တစ္တူတူျမည္ေနတဲ့ဖုန္းသံေလးကိုၾကားေနးေပမယ့္လည္းလ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္သည္။ႏွစ္သိမ့္မႈလိုအပ္ေနတဲ့ႏွလုံးသားတစ္စုံေၾကာင့္မ်က္ဝန္းေတြကပါအလိုက္သင့္မွိုင္းညို႔ေနရင္း ေငြေရာင္လမင္းရဲ႕ေအာက္လွပေနတဲ့သူမ(ျမစ္)ကိုသာတဆုံးေငးၾကည့္ေနမိျပန္တယ္။
"ေကာင္ေလး"
အဖိုးအိုရဲ႕အသံကနားထဲတိုးဝင္လာေပမယ့္သု႔အတြက္ကအထူးအဆန္းဟုတ္မေနေတာ့ေပ..
"စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတာလား"
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္"
"ေၾကာက္တယ္ ေကာင္ေလးကေၾကာက္တယ္တဲ့လား ဘယ္အရာကမ်ားမင္းကိုေျခာက္လန့္ေနတာလဲ"
အဖိုးအိုရဲ႕စကားေၾကာင့္နာက်င္ေနလ်က္နဲ႕ပဲၿပဳံးမိျပန္သည္။
"သူ "
"သူ"
"သူထားခဲ့မွာေၾကာက္တယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားခဲ့ၿပီးအျခားတစ္ေရာက္ရဲ႕ႏွလုံးသားမွာသူ႕စိတ္ေတြေျခခ်သြားမွာေၾကာက္တယ္"
တြန့္ခ်ိဳးထားေသာမ်က္ခုံးတန္းႀကီးမွာဝဲတက္လာေသာမ်က္ရည္စေတြကိုပိတ္ပင္တားဆီးရန္သာျဖစ္ရသည္။
"လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္ႏွစ္တုန္းကလိုသူထပ္ၿပီးထားခဲ့မွာကိုေၾကာက္ေနမိတယ္ ေပ်ာ့ညံ့တယ္လို႔ပဲေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လန့္ေနခဲ့တယ္ "
"သေဘၤာဆိပ္မွာျဖစ္ခဲ့တာေတြအဖိုးျမင္ခဲ့ပါတယ္ သူကေကာင္ေလးရဲ႕စိတ္ကိုစမ္းသပ္႐ုံပါ ဘာျဖစ္လို႔အဆုံးထိခံစားေနရတာလဲ"
"သူနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ဘယ္အရာကိုမွအထိအခိုက္မခံနိုင္တာကြၽန္ေတာ့္အားနည္းခ်က္ပဲ ဒီအရာကိုသူကဖိနင္းရင္ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးမႊန္းက်ပ္ၿပီးနာက်င္ရတယ္ "
ေလတစ္ခ်က္အေဝွ႕မွာကမ္းစပ္ကိုျမစ္ေရေတြကရိုက္ခတ္လာျပန္တယ္..ေဘးနားမွာအခိုးအေငြ႕လိုရွိးေနတဲ့အဖိုးအိုကၿပဳံးၿပဳံးႀကီးသူ႕ကိုၾကည့္ေနဆဲ..
"သူေမွ်ာ္ေနတယ္"
"ဘာလဲ"
"ေကာင္ေလးဖုန္းကိုင္ၿပီးစိတ္မပူဖို႔ေျပာမွာကိုေလ"
BẠN ĐANG ĐỌC
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
Lãng mạn{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022
![<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/315478332-64-k7162.jpg)