"ကိုကို "
"ဘာလဲ"
"သားကျူရှင်သွားတော့မယ်"
"အဟမ်း ဒီနားလာခဲ့"
"ဗျာ "
"မြန်မာစကားနားမလည်ဘူးလား"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
*ပြောတဲ့အတိုင်းအနားသွားလိုက်တော့ ကိုကိုကအကြည့်စူးစူးတွေနဲ့ကြည့်လာပြန်တယ်*
"ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကို"
"အဖျားအရှင်းပျောက်ပြီလား"
"ထင်..ထင်တာပဲ"
"ဘာ"
"အဖျားပျောက်မပျောက်တော့မသေချာပေမယ့် သားနေလို့ကောင်းသွားလို့"
"အဖျားကျန်နေသေးရင်အပြင်မှာစိုတိစိုစွတ်နဲ့"
"ရပါတယ်ကိုကိုရယ် ပြန်ဖျားလည်းဆေးထပ်သောက်ရမှာပေါ့"
"ဆေးထပ်သောက်မယ် ဟုတ်လား "
"ဟုတ်တယ်လေ ဆေးကုန်ရင်ဟိုဆရာဝန်ကိုကိုဆီပြန်သွားဝယ်လို့ရတာပဲ"
"အော် လစသက်တော့မင်းကအဲ့ဒီ့အမြင်ကတ်ဆရာကောင်းတဲ့ဆရာဝန်ဆီပြန်သွားချင်လို့အကြံထုတ်နေတာပေါ့"
"ဗျာ အဲ့ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ"
အဖျားအရှင်းမပျောက်သေးတဲ့အတွက်လင်းခတ်မျက်လုံးလေးတွေကနီကြောင်ကြောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကခြောက်ကပ်နေပြီးနှာခေါင်းလေးကပန်းရောင်သန်းနေခဲ့တယ်။
"အခုအထဲပြန်ဝင်"
"သားစာတွေအရမ်းလွတ်နေပြီ"
"ငါပြောနေတာကြားတယ်နော်လင်းခတ်သူရိန်"
"ကိုကိုကလည်း"
"ငါမလည်းဘူး ထိုင်နေတာ သွား"
"ဟင့် နေကောင်းနေပါပြီဆို"
"လင်းခတ်သူရိန်"
အသံနက်ကြီးနဲ့ပိတ်အော်တော့လင်းခတ်ဝမ်းနည်းလာတယ်။မျက်လုံးနီရဲရဲတွေကို တောင်ပွတ်မြောက်ပွတ်နဲ့သူ့အခန်းထဲပြေးဝင်သွားခဲ့သည်။
"တောက်ခ်..ငါ့ကိုမဆောင့်နဲ့နော် "
"ဘယ်မှာဆောင့်..အင့်.ဆောင့်လို့လဲ..ရွှတ် ဟင့်"
VOCÊ ESTÁ LENDO
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
Romance{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022