Bölüm 22

26 19 0
                                    

   Yazar'dan:

  "Kansu al şu cesedi bizim mezarlıkta bir yere göm. En yakın arkadaşımın ölüm işlerini ben hallederim." dedi Emre Kurtuluş.

  "Emre çocuklar ne olacak?" dedi Kansu Dağlar

   Kansu Emre Kurtuluş'un üvey kız kardeşiydi. Annesinin ikinci evliliğinden Kansu doğmuştu. 16 yaşındaydı ama Emre Kurtuluş'a Bartu'dan sonra en yakın kişiydi.

  "Bilmiyorum. Onları şurada öldürebilirim ama yapamam. Onlarla işim bitmedi. Güvenlerini tekrar kazanmam lazım. Onlarla konuştum ama hâlâ güvenmiyorlar."

  "O aşağılık kıza mı güveniyorlar?" dedi Kansu Dağlar.

  "Hangi kıza Kansu? İklim'i mi diyorsun?"

  "Ebrar Alkar Emre." dedi Kansu Dağlar.

  "Şu doğada enerji olurmuş ya insanlar arasında. Galiba öyle bir şey var. Abisini çekiyor kendisine."

  "Ne demek bu Emre?" dedi Kansu Dağlar.

  "Yakında öğrenirsin. Bu kız her şeyimizi bitirebilir ama kız ne ölümlerden döndü. Ölmüyor. Lanet şey."

  "Ben öldürebilirim Emre." dedi Kansu Dağlar.

   Emre Kurtuluş sigarasından son nefesini çekip bıraktı. Küllüğüne bir böcekmiş gibi ezdi sigarasını. Kansu'ya baktı. Süzdü.

  "Olmaz Kansu, zaten benim yaptırdığımı anlamışlar. Tepkilerini merak ediyorum. Davete geleceklerini söylediler bir de. Bir de Asena belası var tabii."

   Emre Kurtuluş; sıkıntıyla ellerini saçlarına daldırırken seri hareketlerle yerinden kalkıp, ritmiksiz adımlarla yürümeye başladı. 

  "Hepsi Can'nın saçmalıkları yüzünden. Bir kadın yüzünden bizi düşürdüğü durumlara bak. Kansu ciddi söylüyorum. Öz kardeşim olmasan bile sen Can'dan dahdaakıllısın. O anca yesin, gezsin, kadınlarla ilgilensin. Bir öldürmeyi bile beceremiyor." dedi Emre Kurtuluş sinirle.

   Emre Kurtuluş şu an kardeşine aşırı öfkeliydi ama sustu. Kardeşiydi sonuçta. Öldürecek hali yoktu. Onu böyle kabul etmesi gerekiyordu.

  "Kansu ben Bartu'nun kızının nikahında olacağım. Bu ev sana ait. Işıkları kapat. Biri gelecekse hazırlıksız yakalansın."

  "Tamam," dedi.
 
   Emre Kurtuluş tam odadan çıkacakken durdu. Kansu'ya döndü. Ona doğru baktı.

  "Kansu bu arada seninle konuşmak istediğim bir konu daha var."

   Kansu Dağlar kaşlarını hafifçe çatarak ne oldu der gibi baktı.

  "Lütfen buraya geldiğin gibi çocuklarla olay çıkartma. Özellikle Yekta ile çok konuşmanı istemiyorum. Seni sevmiyorlar çok, bilirsin. Aman, deyim. Lütfen." dedi Emre Kurtuluş.

   Kansu Dağlar göz devirerek oyladı "Tamam, bakarız." dedi.

                              🦂🐍

   İlkbahar gelmiş diyorlar,
   Doğru mudur Yeşim?
   Çiçekler açmış diyorlar,
   Sen gördün mü açtıklarını Yeşim?

İNTİKAM GÜLÜMSEMESİ +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin