တစ်တူတူမြည်နေတဲ့ဖုန်းသံလေးကိုကြားနေးပေမယ့်လည်းလျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။နှစ်သိမ့်မှုလိုအပ်နေတဲ့နှလုံးသားတစ်စုံကြောင့်မျက်ဝန်းတွေကပါအလိုက်သင့်မှိုင်းညို့နေရင်း ငွေရောင်လမင်းရဲ့အောက်လှပနေတဲ့သူမ(မြစ်)ကိုသာတဆုံးငေးကြည့်နေမိပြန်တယ်။
"ကောင်လေး"
အဖိုးအိုရဲ့အသံကနားထဲတိုးဝင်လာပေမယ့်သု့အတွက်ကအထူးအဆန်းဟုတ်မနေတော့ပေ..
"စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်နေတာလား"
"ကျွန်တော်ကြောက်တယ်"
"ကြောက်တယ် ကောင်လေးကကြောက်တယ်တဲ့လား ဘယ်အရာကများမင်းကိုခြောက်လန့်နေတာလဲ"
အဖိုးအိုရဲ့စကားကြောင့်နာကျင်နေလျက်နဲ့ပဲပြုံးမိပြန်သည်။
"သူ "
"သူ"
"သူထားခဲ့မှာကြောက်တယ် ကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့ပြီးအခြားတစ်ရောက်ရဲ့နှလုံးသားမှာသူ့စိတ်တွေခြေချသွားမှာကြောက်တယ်"
တွန့်ချိုးထားသောမျက်ခုံးတန်းကြီးမှာဝဲတက်လာသောမျက်ရည်စတွေကိုပိတ်ပင်တားဆီးရန်သာဖြစ်ရသည်။
"လွန်ခဲ့တဲ့ရှစ်နှစ်တုန်းကလိုသူထပ်ပြီးထားခဲ့မှာကိုကြောက်နေမိတယ် ပျော့ညံ့တယ်လို့ပဲပြောပြော ကျွန်တော်ကြောက်လန့်နေခဲ့တယ် "
"သင်္ဘောဆိပ်မှာဖြစ်ခဲ့တာတွေအဖိုးမြင်ခဲ့ပါတယ် သူကကောင်လေးရဲ့စိတ်ကိုစမ်းသပ်ရုံပါ ဘာဖြစ်လို့အဆုံးထိခံစားနေရတာလဲ"
"သူနဲ့ပတ်သက်ရင် ဘယ်အရာကိုမှအထိအခိုက်မခံနိုင်တာကျွန်တော့်အားနည်းချက်ပဲ ဒီအရာကိုသူကဖိနင်းရင်ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးမွှန်းကျပ်ပြီးနာကျင်ရတယ် "
လေတစ်ချက်အဝှေ့မှာကမ်းစပ်ကိုမြစ်ရေတွေကရိုက်ခတ်လာပြန်တယ်..ဘေးနားမှာအခိုးအငွေ့လိုရှိးနေတဲ့အဖိုးအိုကပြုံးပြုံးကြီးသူ့ကိုကြည့်နေဆဲ..
"သူမျှော်နေတယ်"
"ဘာလဲ"
"ကောင်လေးဖုန်းကိုင်ပြီးစိတ်မပူဖို့ပြောမှာကိုလေ"
YOU ARE READING
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
Romance{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022