Amcası tarafından büyütülen Lorin'in ailesi o henüz çok küçükken ölmüştür. Yıllarca özel güçleri olan çocuklar için kurulan bir okulda eğitim görür ve çocukluğundan gelen nefreti aşka dönüşür.
Ani bir kararla çocukluk aşkına yazmaya karar verir. Fak...
Bu bölümü FALIM'ın 1. senesinde yayınlıyorum. Öylesine yazmaya başladığım bir kurguya bu kadar bağlanıp, hayatımda bu kadar ciddi bir yere koyacağımı düşünmemiştim hiç. Bu 1 senede okuyan, yorum yapan/ yapmayan herkese teşekkür ederim❤️
James Arthur- Car's outside
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir yerlerimi yırttığım o shop
İyi okumalar🧚🏻♀️
"Anne," ben şok içinde ona bakarken, sanki sesimi duymuş gibi bana dönerek göz kırptı.
"Teyzemin burada ne işi olduğunu sorsam çok mu cahil imajı çizerim?" Berk'in konuşmasıyla kahkahamı zar zor durdurmuştum. Omuz silktim.
"Bilmiyorum, öğreneceğim şimdi," Aralardan sıvışarak annemin yanına gittim.
"Bilmem, tanıdık ama hatırlamıyorum." Yüzünde tebessümle beni izliyordu.
"Ben burada büyüdüm, şuradaki evi görüyor musun," parmağıyla bir noktayı işaret ettiğinde oraya döndüm. Ağaçların arasında beyaz, kocaman bir ev vardı. Dikkatle baktığımda pencerelerin kırılmış olduğunu gördüm.
"Dersler bitince beni oraya götürür müsün?" Kafasını sallayarak elini bana uzattı. Elini tutarak ayağa kalktım ve üstümü silkeledim.
''Neden burada olduğunu hala söylemedin,''
''Eğitmen olarak geldim. Bu seferlik.'' Kaşlarıyla ileriyi işaret etti. ''Şu kız Dilan'mı?'' Baktığı yere doğru döndüğümde Dilan'ı gördüm. Anıl'la konuşuyordu. Kafamı salladım. ''Evet.''
''Sizin aranız iyi diye duymuştum,'' Ağzımı arıyordu.
''Eski sevgilimle birlikte, şimdi de Kuzey'le bir şansı var sanıyor.'' Kaşları havalandığında böyle bir cevabı beklemediğini anladım.
''Bu konuyu kahveye saklıyorum, arkadaşlarının yanına git, sonra konuşalım.'' Öpücük atarak arkadaşlarımın yanlarına döndüğümde beni ilk fark eden Anıl oldu.
''Genç kızlara taş çıkartacak kadar güzel olan annenin neden burada olduğunu öğrenebildin mi?'' Anıl'ın kafasına yerden aldığım taşı fırlattığımda çığlık atarak Ekin'in arkasına saklandı.
Eğitmenlerden birinin seslenmesiyle büyük bir daire oluşturduk. ''Evet,'' dedi, annemin yanında dikilen eğitmen.
''2021'in son dersi olacak bu. Güzel bir son verelim seneye. Bugün duyularımıza ağırlık vereceğiz. Gönüllü var mı?'' Yanımdaki Ekin'in arkasına usulca geçtiğimde, eğitmenin gözü beni bulmuştu.
