Frame Of Mind (Sapience Series #2)

Chapter 24

"ilang beses ko po bang sasabihin! Hindi nga po ako nagcheat" medyo mataas na ang boses ko sa principal.

"We know your situation is difficult right now, especially since your brother is still in the hospital" the principal shook her head.

"What? Don't use my brother as an excuse para sabihing nagcheat ako" I said as both eyebrows met.

"What is the test paper doing in your bag?" The principal raised her brows. as if she was watching every word that came out of me.

"I don't know, i was at the cafeteria" i let out a heavy sighed to calm myself.

"Stop lying miss. Fernandez" si prof.

"fine, believe what you want to believe.  But I'm not dumb enough to cheat on that  exam" i stood up and stormed out the principal office.

Halos hindi na ako kumakain at natutulog kakaaral tapos sa dulo magchecheat ako? Sana hindi na lang ako nag aksaya ng oras sa pag aaral. Sana nag cheat na lang din sana ako. Bakit ba ako yung pinag bibintangan nilang nag cheat, hindi ko naman alam ginagawa ng lintek na test paper na yon sa bag ko.

I'm not in the mood, it's like my heart is broken.  I worked hard for it and then it seems like all my fatigue and sacrifices were wasted. I'm so tired, I want to rest, I want to be alone, I don't want to think too much, my mind feels like it's going to explode.

I can't think of anything else but being alone, I don't want a lot of people, I don't want everyone, I want to rest. if I could just give up everything, maybe I would have done it a long time ago.

I know myself that I will not be able to cheat in the exam no matter how hard it is because my parents did not raise me that way.

Sinundo ako nila elle sa gate ng university, hindi ko sila iniimikan dahil ayaw kong makipagusap sa kahit na sino.

"What happened?" Tanong ni elle habang nag mamaneho ng sasakyan niya.

"Wala, pwede mo ba akong ihatid sa bahay? Hindi muna ako makakasama sainyo" walang emosyong saad ko.

"is there a problem, love?" Avine held my hand and slightly squeezed it.

"Pagod lang ako" tanging saad ko.

Hindi naman na sila masyadong nagtanong at hinatid na rin naman nila ako sa bahay.

Pagkapasok ko sa bahay ay walang tao, dahil bukas pa raw pwedeng makauwi si azriel, pumasok ako sa kwarto at sumubsob sa kama. Hindi ko na mapigilan ang umiyak.

Sinigaw ko lahat, nilabas ko lahat pero parang kulang, parang walang nangyayare. Hindi mabawasan yung sakit na nararamdaman ko, gusto ko muna magpahinga, sa lahat.

Kahit pala anong gawin mo, kahit ibinigay mo na lahat ng makakaya mo, hindi pa rin iyon sapat.

I just cried and cried, until I fell asleep.  When I woke up, I looked at myself in the mirror, my lips were pale and the bottom of my eyes were dark, they were also swollen from crying. I also have a headache from crying, I haven't eaten since I have no appetite.

Elaralouise:

Hey, what happened? Avine told me na parang hindi ka raw okay?

Elaralouise:

Tell me, i'll call you.

Sunod sunod ang message sa akin ni elise kaya kahit wala akong ganang mag cell phone ngayon ay binasa ko ito.

Akeiraskye:

Don't worry i'm fine:)

Elaralouise:

Do you want me to go home? Para lang makapag usap tayo kasi gagawin ko yon.

Bahagya akong napangiti sa messages ni elise, na kahit gaano siya kalayo basta para samin hindi siya magdadalawang isip na puntahan kami. Pero ayaw ko naman maging dagdag isipin pa sa kanya.

Akeiraskye:

Gaga hahaha ok lang ako, you don't have to worry.

Elaralouise:

I'm dead serious, akeira.

Akeiraskye:

Promise, wala lang talaga ako sa mood kanina.

Pag dadahilan ko para hindi na siya mag alala at mangulit masyado. Ayaw kong sabihin sa kahit na sino ang nangyare dahil hindi ko pa kaya. Hindi pa pumapasok sa isip ang mga nangyare.

I feel like hyra is the one who did it, my other classmates treated me well, but I don't understand why she had to do that, I didn't do anything bad to her.

Hindi naman ako tanga para hindi mapansin yon, siya naman yung katabi ko kanina, kaya walang duda na siya ang naglagay ng test paper sa bag ko.

Nagsabi ako kila mama na sa bahay na muna ako matutulog ngayon tutal sila naman ang nagaalalaga kay azriel ngayon. Nung una ay ayaw nila akong payagan dahil ako lang daw magisa pero wala naman silang magawa sa akin.

Buong ayaw akong iyak ng iyak at sumasakit na ang ulo ko, pero wala pa ring tigil ang luha ko sa pagbagsak. Saglit ako bumaba para kumain kahit hindi ako nagugutom at wala akong gana ay pinilit kong malamanan ang tiyan ko.

Para akong tangang umiiyak habang kumakain, hindi pa rin naaalis ang isip ko ang nangyare kanina, para kasing nasayang lahat ng ginawa ko, nang dahil lang sa bagay na hindi ko alam kung paano nangyare.

Wala man lang naniwala sa akin kahit isa, hindi man lang nila ako hinayaan magpaliwanag, hindi ko alam kung ibabagsak ba nila ako sa exam dahil doon.  Hindi ko alam kung anong sasabihin nila mama sa akin, masyado sila nag eexpect ng sobra sa akin, Pero mukhang madidisappoint ko na naman sila.

Nakikita kong nag memessage sila avine sa akin pero wala akong ganang tignan iyon, hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanila kaya pili ko na lang na hindi mag bukas ng cell phone.

Nagulantang ako ng marinig ang cell phone ko at nakitang natawag si shin. Nakalimutan ko si shin.

Nagdalawang isip pa ako kung sasagutin ko ba iyon, naglabas muna ako ng mabigat na buntong hininga bago sagutin ang tawag niya. Wala akong maramdaman na kahit na ano, hindi ako masayang makausap siya. Natatakot ako na baka hindi niya ako maintidihan, baka hindi rin niya ako paniwalaan.

[Hi, love. I want to see you] i heard his sighed.

"Okay, punta na lang ako sa condo mo" walang gana kong sagot at agad ibinaba ang tawag.