Chapter-26

483 24 4
                                    

"ကိုကို "

"ဘာလဲ"

"သားကျူရှင်သွားတော့မယ်"

"အဟမ်း ဒီနားလာခဲ့"

"ဗျာ "

"မြန်မာစကားနားမလည်ဘူးလား"

"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"

*ပြောတဲ့အတိုင်းအနားသွားလိုက်တော့ ကိုကိုကအကြည့်စူးစူးတွေနဲ့ကြည့်လာပြန်တယ်*

"ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကို"

"အဖျားအရှင်းပျောက်ပြီလား"

"ထင်..ထင်တာပဲ"

"ဘာ"

"အဖျားပျောက်မပျောက်တော့မသေချာပေမယ့် သားနေလို့ကောင်းသွားလို့"

"အဖျားကျန်နေသေးရင်အပြင်မှာစိုတိစိုစွတ်နဲ့"

"ရပါတယ်ကိုကိုရယ် ပြန်ဖျားလည်းဆေးထပ်သောက်ရမှာပေါ့"

"ဆေးထပ်သောက်မယ် ဟုတ်လား "

"ဟုတ်တယ်လေ ဆေးကုန်ရင်ဟိုဆရာဝန်ကိုကိုဆီပြန်သွားဝယ်လို့ရတာပဲ"

"အော် လစသက်တော့မင်းကအဲ့ဒီ့အမြင်ကတ်ဆရာကောင်းတဲ့ဆရာဝန်ဆီပြန်သွားချင်လို့အကြံထုတ်နေတာပေါ့"

"ဗျာ အဲ့ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ"

အဖျားအရှင်းမပျောက်သေးတဲ့အတွက်လင်းခတ်မျက်လုံးလေးတွေကနီကြောင်ကြောင် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကခြောက်ကပ်နေပြီးနှာခေါင်းလေးကပန်းရောင်သန်းနေခဲ့တယ်။

"အခုအထဲပြန်ဝင်"

"သားစာတွေအရမ်းလွတ်နေပြီ"

"ငါပြောနေတာကြားတယ်နော်လင်းခတ်သူရိန်"

"ကိုကိုကလည်း"

"ငါမလည်းဘူး ထိုင်နေတာ သွား"

"ဟင့် နေကောင်းနေပါပြီဆို"

"လင်းခတ်သူရိန်"

အသံနက်ကြီးနဲ့ပိတ်အော်တော့လင်းခတ်ဝမ်းနည်းလာတယ်။မျက်လုံးနီရဲရဲတွေကို တောင်ပွတ်မြောက်ပွတ်နဲ့သူ့အခန်းထဲပြေးဝင်သွားခဲ့သည်။

"တောက်ခ်..ငါ့ကိုမဆောင့်နဲ့နော် "

"ဘယ်မှာဆောင့်..အင့်.ဆောင့်လို့လဲ..ရွှတ် ဟင့်"

<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]Onde histórias criam vida. Descubra agora