My Worlds

neden üç'lü denemiyoruz ki

Düzenlendi

Yazar

"rahat dur tae dua okuyamıyorum" Olivia bir haftadır her gün geliyor bir saat taehyung ile baş başa odada duaları gerçekleştirip çıkıyordu.

Onları kapıda dinleyen bedenler ise her gün farklı bir hitap şekli duymaya hazırdılar. İkiside birgün sevgilim felan derse diye kapıda nöbet tutuyordular.

"Duydun mu Jimin? artık isim kısaltmalara da başladı" Jimin kafasını olumlu anlamda sallamıştı. "Biz kıskanıyoruz ama o kıskanmıyor bizi jungkook" jimin'in dudak büzerek konuşması jungkook'un ısırma isteğini arttırmıştı.

"Odasına gidemiyoruz Jimin girebilsek sende sevginden bahsedeceksin ama Olivia cadısı girersek duaları işe yaramaz dediği için korkuyorum" ikisininde korkusu taehyung'un bir an önce sağlığına kavuşmasıydı.

"Ah Olivia yavaş ol" içerden gelen inleme benzeri ses ile ikili birbirine bakmıştı. "Özür dilerim delta'm ben bir anlık elimi attım öyle"

İkiside delta'm kelimesine sinirliydi. Asla hoşlanmıyordu. "Jungkook ben artık söyleyeceğim sevdiğimi, bu kızı kıskanıp belli etmemek hoşuma gitmiyor." Jungkook kıskandığını belli ediyordu ama Jimin sadece uzaktan kızarmak ile yetiniyordu.

"Sen bebeklerin yanına git Jimin biraz ağlat kendini gözlerin felan kızarsın. Madem odaya girmemiz yasak o zaman onu odadan çıkartacağız." Jimin hemen kafasını olumlu anlamda sallamış ve bebeklerin odasına gitmişti.

Jungkook hazır olduğunu hissedince koridorun başına gidip bağırmaya başlamıştı.

"Bana şifacıyı bulun hemen! Alfalarım ateşler içinde yatıyorken siz burda duramazsınız!" Daha cümlesi biter bitmez tahmin ettiği gibi kapı açılmış ama içeriden yüzünü görmeyi istemediği beden çıkmıştı.

"Ne bağırıyorsun duamı bölme" jungkook onun bağırmasını göz ardı edebilirdi ama alfalarından bahsediyordu.

"Alfalarım hasta diyorum büyücü dua'n daha mı önemli!" Jungkook'un da şiddetle karşılık vermesi ile içeriden bir haftadır görmediği, çökmüş beden çıkmıştı.

"Ne bağırıyorsun Olivia. Alfalar hasta diyor iki gün daha fazladan gelsen ne olur yani" şimdi iki gün daha fazla geleceği gerçeği yüzünden pişman olmuştu.

"Gidelim jungkook. Askerler ülkedeki en iyi şifacıları bulun" yukarıya doğru çıkarlarken Jimin kapı aralığından gördüğü beden ile yatağa yatıp iki bebeğini de kucaklamış ve ağlama moduna geçmişti.

"Ah benim bebeklerim ah benim kuzularım sizde babanızın yokluğunu hissediyorsunuz ben biliyorum." Taehyung'un odaya girmesi ile yağdırdığı feryatları taehyung duymuyor gibiydi.

"Onlara ne oldu Jimin iyiler mi?" Jimin bebekleri yatağa yatırıp kollarını açmıştı. Anlık dalgınlıkla küçük bedene sarılan taehyung duydukları ile neye uğradığını şaşırmıştı.

"Onlar iyi ama ben değilim. Seni seviyorum ve kıskanıyorum. Sana aşığım"

Taehyung

Duyduğum cümleler göğüs kafesimi zorlarken nasıl nefes alındığını unutmuştum.

Duyduklarımın gerçekliğini sorgulayacakken kafasını göğsüme yaslayan bir Jimin beni yine çıkmaz sokaklara sokmuştu.

"Allah'ım iki sevdiceğim şuan birbirini seviyor çok mutluyum" Jimin utançla kafasını kaldırmış ve bana bakmıştı. Onu tekrar göğsüme bastığımda ise diğer kolumuda jungkook'a açmıştım.

Aynı anda sevdiğim ve sarıldığım iki beden benim için bir yıllık dualar bedelindeydi.

"Kralım herhangi bir sorun var mı?" Kapıdan seslenen Olivia ile Jimin kafasını kaldırmış tehdit cümlelerini sıralamaya başlamıştı.

"Eğer bu kız yarın bu saraydan gitmezse kim taehyung, ne beni ne jungkook'u nede bu bebekleri asla göremezsin duydun mu?" Ona şaşkın gözlerle bakıyordum. Bu nefret de neydi?

"Bu nefretin ne Jimin, Ne yaptı bu kız sana?" Sorum ile ellerini karnına sarmış gözlerini doldurmuştu.

"Benimle dalga geçti. Kiloların geçmemiş dedi şifacı ile konuş kilolu dedi." Jimin'in söyledikleri asla Olivia'nın söylemeyeceği tarzı şeylerdi. Daha doğrusu dalga geçmeyecek tarzda.

"Belkide dalga geçmek için değildir Jimin. Olivia genç durabilir ama onun üç çocuğu var
hatırlıyorum da bir ara kilolarını veremediği için ağlıyordu. Belkide dalga geçmemiş gerçekten tavsiye vermiştir."

Sözlerim ile her iki bedenin de yüzündeki afallamaya an be an Şahit olmuştum. "O omega evli mi yani şimdi?" Jungkook'un suçlu bir çocuk gibi çıkan sesine karşı gülmüştüm.

"O küçüklüğünden eşini bulmuştu. İlk kızgınlığından sonra da evlendiler işte." Sözlerimle kafasını önüne eğen eşim ve eşim olacak kişiyi kollarıma almıştım.

"Siz ikinizin mührü var ama ben bir mühre sahip değilim. Beni mühürle Jimin" Jimin gözlerime heyecan ve utanç karışımı bir duygu ile bakıyordu.

"Öyle bakma bir ay sonra kızgınlıklarımız gelecek beni yanlız mı bırakacaksınız" jungkook tek kaşını havaya kaldırmış yapacağım hamleyi beklerken Jimin tahmin ediyor ve şimdiden deli gibi heyecanlanıyor gibiydi.

"Neden üç'lü denemiyoruz ki" cümlelerim her iki bedeni de utançla kaçmasına sebep olurken yanımda duran yoonji'yi kucağıma çektim. "Umarım babaların gibi utangaç olmazsın güzel kızım. Beni hep sev olur mu?" Öptükten sonra Yoonji'yi geri yerine koyarken bu sefer Yoonsan'ı kucağıma almıştım.

Her zaman babalarını ve kardeşini gelecekteki kardeşlerini koru Yoonsan. Sen onların abisisin bu krallığın veliahtı'sın." Bir öpücük de ona verdikten sonra odadan çıktım.

Sonunda herkes mutluydu. Herşey yerindeydi ya da ben öyle sanıyordum.

Choi krallığı yazar anlatımı

Bağırışlar, çağırışlar, kırılma sesleri, .Evlendiği günden beri namjoon sadece bunları görüyor ve duyuyordu.

Alfa'nın onu sevmesi yalan değildi, alfa çok aşıktı namjoon'a fakat aile üyeleri alfa'nın olmadığı zamanlarda yapmadıklarını bırakmıyordu.

"Neden benimle konuşmuyorsun sevgili betam. Bilmeden bir kusurum mu oldu?" Alfa'nın soruyla namjoon ağlamaya başladı.

"Neden ağlıyorsun söyle bana. Kim üzdüyse vereyim kellesini eline" namjoon hırsla üstündeki battaniyeyi atmış ve oturur pozisyona gelmişti.

"Bunları görüyor musun alfa? Hepsini annen ve kardeşlerin yaptı. Alabilir misin kellelerini?" Namjoon ruhunu göstermek istemişti. Bileklerinde ki kesikler de göz önündeydi.

"Ne oldu,Ne zaman oldu bu!" Bağırması ile irkilen namjoon onun hiçbir şey yapamayacağını biliyordu.

"Boşu boşuna celallenme alfa biliyoruz ki sen asla bir şey yapmaycaksın onlar senin ailen." Namjoon'un sözleri üzerine alfa namjoon'un ellerini tutmuş ve kalbinin üzerine götürmüştü.

"Onlar ailem sen benim evimsin namjoon. Evimi benden koparmaya çalışan kim olursa olsun buna engel olacağım" alfa yataktan kalkıp celalle dışarı çıkarken namjoon bunların boşa olduğunu biliyordu.

O asla bir şey yapmayacaktı. Yine saraydan çıktığı zaman herşey devam edecekti.

Şimdilik sadece uyumak yeterliydi. En azından uyurken mutluydu.