Saman Sarısı | Texting DÜZENLENIYOR

S.S. - 45. Bölüm

Merhaba,

Nasılsınız? Bol bol yorum yapmayı unutmayın, olur mu?

Keyifli okumalar.

🍓🍰

Gözlerimi kırpıştırarak gördüklerimin doğru olup olmadığını kontrol ettim. Ama görüntü gitmiyor, aksine daha da netleşiyordu.

"Gamze'm?"

Rüzgar'ın elini yanağımda hissettiğimde yutkunarak ona baktım. "Rüzgar, ileride sağ tarafımızda olanlardan birisi bizim matematikçi mi?"

Nefesimi tutarak onun vereceği cevabı bekledim. Rüzgar başını çevirerek baktı ve ardından tekrardan bana döndü. Başını onaylarcasına salladığında tekrar onlara baktım.

"Gamze'm, neler olduğunu anlatacak mısın bana?"

"Daha annemle boşanmamış olan babam başka biriyle sarmaş dolaş, ve ben buna şahit oldum."

Pür dikkat babamı seyrederken Rüzgar birkaç saniye sessiz kaldı. Sessizliğini bozmasa da beni kendine çekerek sarılmıştı. Kollarımı beline sararak ona ben de sarıldım.

"Başka bir yere gidelim mi?"

Başımı salladım ve ayağa kalktık. Onların ters yönünde yürümeye başladık. Başım hâlâ Rüzgar'ın göğsüne yaslıydı, kolu omuzlarımdaydı.

Sahili boylu boyunca yürürken çantamın eksikliğini fark ettim. "Çantamı unutmuşum bankta."

"Geri dönelim o zaman. Hem oradan okula geçer arabayı alırız."

"Madem arabayla geldin, ne diye yürüyoruz bu kadar?"

"Belki seninle daha fazla vakit geçirmek istediğim içindir?"

Dudaklarımı büzdüm. "Olabilir," dediğimde burnuma fiske attı. Huysuzlanıp geri çekildim. Rüzgar bu hâlime gülerken arkamızı dönerek geldiğimiz noktaya doğru yürümeye başladık.

Umarım gitmişlerdir.

Oturduğumuz bank gözüme çarptığında oraya oturduklarını fark ettim. Yutkunarak Rüzgar'a döndüm.

"Senin o gece yanıma geldiğinde taktığın kepin yanında mı?"

"Çantamda olması gerekiyor, niye ki?"

"Verir misin?" dediğimde sırtında olan çantasını aldı ve içerisinden kepi çıkardı. Bana vermesini beklerken başıma takmıştı. Gergin olmama rağmen gülümsedim ve kepi düzelttim.

"Sen burada bekle."

Uslu uslu başını salladığında arkamı döndüm ve kepi iyice aşağıya çekerek banka doğru ilerledim. Beni tanımalarını istemiyordum, babamla konuşmak istemiyordum.

Bankın kenarındaki çantama uzandım. Babamın yanındaydı tam olarak.

"Sizin miydi bu çanta? Biz de sahibini arıyorduk."

Cevap vermeyip çantamı aldım ve arkamı dönüp Rüzgar'a doğru ilerledim. Babamın hâlâ bana seslenişini duyarken Rüzgar'ın yanında durdum.

"Hadi gidelim," derken elimi kepe uzattım. Geri verecektim.

"Kalsın sende."

"Emin misin? Kapüşonluna yaptığım gibi çökerim üzerine, geri vermem."

"Eminim güzelim," dediğinde omuz silktim. Kendi bilirdi.

Okula yürüdüğümüzde güvenlikçiye yakalanmamaya çalışarak park yerine gittik. Arabaya yerleştiğimizde çantamı kucağıma bıraktım.

"Geçen gün gittiğimiz kitap kafeye gidelim mi? Bu defa başka bir kitabı birlikte okuruz."