Yoksun Yanımda | Yarı Texting

34

Ayla: o gün neden ordaydın?

Baran: korkuttum mu seni?

Ayla: soruma cevap verir misin?

Baran: yağmurlu havaları severim. Yoldan geçerken seni gördüm geldim.

Baran: sen şimdi cevap ver. Korktun mu?

Ayla: hayır, mutlu oldum desem inanır mısın?

Baran: inanırım.

Ayla: senden korkmadım. Orda yalnız olduğum için korkuyordum. Ama bazenleri tek olmayı seviyorum. Ama o gün gök gürültüsünden korktum. Seni görünce nefes alabildim.

Baran: benim yerime Toprak gelseydi nasıl hissederdin?

Ayla: bilmem, düşünmedim.

Baran: şimdi düşün.

Ayla: mutlu olurdum sanırım. Kalbim hızlı atardı.

Baran: peki yanında mı?

Ayla: hep böyleydi, bir şey en gerektiği an da olmazdı.

Ayla: ait olmadığın bir yerde yaşamak nasıl bilir misin?

Baran: bilirim. Bir amaç uğruna başka şeylere feda etmek, acılara katlanmak...

Ayla: hayattan vazgeçmemek bir sebep aramak, sıkı sıkıya bağlanmak, ve hepsinin kopuşu...

Ayla: yıldızlar bugün çok fazla.

Baran: buna mı takıldın?

Ayla: belki bir yıldıza gidebilmek için ölümü göze alabiliriz.

Baran: kim bıraktı uçurumu bu kadar yakınına?

Baran: bu aralar çok güzel kokuyorsun. Papatya gibi.

Ayla: papatya zaten öldüğünde güzel kokmaz mı?

Baran: fazla kafanı yoruyorsun. Ölmek bu kadar basit değil.

Ayla: basit. Neden sen ölmeyi sadece intihar biçimi gibi düşünüyorsun? Belki şurada kalp krizinden ölebilirim. Yada bir araba çarpabilir. Bıçaklanabilirim. Yada bir hastalığı kapmış olabilirim.

Baran: yada sevdiği adam uğruna kendini feda etmiş olabilirsin değil mi?

Baran: her gece gündüz düşündüğün çocuk başkasına gülüyor olabilir. Seni seven birini al hayatına. Kendini üzmeye gerek var mı?

Ayla: moralimi bozmak için elinden geleni yapıyorsun!

Baran: Moralin zaten bozuk değil miydi?

Ayla: sen deli misin!?

Baran: sen akıllı mısın?

Ayla: hahahaha

Baran: "her şeyin vaktini bekler." diyor Mevlana. Ne gül vaktinden önce açar. Ne güneş vaktinden önce doğar.

Baran: sabret.

Baran: senin olan sana gelecektir. Herkesin karanlığında doğan bir güneşi vardır.

Ayla: hadi yaşamayı beceremedik, ölmeyi nasıl beceremez insan?

Baran: yaşamak zor.

Ayla: zor.

Ayla: ama ölmek dünyanın en kolay şeyi. Onu da beceremedim.