ညေနေျခာက္နာရီ ...
နဂိုလူေျခတိတ္ေနတဲ့လမ္းမႀကီးကအခုမ်ားေတာ့အလုပ္ကေနအိမ္ျပန္တဲ့လူေတြေၾကာင့္ဆူညံလို႔...ေကာင္မေလးေတြကဟိုတစ္စုသည္တစ္စု တစ္ခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြမွာလည္းေအာ္ဟစ္ဆူညံကာ သာယာတဲ့ညေနခင္းေလးတစ္ခုကျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ညေနခင္းမွာသာယာေနေသာ္ျငား လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကေတာ့ရႈံ႕မဲ့ေနခဲ့ၿပီးမ်က္ေမွာင္ႀကီးကလည္းက်ဳံ႕ထားေသး၏။
တစ္ျခားလူမဟုတ္ မင္းထက္ေက်ာ္ေဇာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။Maid Dressအမဲေလးရဲ႕အရွည္ကအရပ္ရွည္တဲ့သူ႕အဖို႔အေတာ္ေလးကသိကေအာက္ျဖစ္ေစတယ္..ေပါင္တစ္ဝက္မွ်သာအရွည္ကရွိေနေတာ့ေျခတံရွည္ေတြကအထင္းသား..ဒီၾကားထဲယုန္နား႐ြက္ႀကီးကတပ္ထားရေသး..
"ဟား ၿပီးၿပီ"
ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီးအျပင္ထြက္ဖို႔ရန္ျပင္လိုက္ေပမယ့္...
"အာ ဟုတ္သားပဲ လမ္းပဲေလွ်ာက္ရမယ္လို႔ေျပာထားတာကိုေမ့ေတာ့မလို႔"
*မေန႕ကတစ္ညလုံးအကၡရာကဖုန္းဆက္ၿပီးစည္းကမ္းခ်က္ေတြဆက္တိုက္ထုတ္ထားတယ္..ဆိုင္ကယ္မစီးပဲသူ႕အိမ္ထိဒီအဝတ္အစားႀကီးနဲ႕သြားရမယ္တဲ့ေလ..ရက္စက္လိုက္တဲ့ေကာင္ေလး*
"ဟင္ သား ဘာႀကီးဝတ္ထားတာလဲ"
"ေအာ္ ေဖရိုင္း"
"ရီမေနနဲ႕ ေျဖအုံး "
"ဟဲဟဲ စိတ္မပူပါနဲ႕ေဖရိုင္းရယ္ အမွန္ေတာ့ေလ သားအျပစ္ေပးခံေနရတာ"
"ဘာ ေဖရိုင္းသားကိုဘယ္ေကာင္ကဒီလိုအရွက္မဲ့ေအာင္လုပ္တာလဲ"
ခ်က္ခ်င္းပဲလက္သီးလက္ေမာင္းထတန္းတဲ့ဖခင္ေၾကာင့္ေက်ာ္ေဇာမွာၿပဳံးစိစိ..
"အဲ့ဒီ့လူကေစာအကၡရာဆိုရင္ေရာ ေဖရိုင္းရန္ေတြ႕မွာလား"
"ဟင္ အေစာ အေစာကဘာလို႔"
"ကဲပါေဖရိုင္းရယ္ သားေနာက္က်ေနၿပီသြားရေတာ့မယ္ ေနာ္ "
"အယ္ ဒီကေလး ေဇာ ေနအုံးေလ"
"ေခၚမေနနဲ႕ေမာင့္အရိုင္း "
"ေမာင္ လုပ္ပါအုံး သားကဘယ္လိုဟာႀကီးဝတ္သြားတာလဲမသိဘူး "
أنت تقرأ
<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]
عاطفية{စောအက္ခရာ...မင်းကလူသားတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး။ မင်းက..တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ဘဝထဲရုတ်တရပ်တိုးဝင်လာတဲ့သံစဥ်လှလှလေးတစ်ခုပဲ..} Start Date:5.7.2022