Chapter-9

575 31 0
                                    

"အဖိုး..အဖိုး"

"သား မင်းထက်ကျော်ဇော "

"အင့်"

လေးလံနေတဲ့မျက်ခွံတွေကိုဖွင့်ဟလိုက်တော့မြင်လိုက်ရတာကသနပ်ခါးပါးကွက်ကြားနဲ့သူ့ရဲ့ဖခင်..

"ဖေ..ဖေရိုင်း"

"ဘာဖြစ်တာလဲသား အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်လို့လား"

"မဟုတ်ဘူး သား ထူးဆန်းတာတွေမက်လို့"

မောဟိုက်နေတဲ့ရင်အစုံကြောင့်သူ့အသံတွေကတုန်ယင်နေတယ်။ဒါကိုမြင်နေရတဲ့အရိုင်းတစ်ယောက်စိတ်ပူသွားရပြီးလိုရမယ်ရရေတစ်ခွက်ထိုးပေးလိုက်သည်။

"သောက်လိုက်"

"အွန့်...ဟားး "

"ဘာတွေများမက်လို့လဲသား"

"ဟင်း အိပ်မက်ထဲမှာအဖိုးအိုတစ်ယောက်နဲ့တွေ့တယ် ထူးဆန်းတဲ့စကားတွေလည်းပြောသွားတယ်ဖေရိုင်း နောက်ပြီးသူကပြောသေးတယ် ဒီရက်တွေထဲမှာသားသူငယ်ချင်းထဲကတစ်ယောက်ယောက် မဟုတ်ရင်သားမိသားစုထဲကတစ်​ယောက်ယောက်နာမကျန်းဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့ ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါတဲ့"

"ငါ့သားနှယ် အိပ်မက်လေးမက်တာကိုအစွဲထားနေရသလား "

"ဖေရိုင်းမသိပါဘူး အဲ့ဒီ့အဖိုးကိုသားဟိုတစ်ခါညဘက်ကြီးဗိုလ်တစ်ထောင်ကမ်းသွားတုန်းကတွေ့ခဲ့ရသေးတယ်"

"ဟင်"

"ဟုတ်တယ်ဖေရိုင်း အဲ့ဒီ့ပုဂ္ဂိုလ်ကဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းလည်းမသိဘူး သူ့ကိုမေးကြည့်တော့လည်းအခိုးအငွေ့တစ်ခုလို့ပဲဖြေတယ်"

"ဘုရားတွေကျောင်းတွေဆိုတာအစောင့်အရှောက်ရှိစမြဲပဲသားရဲ့ သားကိုစောင့်ရှောက်တဲ့တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ဖြစ်နေမှာပေါ့"

"အဲ့ဒါတော့သားလည်းသိပါတယ် တွေ့တိုင်းလည်းထူးဆန်းတာတွေပဲပြောနေတယ် "

"ဟက် သားလေးကအနှောင့်အယှက်တစ်ခုလို့ခံစားနေရလို့လား"

". ..."

"သူ့ကိုရည်စူးပြီးအလှူလေးဖြစ်ဖြစ်လုပ်ပေးလိုက်ပေါ့"

"ဟင်းးမသိတော့ပါဘူးဖေရိုင်းရာ ဒါနဲ့အခုဘယ်နှစ်နာရီလဲ"

<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ