"ဆရာ"
အေနာက္ဘက္ကေနအသံပိစိေလးၾကားလိုက္ေတာ့ေဇာလည္ျပန္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္လူတစ္ေယာက္ရယ္သူ႕ကိုျပဴးၾကည့္ေနေလရဲ႕...ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွလင္းခတ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတို႔အုပ္စုမွန္းေဇာသတိထားမိသြားရတယ္။
"လာၾကေလ"
"ဟုတ္ကဲ့.."
သူ႕အေျပာကိုေခါင္းၿငိမ့္ရင္းကေလးသုံးေယာက္ကကုတင္ေဘးဝင္ထိုင္၏။စကားေတာ့ေျပာမလာေသး...
"ကိုေစာအကၡရာအေျခအေနဘယ္လိုျဖစ္သြားၿပီလဲဗ်"
"ခင္ဗ်ားက..."
"က်ဳပ္လင္းခတ္ရဲ႕အကိုပါ"
"ေအာ္ မွတ္မိပါတယ္ နာမည္ေမ့ေနလို႔"
"အင္း"
"အေျခအေနကေတာ့ေကာင္းသြားၿပီလို႔ေျပာလို႔ရတယ္..သတိေတာ့လည္မလာေသးဘူး ဆရာဝန္ေတြေတာ့လာလာစစ္ေနၾကတာပဲ"
ေဇာလက္ေတြကအေစာလက္ကေလးေတြရဲ႕ထိပ္မွာရွိေနတဲ့အပ္ေပါက္ရာေလးေတြကိုတို႔ထိပြတ္သပ္ေနခဲ့သည္။ဒါကိုျမင္တဲ့လင္းသစ္ကၿပဳံးလိုက္ၿပီး..
"သိပ္လည္းစိုးရိမ္မေနပါနဲ႕ ျပန္ေကာင္းလာမွာပါ "
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ကိုႀကီး ဆရာကဘာျဖစ္တာတဲ့လဲဟင္ "
တစ္ဦးတည္းပါလာတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကစေမးေတာ့ေဇာေအးေအးသက္သာပဲျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ေခါင္းမွာအက်ိတ္ေပါက္တာ.."
"ေအာ္"
"အစိုင္အခဲကေသးေတာ့ဖယ္ထုတ္လို႔ရသြားတယ္.."
"ဆရာပင္ပန္းေနမွာပဲ"
"သတိလစ္ေနတာၾကာၿပီလားဗ်"
ဒီတစ္ခါေတာ့လင္းခတ္ကေမးေနတာ..
"အင္း ၾကာၿပီေပါ့"
"ဟူးးးျမန္ျမန္နိုးလာရင္ေကာင္းမွာကို.."
"ကိုယ္လည္းဒီလိုပဲဆုေတာင္းေနခဲ့တာပါ"
ထိုအခိုက္ေဇာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြတင္းခနဲျဖစ္သြားတာကိုသတိထားလိုက္မိၿပီးအေစာလက္ေတြကတလႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာေနတယ္။
CZYTASZ
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
Romans{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022
![<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/315478332-64-k7162.jpg)