"သား မင်းအဖေကိုသွားကြည့်ရအောင် "
"သား သားမလိုက်ချင်ဘူး"
"တစ်ကယ်မလိုက်ချင်ဘူးလား"
"သားအပြင်မှာပဲစောင့်နေမယ်"
"ကောင်းပြီလေ သားသဘောပဲ"
သူ့ကိုပြောပြီးတာနဲ့အရိုင်းကထွက်သွားတယ်။စိတ်ထဲမှာတော့ပြေးတွေ့လိုက်ချင်ပေမယ့်ဒီလောက်ထိလည်းမပျော့ညံ့ချင်..
*ဒီရက်တွေထဲမိသားစုထဲဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းထဲကဖြစ်ဖြစ်နာမကျန်းဖြစ်လိမ့်မယ်ဆိုတာ ဒါကိုပြောတာလား ငါဘာလုပ်သင့်လဲ*
"သွားကြည့်လိုက်ရမလား "
စိတ်ကတွေးတုန်းရှိသေး ခြေလှမ်းတွေကရွေ့လျားနေခဲ့ပြီ။
"သားဘာဖြစ်သွားလဲမောင့်အရိုင်း"
"သားကမောင်ဒီလိုဖြစ်သွားတော့လန့်သွားတာပေါ့ အဲ့ဒါကလွဲရင်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"ဒါဖြင့်ဘာလို့မောင့်ကိုလာမတွေ့တာလဲ"
"အဲ့ဒါကတော့သားသဘောလေ ဒါပေမယ့်မောင်ပိုးထိတဲ့အချိန်မှာသားတစ်ကယ်ပြာယာခတ်နေခဲ့တာပါ"
လူနာဆောင်လေးထဲဖခင်နှစ်ယောက်ပြောနေတဲ့စကားတွေကိုသူကောင်းကောင်းကြီးကြားနေရတယ်။
"ဟက် မောင့်သားကတော်တော်လည်းအတေးအမှတ်ကြီးတဲ့ကလေးပဲ ဒီပုံအတိုင်းဆိုမောင်သေရင်တောင်သားနဲ့ပြေလည်ပါ့မလား"
ပြုံးရီကာပြောနေပါသော်ငြားသူ့အသံကဝမ်းနည်းပူဆွေးနေမှန်းသိပ်သိသာတယ်။ဘေးကအရိုင်းကနှစ်သိမ့်ပေးတဲ့သဘောနဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်တော့အားရပါးရကိုသူရီမောနေလိုက်သည်။
"မောင်မှတ်မိလား သားလေးကိုလမ်းဘေးမှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့အချိန်ကိုလေ"
"ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲမောင့်အရိုင်းရယ် မှတ်မိတာပေါ့ အဲ့ဒီ့နေ့ကမှတ်မှတ်ရရပဲမောင်ကံကောင်းလို့မသေတာလေ "
"အင်း သားလေးကိုကားတိုက်မလိုဖြစ်တော့မောင်ပြေးဝင်ပြီးတွန်းထုတ်လိုက်တာမလား အရိုင်းလည်းမေ့မရခဲ့ဘူး မေ့မရခဲ့ဘူးဆိုတာထက် အရိုင်းထိတ်လန့်သွားခဲ့တာ.."
ESTÁS LEYENDO
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
Romance{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022