Chapter-22(Zg)

163 3 0
                                    

"ကို..ကိုကို"

ေၾကာက္စိတ္ေတြအရွင္းသားေပၚလြင္ေနတဲ့တုန္တုန္ယင္ယင္အသံေလးက အခန္းထဲကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံးနဲ႕အလုပ္ရႈတ္ေနတဲ့လင္းသစ္ရဲ႕နားထဲေဖာက္ဝင္လာခဲ့သည္။

ေန႕လည္ကအျပစ္ေပးၿပီး ႏွစ္နာရီမွ်ဒူးေထာက္ခိုင္းခဲ့ေတာ့အေကာင္ေပါက္ေလးကေၾကာက္စိတ္မေျပေသးပဲအခန္းေပါက္ဝတင္ေပေတရပ္ေနေလတယ္။တစ္ခ်က္မွ်လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာျပန္လြဲကာ ေအးစက္စက္ေလသံႏွင့္စကားစမိ၏။

"ဘာလဲ"

"သားအိပ္ေတာ့မယ္"

"အဲ့ဒါမင္းကိစၥေလ"

"ဟုတ္ အဲ့ဒါ သားကိုကို႔ကိုကန္ေတာ့မယ္ေနာ္"

ရပ္ေနလက္စအေပါက္ဝေလးကေနလက္အုပ္ခ်ီလိုက္ၿပီးကန္ေတာ့ဟန္ျပင္ေတာ့ အထဲကလူကမ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕လို႔..

"မလိုဘူး"

"ဗ်ာ"

"မၾကားဘူးလား မလိုဘူး ထြက္သြား"

"သားညတိုင္းလုပ္ေနတဲ့အရာေလ"

"လင္းခတ္သူရိန္..ငါ့ကိုေဒါသျဖစ္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား "

". ..."

လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႕လင္းခတ္တစ္ေယာက္အခန္းေရွ႕ကေနထြက္လာခဲ့ရတယ္။မၾကာခင္မွာပဲသူ႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလးထဲကိုေရာက္လာခဲ့ရၿပီး ေခါင္းအုံးႀကီးေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာအသံတိတ္ငိုေႂကြးေနခဲ့သည္။

"ဟင့္ ႐ႊတ္ ကိုကိုမတရားဘူး အီးးဟင့္ ကိုကိုလူဆိုးႀကီး"

*ဒီအိမ္ႀကီးေပၚစေရာက္ကတည္းက ကိုကိုဆိုတဲ့လူသားကိုသေဘာက်ခဲ့တယ္ တိတ္တစ္ခိုးေလးခ်စ္ေနခဲ့ရၿပီးကိုကိုကေအာ္ေငါက္ရင္မ်က္ရည္နဲ႕မ်က္ခြက္ျဖစ္ရတာလည္းမေရတြက္နိုင္ေတာ့ဘူး တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္အေပၚသေဘာေတြ႕လာမယ္လို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္အထိေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေန႕ေတြကအရိပ္အႁမြက္ေတာင္မေတြ႕ရေသးဘူး ေသခ်ာတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္ အဓိပၸါယ္ေဖာ္မရေလာက္ေအာင္ခ်စ္တယ္ ဒါကအမွန္ဆုံးသစၥာစကားေလးပါ*

<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt