SPELLBOUND +18

🧛🏻2. Bölüm🧛🏻

Karşısındaki adam hiç de beklediği gibi görünmüyordu. Gözleri kan gibi kırmızı değildi. Sivri dişleri görünmüyordu. Aslında, hiç dişleri yok gibiydi. Ve... daha önce karşılaştığı vampirler kadar solgun değildi. İnsanlara kıyasla solgundu ama daha önce gördüğü diğer vampirler gibi o hastalıklı beyaz tonu değildi. Ve hepsinden çarpıcı olan şey... o nefes kesiciydi.

Evie bir transta kayboldu ama birinin boğazını temizlediğini duyduğunda hemen şimdiki zamana geri döndü.

Uzattığı elinin üzerine yerleştirmek için elini yavaşça kaldırırken gözlerini ondan alamıyordu. Gözleri parlak aya benzeyen gümüşi griydi ve sanki içlerinde dönen birçok yıldız varmış gibi hayat doluydu. Sonra kirpikleri vardı... bir erkeğe göre aşırı uzunlukta ve kalındı. Dudakları, çenesi, burnu... her bir parçası onun konuşmasını engelliyordu. Bu kadar güzellik ve mükemmellik ile biçimlendirilmiş başka bir insan görmemişti. Ama sonra tekrar, onun insan olmadığını hatırladı.

Kendine başka yöne bakmasını söyledi ama nedense yapamadı. Gözleri buluştuğu anda bir şekilde ona bir şey yaptığını hissetti.

Eli onunkine dokunduğunda, kalp atışları daha da yüksek sesle çarparken neredeyse irkildi. Elini bırakmadan önce onu yanında durması için yönlendirdi. Elini bıraktığında, soğuk havanın elinin yerini aldığını hissetti ve o zaman teninin soğuk olmadığını fark etti. Vampirlerin soğukkanlı yaratıklar olduğunu ve dokunulmaz ceset kadar soğuk olduklarını insan askerlerden duymuştu.

Ama elleri hiç soğuk değildi. Nedendi? Nasıl oldu da eli sıcaktı? Bu sadece onun hayal gücü olamazdı!

Tören gecikmeden başladığı için Evie'nin bu bulmacayı daha fazla düşünmeye başlama şansı bile olmadı. Dışarıdan bakan biri, herkesin bu düğünün bitmesini bekleyemediğini rahatlıkla anlayabilirdi. Mevcut insanlar, vampirlerin nihayet burayı ve imparatorluklarını terk etmeleri için can atarken, ziyaret eden vampirler de kesinlikle insanların burayı terk etme ve kendi imparatorluklarına geri dönme isteklerini yerine getirmeyi dört gözle bekliyorlardı. Bir kez olsun, insanlar ve vampirler aynı konuda hemfikirdi.

Ve böylece, herkesin umduğu gibi, düğün aceleyle sona erdi.

Evie daha önce başka prenseslerin ve soyluların düğünlerine katılmıştı ve çok özel bir olayı gerçekleştirip bitirme hızlarına neredeyse sırıtmak istedi. Ama yine de kimseyi suçlayamazdı. İlk başta bu düğünü kimse istemedi. Her biri, hatta gelin ve damat bile bu birlikteliğe zorlandı.

Herkes hızla hareket edip dağılmaya başladığında Evie'nin dudaklarından derin, sessiz bir iç çekiş kaçtı. Salonun ne kadar çabuk boşaldığına inanamadı.

Kocası tekrar elini uzattı. Tabii ki Evie kendini buna çoktan hazırlamıştı. Düğünden hemen sonra vampirlerin ülkesi olan Kuzey İmparatorluğu'na gidecekti, bu yüzden vampirler gelmeden önce ailesine veda etmişti.

Biraz titreyen Evie elini onunkinin üzerine koydu. Gözleri alev alevdi ama ağlamamaya yemin etmişti. Vampir prens onu kapıya doğru götürürken annesine baktı.

Annesi ağlıyordu, durduğu yerde sessizce hıçkırıyordu ve Evie'nin onu takip etmekten kendini alıkoyması gerekti. Evie gözlerini kaçırdı, onun yerine önündeki yola odaklandı. Yeni evliler kapıya ulaştığında Evie durup son bir kez arkasına baktı. Ona dönmeden önce bilinçsizce kocasının elini tuttu ve sonunda öne çıktı. Buradan sonra yapabileceği tek şey buydu; onu neler beklediğini öğrenmek için adım adım geleceğine cesurca yürümek.

***