Frame Of Mind (Sapience Series #2)

Chapter 22

"ma!" agad kong tinawag si mama. 

nanginginig na rin ang katawan ni azriel dahil sa sobrang pagkalamig niya. Tatakbong umakyat si  mama at tinignan si azriel. "tawagin mo papa mo, ang taas ng lagnat ng kapatid mo"

agad kong tinawagan si papa at sinabing may sakit si azriel, pag dating ni papa ay agad naman namin dinala sa hospital si azriel dahil sobrang taas na ng lagnat niya. Sabi ng doctor ay may chikungunya si azriel. 

gagastos na naman ng malaking halaga sila mama, halos hindi na sila umuuwi para kumita ng malaki, sumabay pa yong exam namin, kailangan kong magreview habang ako ang maiiwang dito na mag aalaga kay azriel dahil may hindi pwedeng hindi pumasok sila papa. 

agad kong sinabi kay shin  na naospital si azriel at agad naman siyang pumunta. 

"salamat, kuya" pilit ngumiti si azriel ng dumating si shin na may dala dalang isang basket ng prutas. 

naka upo ako sa sofa na sa gilid ng hospital bed ni azriel tumabi naman sa akin si shin at hinalikan ako sa noo. Ngumiti lang ako sa  kanya dahil na sa inaaral ko ang aking buong atensyon, nakakailang basa na ako pero wala pa ring napasok sa utak ko. 

"let's eat first, then rest for a while, love" he took the papers i was holding and handed me the food he bought. "don'tire yourself too much"

"malapit na exam namin" i said before pouting. 

"do you want me to help you review?" he asked before dipping the fries into his sundae. 

   i shook my head "no need, love. I can do it" i smiled.

i also don't want to add anything to him, i know he's doing a lot, he still has court practices and i don't want to a hindrance to him. 

tulog si azriel kami naman ni shin ay kumakain lang at nagkukwento siya sa akin sa mga nangyare sa kanya buong araw. Habang ako ay tahimik lang na nakikinig sa kanya, hindi ko alma kung bakit may bumabagabag sa isip ko. 

"hey, are you okay?" he asked me worried "it's there something bothering you?" 

"wala, may pumasok lang bigla sa isip ko" sabi ko bago sumubo sa binili niyang fried chicken.      

"tell me what is it, love?" he held my hand and slightly squeezed it. 

"i just thought that maybe the day will come when you won't understand me anymore" i smiled sparingly at him. 

"i am always willing to understand you" he kissed my knuckles. "do you trust me?" 

"of course, but my mind is always a mess" i said. 

"i would rather understand you over and over again, than lose you" he kissed me at my forehead.

nabawasan ang mga panagamba pero hindi ko maiwasan isipin ng isipin, buong araw kong binuhos ang oras ko sa pag aaral. Natatakot lang ako na baka pati si shin ay mahirapang intindihin ako dahil kahit ang sarili ko ay hindi ko rin maintindihan. 

"anak, ikaw na muna mag bantay sa kapatid mo ha" sabi ni papa at tumango nama ako bago lumabas si papa ng room ni azriel. 

"hindi ka aalis ate?" tanong ni azriel pagka labas nila mama. 

"hindi" maikling saad ko at nanatiling nakatingin sa binabasa ko.

pinabuksan sa akin ni azriel ang TV para hindi raw siya mainip, habang ako ay nagaaral lang dahil malapit na ang exam namin. Napunta ang atensyon ko sa pumasok sa kwarto ni azriel at nakitang si nicco ito.

 "bro, what the hell happened to you" nicco chuckled. 

nag message ako kila avine na naka confine si azriel at sabi nila ay bibisita daw sila mamaya pagkatapos ng mga klase nila. Ilang buwan na naming hindi nakakasama si Elise pero nakakausap pa rin naman namin siya. 

may kumatok ulit sa pintuan at sabay sabay kaming napatingin roo, bumungad sila avine na may dala dalang pagkain. Mukhang kakaawas lang talaga nila dahil si elle ay naka nursing uniform pa. 

"anong nangyare sayo pareng azriel?" biro ni hideo sa kapatid ko. "uy nan dito ka rin pala pareng nicco, di'ba avine?" 

"ano na naman?!" inis na sabi ni avine. 

"kanina ka pa?" tanong ni elle kay nicco.

"yes" maikling saad nito.

"ikaw avine, hindi ka ba mag tatanong kay nicco?" ngumiti ng nakakaloko si hideo.

"inamo" umirap lang si avine at umupo sa tabi ko. 

tinulungan nila ako magsaulo, at kinain namin yung mga dala nila. Natulog muna si azriel at si nicco naman ay niyaya na namin para hindi siya magisa. 

"paano kayo nagkakilala ni azriel?" tanong ni hideo kay nicco.

"because of Aren" walang nauong emosyon sa kanyang mukha.

magkakaibigan nga pala sila, nagtataka lang ako kung bakit parang matagal na sila magkakilala ng kapatid ko at sa pagkakaalam ko ay hindi ganoon kilala ni azriel si aren pero dahil bute natitiis niya ang kapatid ko.

"ilang araw si azriel dito?" tanong ni elle. 

"hindi ko alam, pag naging okay na siya or pag bayad na yung bill" ani ko.

nahihirapan ako pag nakikita sila mama na pagod dahil alam kong nahihirapan rin sila maghanap ng pang babayad sa ospital ni azriel, ang sabi ko kila mama ay mag woworking student na lang ako pero ayaw nila dahil mas gusto nila na mag focus ako sa aking pag-aaral. 

kahit ayaw kong maapektuhan ay naapektuhan na ako, dahil sino bang may gustong makita ang mga magulang nila na nahihirapan, habang ang anak nila ay hindi pa alam ang pangarap sa buhay. 

nahihirapan na rin ako pagsabayin ang lahat, kailangan kong alagaan si azriel, kailangan kong asikasuhin sila mama pagawas nila, minsan ay umuuwi pa ako para maglinis ng bahay, at kailangan ko rin mag aral. Wala naman akong magagawa dahil kasama ito sa mga responsibilidad ko, bilang anak. 

"natutulog ka pa ba?" tanong  ni avine sa akin "magpahinga ka rin"

"wala akog oras para magpahinga at matulog" nag labas ako ng isang mabigat na buntong hininga. 

totoong wala na akong oras para matulog at mag pahinga dahil sa daming ginagawa, kahit kay shin ay wala na rin akong oras, pakiramdam ko ay drained na drained na ako, napepressure na rin ako sa papalapit naming exam. 

"Baka magkasakit ka nyan, ikaw na susunod na hihiga jan" turo ni avine sa hospital bed kung saan nakahiga si azriel.

"Hindi" i slightly chuckled.

"Sakitin ka pa naman" si elle. Nan dito ulit sila para samahan ako.

Two days ng nasa hospital si azriel, ang sabi ng doctor ay mga three to four days lang siyang macoconfine pero depende kung mababayaran na agad ang bills.