Frame Of Mind (Sapience Series #2)

chapter 9

"ang ganda mo talaga"

Uminit ang pisnge ko at mukhang sobrang pula na rin kaya umiwas ako ng tingin sa kanya. Bakit ba kasi pabigla bigla siya, parang tanga eh isa pa nga.

"T-thank you" tanging saad ko dahil hanggang ngayon ay mainit pa rin ang mukha ko, pakiramdam ko ay parang kamatis na ang kulay nito.

A lot of people said that I was beautiful, why was he the only one who gave me butterflies in my stomach.

Sanay na ako sa mga compliments na nang gagaling sa ibang tao, pero bakit ang weird pag dating sa kanya.

We play games, we watched together, we listened to our stories together, and im having fun doing all things with him.

"Ano bang nang yayare sa iyo azriel?!" Galit na sigaw ni papa.

Hindi ko alam kung anong nang yayare pero ang alam ko lang ay pinapagalitan niya si azriel.

"Pa, tama na po" pigil ko kay papa.

Oo, lagi kaming mag kaaway, hindi kami nag kakasundo pero nananaig pa rin sa akin ang pag mamahal dahil kapatid ko siya.

"Ayan! Kaya nagiging ganito kapatid mo dahil kinukunsinte mo!" Sinamaan naman ako ng tingin ni papa.

Hindi ako nakasagot sa sinabi ni papa, kahit hindi ko alam ang nangyare ay hinayaan ko na lang.

Ni halos ako na nga ang mag desisyon sa buhay ni azriel tapos ako pa yung nangungunsinte.

"Anong nang yare?" Tanong ko kay azriel, pumasok ako sa kanyang kwarto at naabutan ko siyang naka upo at naka sandal sa head board ng kanyang kama.

"Wala" maikling sagot niya at hindi man lang ako tinapunan ng pansin.

"Ayusin mo nga buhay mo azriel" kumunot ang noo ko.

"Wow, edi ikaw na may maayos na buhay" iling niya.

Hindi ko alam kung bakit kailangan humantong sa ganito, naguguluhan ako, parang napaka babaw naman pero bakit parang malala.

"Dahil ba sa hindi kita pinayagan lumabas?" Tanong ko sa kanya.

"Ang babaw ko talaga para sayo, no" he smirked.

Umalis na lang ako sa kwarto niya at pumunta ako sa kwarto ko, ayoko ng pahabain pa ang usapan namin dahil baka kung ano pang masabi ko na mas lalong mag patrigger sa kanya.

Alam ko naman sa sarili ko na minsan ay hindi ko na mapreno ang bunganga ko, may mga words ako na dapat hindi ko nalang nilalabas para hindi makasakit, im maybe insensitive to that part. Ayoko lang talaga maging plastik. Im just that straight to the point.

Naging busy ako sa mga dumating na linggo dahil tinambakan na naman kami ni prof, pero nagkikita pa rin naman kami ni shin, nag papansinan na rin naman kami ni azriel, hindi na namin pinag usapan pa ang nangyare dahil tapos na rin naman iyon, at hindi rin naman kami nag sosorry sa isat isa basta bigla bigla na lang kaming nag papansinan.

"did you draw this?" Kinuha ni shin ang sketchpad ko.

"Yep" ani ko.

Nan dito kami sa cafe na lagi naming pinupuntahan, tahimik kasi rito. Sinamahan ako ni shin gumawa ng plates.

"Ang ganda" ngumiti siya ang tumingin sa akin.