Mutlu Sonsuz

GİRİŞ

Karanlık bir gece vaktiydi. Ama karanlık olması gecenin suçu değildi. 25 Ağustos zaten hep karanlıktı.

Bir adam vardı bu karanlığın içinde. Gözü yaşlı bir şekilde ışık saçan kadının gidişini izliyordu. Karanlıkta kalıyordu ama kadının gidişini engelleyemiyordu.

25 Ağustos'tu bugün. İkisi de sevmezdi 25 Ağustos'u. Günlerin kokusu olmazdı ama bu gün ikisi için de ayrılık kokuyordu, ölüm kokuyordu. Takvimden bir gün silmek isteseler bu 25 Ağustos olurdu.

Genç kadının bir 25 Ağustos'ta yaptığı şey şimdi yine gerçekleşiyordu. Ama bu sefer istemiyordu. Çünkü huzura gidiyordu çıktığı yolda. Huzura kavuşmadan gitmek istemiyordu.

Zorla gülümsedi genç adam. "Bana geliyordun."

Aynı gülümsemenin daha acılı bir tonu kadının dudaklarındaydı. "Ve yine senden gidiyorum."

"Gitmiyorsun." dedi genç adam, kabullenmek istemedi. Gerekirse canını verirdi ama bu sefer kadının gitmesini engellerdi.

Peki canını vermesi kadının kalmasına yeterli gelir miydi?

"Özür dilerim," dedi genç adam. "Seni bulmak için daha çok çabalamadığım için özür dilerim."

"Dileme," dedi genç kadın ama devamını içinden geçirdi. "Senden kaçtığım için asıl ben özür dilerim."

Bir damla yaş aktı kadının gözünden. Bu yaş son yaştı. Hem kendi nefesini hem de adamın nefesini kesecekti akan bu son yaş.

Son gücüyle "Hoşçakal," dedi kadın. "Hoşçakal huzursuzluğumun huzuru."

Gitme vaktiydi. Adam ağladı, adam yalvardı fakat vakit gelmişti bir kere. Kadının gitmesi gerekiyordu.

"Senin için gözlerimde olan ışık hiç sönmedi ve sönmeyecek." Bir yemin gibiydi kadının kurduğu bu son cümle.

Kadın gitti. Adam hiçbir şey yapamadı.

Kadın mutlu bir şekilde sonsuzluğa adım attı.

Kadın gitti. Işığını da alıp gitti.

Adam ölüm karanlığında kaldı.

Adam mutsuz bir şekilde kendi arafına sıkıştı.

***

Öncelikle herkese merhaba.

Teşekkürler Hayat'tan kısa bir süre sonra Mutlu Sonsuz'la tekrar birlikteyiz.

Bu yolculuğa benimle birlikte başlayanlar için teşekkür ederim.