Mutlu Sonsuz

32. Bölüm

Evet size diğer bölümlerden bir tık uzun bir bölümle geldim.

Kitapta bir dönüm noktası bu bölüm.

İyi okumalar...

Bölüm Şarkısı: Saudade, Bunu Bana Yapma

🎶

Günler bir atletin yarışı kazanmak için son sürat koştuğu gibi hızlı bir şekilde geçiyordu.

Üniversite hayatımın ilk yılını geride bırakırken en büyük şansım alttan herhangi bir dersimin kalmaması oldu ve yaz tatiline rahat bir şekilde girebildim.

Temmuz ayında Ervaların Köyceğiz'deki yazlığına gittik. Hayatımın en güzel ayını geçirdiğimi söylesem kesinlikle yalan olmazdı. Köyceğiz zaten sevdiğim bir yerdi. Tam yazlık bir ortamı vardı.

Her gece sahil kenarında oturuyorduk. Deniz, kum, sevdiğim arkadaşlar ve sevgilim. Rüya gibiydi. Ama Aras bunun rüya olmadığını yüzüme vurmaktan çekinmiyordu.

Denize girip çıkmak benim için sorundu çünkü Aras her denizden çıktığımda beni havluyla sarıp sarmalıyordu. Gerekçesi ise erkeklerin bana bakmasıydı ama etrafta bana bakan tek bir erkek bile yoktu. Doğa'nın onu sevdiğini söylediğimde kuruntu yaptığımı düşünürken asıl şimdi kendisi kuruntu yapıyordu.

Üstelik burada Doğa'dan da benden de bin kat güzel kızlar vardı ve gerçekten gözleri bizim erkeklerin üzerindeydi. Uzay zaten kaslıydı ve kızların onun kaslarına bakarken içi gidiyordu. Aras da son zamanlarda kas yapmaya başlamıştı. Ben de onun bana yaptığını yapıp denizden çıkar çıkmaz tişörtünü giydiriyordum çünkü eğer gerçekten kızlar Uzay'a baktığı gibi Aras'a bakarsa artık gözleri olmayabilirdi. Umut desen zaten sempatik tavırlarıyla bütün kızları kendine hayran bırakıyordu.

Bir keresinde esmer bir kız açık açık Umut'a yürüdü. Üstelik Masal'ın onun sevgilisi olduğunu biliyordu. Ben, Masal ve Erva kızın Umut'a yürüdüğü her organını parçaladık. En son hatırladığım Aras'ın kucağındayken bile kıza tekmeler savurduğumdu.

Bu olay çevremizde biraz yayıldı ve bir daha hiçbir kız bizim yanımızdaki erkeklere göz ucuyla dahi bakamadı. Arya ise bu yaptığımızın utancını duyarak gidene kadar aramıza mesafe koydu çünkü o burada arkadaş edinmişti.

Köyceğiz'den döndüğümüzden bir hafta sonra babam benimle konuşmak istemişti.

''Ayla.'' dedi meleğim demek yerine. ''Ben bir araştırma yaptım.''

Bu sözü karşısında kaşlarımı çattım. Gereğinden fazla ciddiydi ve Araştırma yaptığını söylüyordu.

''İtalya'daki bir okulla görüştüm. Eğer istersen bu ayın sonuna kadar kaydını oraya alabiliriz.''

Şok içinde babama baktım. ''Bu da nereden çıktı?''

''Annenin zaten sen liseden beri aklındaydı bu. Eğitimin için...''

''Ben burada da gayet iyi eğitim görüyorum.'' dedim kestirip atarak. Buradaki hayatımdan memnundum ve hiçbir yere gitmek istemiyordum.

''Hemen kestirip atma. Bu ayın sonuna kadar kayıt yaptırabiliriz iyice düşün.'' demişti ama düşünecek bir şey yoktu.