❝ Kızıl Gece'nin düşman ettiği iki sürünün varislerinin, birbirlerinden kilometrelerce ve yıllarca uzak kalmalarına rağmen, ruh eşleri olması kaderin bir cilvesi değildi de neydi? ❞
[omegaverse & mpreg]
for,
@alittleshisha
@dizzy-dream
051121
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 ― ❝ Başka kim biliyor bu anlattıklarını? ❞
Hamile miyim?
Jungkook, kocaman açtığı dolu gözleriyle doktora umutla bakıyor, duymak istediği cevap hayatında büyük bir değişime neden olacaksa da tüm olumsuzlukları düşünmeyi reddediyordu o ânda; önemli olan yegâne şey, Taehyung ve kendisinden bir parçanın, bir mucizenin, ikisinin bebeklerinin varlığıydı, bir tek buna odaklanmıştı.
"D-Doktor..!" Sızlanıyordu doğru olması için, inanmak ve emin olmak istiyordu.
Beta doktor, karşısındaki omeganın sadece saniyeler içinde duygusal bir buhrana girişini ve gözlerinden çığlık çığlığa bağıran sevincini mutlulukla karşılamıştı zira yepyeni bir can, anne karnında hiç yoktan var olmak mucize değil miydi? Ya bunun haberini verecek kişi olmak? İşte o, kalbinin pırpır atmasını sağlıyor, tüm karamsarlıklarından arınmasına vesile oluyordu doktorun.
"Kan testi yaparak emin olabiliriz ama uzun sürecektir, daha hızlı sonuç için ultrasonla bakalım ister misin Jungkook?"
Omega olan başını hızlıca salladı. "E-Evet lütfen." Burnunun ucu kızarmıştı, sesi hafif boğuktu ve kirpiklerinde asılı damlalar her an yanaklarına atılacakmış gibiydi.
Beta ayağa kalkıp katlanan önlüğünü hızlıca düzelttikten sonra odasının kapısına yürürken omegaya ılımlı sesiyle "Ultrason odasına geçelim." dediğinde Jungkook oturduğu yerden âdeta fırladı, büyük bir heyecan ve kalp çırpıntısıyla çoktan koridora çıkmış olan doktorun peşinden gitti. Muhtemelen, sürüde çok fazla kişi olmadığı için her doktorun odasında değil de hastaneye açık bir yerde ultrason makinesi mevcuttu.
Kısa bir süre sonra küçük, loş bir odaya girdiler. Odanın bir köşesinde büyükçe ultrason makinesi ve ortasında da beyaz örtülü bir hastane yatağı vardı. Doktor makinenin önünde kalan tabureye yerleşirken Jungkook da yatağa oturduğu ân eli istemsizce karnını sardı.
"Uzan lütfen." Doktoru dinledi Jungkook, bir ayağını beyaz örtüye uzatarak oturuşunu bozmuş oldu ve sonunda uzanır konuma gelirken devamında işiteceği cümleyi duymasına gerek kalmadan tişörtünü sıyırarak karnını açtığında diğeri minik bir tebessüm etti, soğuk jeli ultrason tabancasına yaydı ve omeganın heyecanlı gözlerine bakarak sordu. "Hazır mısın?"
Başını sallayarak yavaşça onayladı Jungkook; gözleri, karnı ve makine ekranı arasında gidip geliyordu ve elleri, hatta tüm vücudu heyecanla kasılıyor, titriyordu.
Omega, karnında hissettiği soğuklukla yerinden sıçrarcasına irkildi ve istemsizce yüksek sesle hırladığında hızla maviye dönen gözleri doktoru buldu; bu agresif tepkisine anlam veremeyerek panikle baktı doktora ve tam da kendisini açıklayacakken beta olan kahkaha attı. "Sorun yok, hamile omegalarda nadiren de olsa görülür bu tür belirtiler. Bebek, ebeveynlerinden başka bir kurdu, hatta bazen bastırıcıları bile, tehlike olarak algılar ve annenin hırlama dürtüsünü tetikler."
