"Did you remember something, honey?" Tignan ko si mama ng lumapit itong may hawak ng isang baso ng tubig at itinanong niya iyon.
"Ganoon pa rin po." Mahinang sagot ko at napayuko pagkatapos uminon ng tubig na ibinigay niya.
Sinubukan kong pumikit ulit nagbabakasakaling maalala ulit ang nakita ko sa panaghinip ko.
"Don't pressure yourself to remember, hija."
Umiling ako. No!
I want to remember. I have to remember.
I don't want to be the only one clueless about what's happening around me. Ayokong wala akong naalala. Ayokong makasakit dahil lang sa wala akong maalala.
I'm having the same dream, a man I'm not even sure kung nakilala ko na.
"Let's go, kakain na." Tumango ako at tumayo na.
It's already been years since I woke up clueless about my surroundings, I don't know my name, where I am and what happened.
I'm glad mom and dad was with me that time, siguro kung hindi baka nabaliw na ako. At first I'm having a hard time calling them mom and dad dahil hindi ako pamilyar sa kanila at nagpapasalamat ako na hindi sila sumuko sakin.
"Hi everyone!!! Goodafternoon po tita!"napangiti ako ng pumasok si hannah sa kusina.
"Right on time, kakain na. I'll call your dad." Si mama at umalis na nga para tawagin si papa.
"Don't you have work? Araw araw kana rito." Binaling ko ang tingin kay hannah at tiningnan ito mula ulo hanggang paa.
"I'm just checking on you, and I'm here for lunch namiss ko luto ni tita. So? You're going to class?"
I felt the familiarity when I met hannah for the first time, it was when I graduated in college, she approached me and I like her, mukhang kilala ko na siya dati pa pero hindi siyang nagkukwento dahil natatakot siya sa kondisyon ko.
"Nandito ka din kahapon baliw! And yup papasok ako." Sabi ko at hinila siya paupo
"Malapit ka ng grumaduate sa med school, papasok ka na ba agad sa residency program?" Tanong nito napa isip naman ako. "Isipin mo yon? Magiging busy ka na kapag pumasok ka sa residency, you won't have much time to enjoy your life, and you're 25 tapos 30 ka--"
"Oh shut up hannah!"sabi ko at sinubuan siya ng bacon sa bibig, tumawa ito ng malakas at nabulonan pa.
"What? Tama naman ako diba? At isa pa you won't have time to find yourself a boyfriend---" patuloy pa niya habang nginunguya ang sinubo kong bacon.
"Aish dumadaldal kana! Kumain ka na nga lang." Sinubukan ko ulit siya subuan ng bacon pero lumayo na ito at tumawa na lang.
"Goodafternoon ladies." Si Dad, Lumapit ito samin at hinalikan ang ulo ko.
"Hi dad!"
"Goodafternoon po tito!"
"I see that you're here again, hannah?" Seryosong sabi ni papa
I don't know why but dad's not really fond of hannah. I don't know where that tension came from but I think I'll find the answer on my forgotten memories.
"Andy?" Si mama at siya nang humila pa upo kay papa. "Kumain na kayo, you'll be late."
Halos sabay lang kaming natapos ni hannah kaya sabay na rin kaming umalis ng bahay, she volunteered to drop me off, kahit kaya ko namang magdrive hindi nga lang ako pinapayagan. And it has something to do with my accident again.
"SEEYAH!! LOVE YOU ELI!!! SUSUDUIN KITA MAMAYA LETS HANG OUT!!" Natawa na lang ako habang papasok sa loob wearing my med uniform. I feel uncomfortable wearing this sometimes.
