Chapter-11

571 31 0
                                    

ဒီနေ့အိမ်မှာသူတစ်ယောက်တည်းရှိတယ်။မိဘနှစ်ပါးကဆေးရုံမှာဆိုတော့သူကအိမ်စောင့်လုပ်ရတယ်ပေါ့..ထမင်းလေးစားအအေးလေးသောက်ပြီးစာကြည့်မလို့ရှိသေးဖုန်းကထမြည်လာတယ်။

"ဟယ်လို ဖေရိုင်းလား"

"ဟုတ်တယ်သား "

"ဘာဖြစ်လို့လဲ အရေးကြီးလို့လား"

"အရေးမကြီးပေမယ့်..မင်းအဖေကမင်းကိုတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့ "

". ...ဖေရိုင်းကလည်းမသိတဲ့အတိုင်းပဲ"

"ဒီတစ်ခါလောက်တော့မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပါသားရယ် မင်းအဖေမင်းကိုသိပ်တွေ့ချင်နေတယ်"

". ...."

"ဟင်းး သားအဆင်မပြေဘူးလား"

". ...."

"မေးနေတယ်လေ "

". .."

"ကဲပါ မလာချင်ဘူးဆိုတော့လည်းဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလဲ "

"ဖေ..ဖေရိုင်း"

"ဟင်"

"ခဏစောင့် သားလာခဲ့မယ်"

"တစ်ကယ်လား သေချာလား"

"အင်း တစ်ခါတည်းဒီညစောင့်ပေးမယ်လေ"

"ဖြစ်လို့လား"

"ဖြစ်တယ် ဖေရိုင်းအိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့နော်"

"အမလေး ဟုတ်ပါပြီ ဒါဖြင့်ဖေရိုင်းထွက်လာခဲ့မယ် အဲ့ဒီ့ကိုရောက်မှသားကဒီကိုထွက်လာခဲ့ပေါ့"

"ဟုတ် "

"အေးအေး ဒါဆိုဖုန်းချလိုက်ပြီနော်"

!တီ!

"မောင့်အရိုင်း..သားကဘာပြောလဲ"

"လာမယ်တဲ့ တစ်ညလုံးမောင့်အနားမှာစောင့်ပေးမယ်တဲ့လေ"

"ဟား တစ်ကယ်လား"

"အရိုင်းကလိမ်ပြောမလား ဒါဆိုအရိုင်းပြန်လိုက်မယ် မနက်လာခဲ့မယ်နော် "

"အွန်း နေအုံး"

"ဘာလဲ"

ထသွားတော့မယ့်လူကိုလက်တစ်ဖက်ကနေဆွဲယူပြီးသူဖက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ဒီတော့အနားကလူနာတစ်ချို့ပြုံးစိစိဖြင့်..

<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora