ZEVAHİR - #Wattys2017

Başlangıç

Merhaba ben Nur umarım bu hikayemi beğenirsiniz..

Arkadaşlar kitabın isminde değişiklik yapılmıştır..Bilginize

...

-Bir dakika hanım efendi?

Arkadaşlarla gülüşmelerimiz yarıda kesildi bir an

"Bana mı seslendiniz ?"

"Evet.İçeri bu halde giremessiniz !"

Ne ? Nasıl bi zihniyet ?

"NE varmış halimde !? "dedim sinirli bir sesle evet sesim birazda gür çıkmıştı bu yüzden etraftaklerin bana bakması da kaçınılmazdı.

"Ancak örtünüzü çıkarıp girebilirsiniz buraya."

Karşımdaki çam yarmasını umursamayıp tekrar içeri girmeye yeltendim. Ama bu sefer kolumdan tuttu ve bu durum birazda eşarbımın açılmasına sebep verdi.

Hemen kendimi geri çektim

"Çek ellerini ! Hangi hakla bana dokunabiliyorsun sen ? "

Arkadaşlarım bir anda adama yüklenmeye başladı ama adam deve zevlesi gibi hepimizi döver.(4 kişiyiz bu arada)

Gerçek anlamda çok sinirlenmiştim..Hangi devirde yaşıyoruz. Hala şu zihniyette insanlar var ve gerçekten canım sıkılıyor artık. Dakikalar sonra kapıdan bir adam çıktı..Uzun boylu zayıf hafif sarışın ve renkli gözlü. Gerçekten tipim olmayacak bir tip.

"Neler oluyor burada?"

Çam yarması üstünü başını düzelttikten sonra cevap verdi

"Kerim Bey hanım efendi zorluk çıkarıyor. Başındakiyle giremeyeceğini söylediğim halde ısrar ediyor efendim."

Demekki bu kadar saygı gösterisi yaptığına göre emirleri bu veriyor olmalıydı. Daha fazla sinirlerime hakim olamayıp söylenmeye başladım.

"Buyrun size ben yardımcı olayım. Ben Kerim Erez."

Selamlaşmak için uzattığı elini havada bıraktım ve umursamayarak konuşmaya başladım.

"Ben size neler olduğunu söyleyim. Galiba siz buranın sahibi veliahtı vs.vs.'sisiniz. Bu yarma beni ve benim arkadaşlarımı alt tarafı Allah'ın bir yemeğini yemek için içeri almıyor.. Ha onuda suçlamıyorum, insana değil insanın sahibine bakmalı nasıl bir insan olduğunu anlamak için." son cümlemi anlaması biraz zor olabilirdi çünkü söyledikten sonra bile ben iki defa düşünmüştüm.

"Ayrıca başındaki deyip geliştirebilecek birşey değil o. O benim ayetim. Adam akıllı konuş." dedim işaret parmağımı ona doğru sallayarak.

Ve goll..!

Adam bi şaştı kaldı. Tabi o kadar şeyi bende haketsem bende öyle kalırdım.

"Emine hadi gidelim." Gizemin beni çekiştirmesiyle kendime gelip başımla onayladım.

"Hanım Efendi ?,Hanım Efendi bakar mısınız ?"

Ama arkamı bile donmuyorum ..

Kolumda bir el hissetmemle aniden dönmem bir oldu..Çünkü o kerim midir her ne haltsa beni kendine çekti.

Neden ben onunla bu kadar yakınım? Gözlerim gözlerine girecek az kaldı. Gerçi gözleri de o kadar kötü değilmiş ama olsun. Kalbim neden bu kadar hızlı atıyor ? Kendi içimde verdiğim savaşı sonlandırmak istercesine 'bi erkekle ilk defa bu kadar yakınım ondandır' diye kendime telkin veriyordum. Ama sanki elini kolumdan çekse daha da rahat olurum sanırım.