHİR - #Wattys2017

21.Bölüm /Gerçekler

Şarkıyı ben size hikayeyi okurken açın dediğim zaman açmanızı istiyorum :)
.
.
Kalbim..hissetmiyorum..

Sanırım..sanırım her şeyin bittiği yerdeyim.Herşeyin başladığı ve herşeyin bittiği yerde.Tamda burada hissetmiştim onu.Göğüs kafesimin içinde en derinlerde bir yerde hissetmiştim.Küçük bir kıvılcımdı kalbime ilk yerleştiğinde.Günler geçtikçe alev aldı orada.Isınmıştım orada.Sıcaklığında huzur bulmuştum.Şimdi ise o sönen alevin külleriyle boğuşuyorum.

Gidiyorum bu şehri bu hayatı geride bırakıp gidiyorum. Beni uzun bir yol ve düşünmek için uzunca günler bekliyordu.

&

Eve ulaşır ulaşmaz hemen valizimi çıkardım içine neyim varsa koydum..Uğur'un zaten alacak pek birşeyi yoktu eşyalarını hemen valizine koydu ve bana yardım etmeye başladı..Bir an önce toparlanmak istiyordum ama iş burasıyla bitmiyordu.Kerim ve benim beraber düzenlediğimiz evimiz vardı fakat onu bile dişünemiyordum "sonra aldırırım"diye geçirdim içimden."Abla annemlere haber verecek miyiz" diye sordu Uğur.Bilmiyorum ama haber veremezdim.Ayak üstü birçok şeyi anlatmam gerekirdi.Bu da annem ve babamın telaşlanmasına sebep olurdu.Hayır annemle yüz yüze konuşacaktım."Hayır telaşlandırmayalım"diyorum.

Herşey tamamdı.Kimseye yakalanmadan hemen gitmek istiyordum buradan."Uğur..hadi ablacım çıkalım hemen"diyorum ve çıkıyoruz evden.Öyle sessiz, kimsesiz, yalnız ve çaresiz..

&

Otobüse biniyoruz yarım saat sonra uğur yorgun düşüp uyuyakalıyor.Başı omzuma düşüyor yavaşça..bende başımı cama yaslıyorum.Yaslanacak omuz bulamayanlar içindir cam kenarı.Çaresiz olduğunda omzunu yaslarsın işte..Çaresizlik içinde başımı yaslıyorum cama...

Eve geldiğimde büyük bir sevinçle karşılıyor annem bizi.Sürpriz yaptık sanıyor.İçeri buyur ediyor sanki bir misafirmişiz gibi.Acıtıyor canımı bu hali.Annemin sorduğu sorulara ne Uğur cevap veriyordu ne de benim konuşmaya mecalim vardı.Annem iyice merak ediyor, korku kaplıyordu yüzünü.Hiç konuşmadan valizlerimi alıp odama geçiyorum..Anlatamazdım, nasıl derdim böyle birşeyi ?

İçeri döndüğümde annemi gözü yaşlı görüyorum.Adeta acıyan gözlerle bakıyordu bana. Uğur herşeyi anlatmış olmalıydı ama annem o anda bana tek birşey bile sormamıştı.Tek tesellisi gelip sarılmak oldu annemin.Yapamadı başka bişey gerçi elinden ne gelirdi ki başka ?

Bir an duraksıyorum.Doğru ya telefonum ? Kapatmıştım.Çantamı elime aldığım gibi telefonu açıyorum.Telefonun kendine gelmesi zaman alıyor ama kendine geldiğinde bildirimlerin ardı arkası kesilmiyor.Telefon tamamen sustuğunda bakıyorum. 42 cevapsız Çağrı ve 12 mesaj.Kimin aradığı veya tahmin etmesi zor mesajlar değiller..Çağrılara baktığımda gizem ,can ve tabiki kerim..es geçiyorum çağrıları.Mesajları açıyorum çoğunluk Kerim e ait. "Lütfen beni dinle ne olur telefonlarımı aç." "Emine..gül yüzlüm, güzel gözlüm ben sana ihanet eder miyim hiç ? " "Ben sana ihanet etmedim aç şu telefonu konuşalım " " Telefonun neden kapalı seni çok merak ediyorum neredesin ? " "Şu telefonunu açacak mısın artık ? " "Seni Seviyorum" Gözlerim doluyor ama sinirden. Beni aptal yerine mi koyuyor bu ? Beni aldattı bana ihanet etti çocuğu olacak daha ne sevmesi ?!!!

Kapı acı bir şekilde çalmaya başlamıştı hem zile basılıyor hemde kapı yumruklanıyordu. Babam evde olmadığı için Uğur hemen kapıya koştu.Kapı deliğinden baktığında şaşırmışa benziyordu.Bir kaç saniye bekledikten sonra kapıyı açtı.

Kapı açıldığında şok olmuştum.Bu..bunlar Can ve Kerimdi.Yüzünde korku vardı.Korkmuştu nedendi bu ? Nefes alış verişi düzensizdi.Zorla konuşarak. "Emine neden telefonun kapalı ? Niye telefonu açmıyorsun ? " birde hala soruyor mu ? "Sanane ? Neden soruyorsun ? Neden buradasın ? Defol git buradan " dedim elimle kapıyı işaret ederek.Bağırmıştım. Umrumda değildi."Beni dinle nolur ? Sana anlatmam gereken bilmen gereken şeyler var " yalanlarını mı dinleyecektim yani ? "Hayır.İstemiyorum.Git" "Gitmem.Beni dinlemek zorundasın" anlaşıldı gitmeyecekti.Son çare konuşmaktı.Ona konuşmasını söylediğimde "burada olmaz dışarı çıkalım"demişti.İtiraz etsem de kabul etmemişti.Bende uğurla birlikte gitmeyi teklif etmiştim.Oda kabul etti.Etmeliydi de.