Frame Of Mind (Sapience Series #2)

Chapter 29

all the tears were worth it, because I finally finished my studies.  I have a good job, even my friends.

Gaya ng napagusapan namin ay magsasama kami sa isang bahay, ako ang architect na kinuha nila elle, dahil alangan namang kumuha pa kami ng iba. Si aren sana ang kukunin naming engineer pero baka kami ang isemento ni elise pag ginawa namin iyon.

Maayos na ang buhay ko ngayon, hindi ko na siya masyadong naiisip dahil mas pinipili kong libangin ang sarili ko kesa maalala ang mga pinagsamahan namin. Hindi ko na kailangan pang umasa, kuntento na ako sa kung anong meron ako ngayon.

Ilang taon na ring nandito si elise, psychiatrist na siya sa isang kilalang hospital at ganoon rin si elle na nurse na sa hospital kung saan nagtatrabaho si elise, si avine naman ay accountant na, naging maayos ang pag sasama naming magkakaibigan.

"Order na lang, nakakatamad mag luto" si hideo at kumamot sa kanyang batok.

"Ulol, hindi ka nga nagluluto pano ka tatamarin" inirapan ko siya.

Nasa sala kami ngayon, si elise ay busy sa kanyang laptop, si elle naman ay nanonood ng netflix sa TV ganoon rin si avine, at itong si hideo ay walang ibang ginawa kung hindi ang paginitin ang ulo ko.

"Alam kong tinatamad rin kayo" tumawa siya. "Ako magbabayad-"

"Sige" mabilis kong sagot.

"Amp, ayaw mo lang magbayad 'e" umiling pa siya "ganyan naman kayo"

"Wala ka ngang inaambag sa pamilyang 'to" singit ni elle.

"Ang sakit niyo" padabog na kinuha ni hideo ang cell phone sa bulsa niya para mag order ng pagkain.

May pagkain naman talaga kami pero dahil madaming ginagawa at mga tinatamad rin ay umorder na lang kami, inintay na lang naming dumating ito.

"Ayan lang kakainin mo, elise?" Tanong ni avine habang kinuha ni elise ang sa kanya.

Fries and sundae.

"Yeah, diet" she chuckled "you want, aki?" She smirked.

Inilapit pa niya sa akin ang pagkain niya "ayoko nan, hindi ako nakain nan" tinalikuran ko siya at kinuha ang spaghetti na binili ni hideo.

Bakit ba kasi pinapaalala pa, nakalimot na nga yung tao tapos ibabalik niyo na naman. Pag nakaraan, nakaraan na hindi na dapat inuungkat.

"Sisimba kayo bukas?" Tanong ni hideo, bago sumubo sa fried chicken niya.

"No" si elise. Hanggang ngayon ay hindi pa ulit nakakapagsimba elise, dahil pakiramdam niya ay galit yung mga tao sa kanya.

"Baka hindi rin" si avine. "May kikitain akong client bukas"

"Client ba talaga?" Tinaasan ni hideo ng isang kilay si avine.

"Oo, hindi mo naman ako katulad na malandi" umirap ito.

"Puta" umaktong pang nasasaktan si hideo.

Ganito na ang routine namin, pag wala kaming pasok ay magsasama sama kami, dahil minsan na lang kami maglokohan dahil sa mga trabaho namin.

Naisipan kong lumabas magisa kahit gabi na, hindi ko sinabihan sila elise kung saan ako pupunta, gusto ko lang mapagisa at magpahangin kahit saglit lang.

Sumakay ako sa kotse ko, at nagmaheno sa lugar kung saan napapagaan ang pakiramdam ko, sa lugar na kung saan naaalala ko siya.

Nang makarating ay walang ibang tao kaya umupo ako sa buhanginan, at niyakap ang aking nga tuhod, hinahayaang tangayin ng hangin ang buhok ko.

I heaved a sigh "why do I still need to remember you?" I barely wiped the tears falling down my cheeks.

luckily I'm the only person here because I look like a fool talking to myself, I'm used to being here, it's good and we don't meet in this place and it seems that he has no intention of coming here.

an hour later I got up and thought about going home, Elise came to me, the four of them were sitting on the sofa watching a movie on netflix and the lights were off.

"Dito ka, aki" avine tapped the sofa.

"Kung saan saan, magbibihis muna ako" paalam ko sa kanila.

"Bumaba ka ha" si elle.

Nagmessage na sila sa akin nung na sa labas pa ako na manood daw kami ng movie, hindi pa naman gaano nag sisimula ang movie dahil inintay nila ako hanggang sa makauwi ako. Gaya ng sinabi ko ay naglinis lang ako ng katawan at bumaba na ulit.

"Puke!" Sigaw ni elle. Kanina ko pa sila naririnig na nagsisigawan. Alam ko na kung anong pinapanood nila.

hideo and elise are sitting on the carpet, elle and avine are on the sofa hugging each other with pillows. I sat next to avine, I brought a blanket and a pillow to make me comfortable while watching.

"Ay gago!" I screamed as I was surprised by what we were watching, I buried my face in the pillow.

It used to be that when I watched horror or thriller movies, I would hug shin every time I was surprised, but now it's gone.

why do I remember him in everything I do?

We have been separated for years, why did I suddenly remember him?, I myself have gotten used to him not being around, but why now that we've been apart for so long, I still remember him. Fuck.

I don't even know if he still remembers me, since we've been gone for so long, maybe he won't.  Maybe he has a healthy relationship now. It's not hard to love him, he can easily find a new girl because of his looks and attitude.

"Wala bang ibang pwedeng mapanood jan? Wag naman yung ganyan ka brutal!" Pagrereklamo ko at muling isinubsob ang mukha sa unan na yapos yapos ko.

"Okay lang yan, para thrilled tayo- puta" hindi na natapos ni elle ang sasabihin niya dahil nagulat rin siya.

"Deo kumuha ka nga ng chips, inubos mo na yan 'e" reklamo ni avine.

Tumayo si hideo at kumuha ng chips at inilagay sa lalagyan, pinakuha na rin siya ng drinks nila avine.

"Ano napipilitan ka?" I raised a brow at him.

"Hindi a, ineenjoy ko nga 'to e. Ito na ba yon? Utusan niyo pa ako" sabi niya at padabog bumalik sa inuupuan niya.

"Hideo last na, pakuha nga ng phone ko sa TV rack" si elle at tinuro ang kanyang cell phone.

"Tang juice" inis na sabi ni hideo at pagapang niyang kinuha ang phone ni elle sa tv rack.

Kahit may mga trabaho kami bukas ay naisipan pa rin namin mag puyat, minsan na lang rin naman namin magawa ang mga ganitong bagay.

Nabaling ang atensyon ko ng may kumatok sa pintuan ng aking opisina.