Mutlu Sonsuz

9. Bölüm

Yeni bölümle herkese merhaba. İyi okumalar.

🎶

Geçmiş geçmişte kalınca geçmiştir ama geçmiş şuan karşına çıkıyorsa geçmemiştir.

Oysaki geçmişti. Ben o okuldan mezun olunca, onu her gün görmek zorunda kalmayınca geçmişti.

Şimdi ne değişmişti de geçmiş tekrar karşıma çıkıyordu?

''Ben Serkan.'' dedi sanki kırk yıllık arkadaşımmış gibi. Sanki beni aldatan o değilmiş gibi.

''Sen ne yüzle arıyorsun beni?'' dediğimde herkesin bakışları bana çevrilmişti ama kimle konuştuğumu anlayan sanırım bir tek Erva'ydı.

''Alya ben...''

Cümlesini tamamlamasına fırsat vermeden ''Bir daha sakın beni arama.'' deyip telefonu kapattım.

Aras'ın bakışlarının üzerimde olduğunu ve telefondakinin kim olduğunu merak ettiğini biliyordum. ''Bir sorun mu var Alya, kimdi arayan?'' diye sordu daha fazla susmayarak. Çok ciddiydi ve sanırım bu konuşma en az benim kadar onun da hoşuna gitmemişti.

''O şerefsiz miydi?'' diye sordu Umut. Başımı onu onaylarcasına salladım. ''Bırakmadın Alya. Ağzını burnunu kıracaktım onun bak bir daha seni aramak orada dursun adını bile anabiliyor muydu?''

Serkan dayaktan korkacak biri değildi. O ne kadar bulaşmamış olsa da arkasında onu koruyan babasının pis adamları vardı. Eğer Umut Serkan'a bir şey yapsaydı, Serkan'ın hiçbir şey söyleyip ya da yapmasına gerek kalmadan o adamlar Umut'u bunun için çok kötü pişman ederlerdi.

''Saçmalama Umut.'' dedi Erva.

''Biri bana da neler olduğunu söyleyecek mi?'' dedi Aras sinirli bir şekilde.

''Siz yalnız konuşsanız daha iyi olur.'' dedi Uzay. Oturduğu yerden ayağı kalktı. Diğerleri de onu takip etti ve bizden uzaklaştılar.

Aras gözlerini gözlerime dikmişti ve bir şey söylememi bekliyordu. Nereden başlamam gerektiğini bilmediğim için susuyordum.

Neden 3 yıl sonra arama gereği duymuştu? Hem de en mutlu olduğum günde, kendimi en huzurlu hissettiğim anda yapmıştı bunu. Bir anda bütün huzurumu kaçırmayı başarmıştı.

Konuşmamama artık dayanamamış olacak ki ''Eski sevgilin miydi arayan?'' dedi zor bir şekilde.

''Evet,'' Elimi açık olan saçlarımın arasına daldırdım ve geriye doğru attım. ''Serkan.''

Dinlemek ister miydi ya da ben anlatmak ister miydim bilmiyorum ama sanırım en doğrusu yaşadıklarımı ona özetlemekti.

Bakışlarımı gözlerine dikerek anlatmaya
başladım. Gözlerini kaçırıp dinlemek istemediği anda susacaktım. ''9. sınıfta tanıştık. Birkaç ay sonra da çıkmaya başladık.'' Gözlerini kaçırıp sağ eliyle ensesini kaşıdı. Konuşmaya devam etmek için tekrar bana bakmasını bekledim. Bunu anlamış olacak ki tekrardan bana baktı. ''2,5 yıl boyunca güzel bir ilişkimiz vardı. Yani bana göre öyleydi ama sanırım ona göre değilmiş. Bir gün onu başka bir kızla gördüm ve 6 ay boyunca aldatıldığımı öğrendim. Daha sonra da bitti.''

Uzun zamandır sevdiği kızla beraber olmaya karar verdikleri gün kızın eski sevgilisi arıyordu. Bu en az benim kadar onu da rahatsız ve huzursuz etmişti.

''Rahatsız mı ediyor seni?" Sinirliydi ve bunu bastırmaya çalışıyordu. "Ne istiyormuş?''

Biraz sakinleşmesi için elini tuttum. Sanki bunu bekliyormuş gibi, elimi bir daha bırakmayacakmış gibi sıkı sıkı tuttu.
''Daha önce hiç aramamıştı. Okul zamanı bazen karşıma çıkıp konuşmak istediğini söylüyordu ama lise bittikten sonra hiç görüşmedik.'' Ses tonuma özellikle dikkat ediyordum. Bir sorun yokmuş gibi sakince anlatıyordum. Zaten bir sorun da yoktu.