Meet Love And Destiny (RESTRICTED)

ML&D: Chapter 46

YAHOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO! Wala akong masabi eh =______________________________= HAHAHAHAHAHA. Updated na po ito so continue reading na po kayo. on the spot typing na po next! 

Chapter 47, malapit na tayo mag-goodbye. Wag niyo pong hahayaang magkalumot ang story ko! xD PLEAAAAAAAAAAAAAAASEEEEE? Hahah. Baka ayaw niyong basahin.

_________________________________________________ 

“Diyan! Diyan Lorraine!” sabi ni Anna. Itigil ko kaagad ang kotse at kaagad din kaming bumaba.

Huminto kami sa harapan ng isang malaking bodega.

“Wait lang anna! I’ll call my dad. Its not safe kung tayong dalawa ang papasok sa loob.” Sabi ko sa kanya. She nodded. I’m so tense. Di ko na alam ang gagawin ko... nanghihina ako sa mga nagyayari...

Naghintay kami. Ilang minuto pa at dumating na si papa kasama ang mga pulis. Lumapit kaagad ako sa kanya. Wala akong magawa kaya napaiyak na ako sa chest ni papa.

“Shhh.... Everything’s gonna be alright... tahan na lorraine... He’ll be fine...” hinimas ni papa yung ulo ko to comfort me pero walang nangyari... I’m still crying on his chest... Sa sandaling ito, ayaw kong humiwalay kay papa. Its just like... baka mawala sa akin si Nathan... I don’t want it to end like this...

Now I know why I want to see him... its because I still love him and yet... I feel connected to him...

“Pa... S-si Nathan...” I cried on his chest.

“Shhh.... tahan na... Maliligtas din ng mga pulis si nathan...” he said. Pilit kong sinasabi sa isip ko na walang mangyayari kay nathan but still it bothers me.

“L-lorraine. Tinawagan ko na si Daddy... S-sorry talaga... h-hindi k-ko sinasandya...” Iyak din niya.

“Why are you here!?” biglang sabi ni papa.

Napatahimik lang si Anna. Tumingala ako kay papa

“Pa... don’t be mad at her... w-wala po siyang kasalanan... Its all misty’s plan...”

Mapride ang papa ko kaya hindi na siya humingi ng paumanhin kay anna.

Sad thoughts are back again.

“Sir, Magtago po muna kayo kasama ng anak niyo. Isama niyo na rin po si miss anna. We need the place to be secured. Hahalughugin po muna namin ang lugar.” Sabi ng pulis.

My dad nodded.

“Kung maari lang sana ay walang masasaktan.” Sabi ni papa. Kaagad kaming pumunta sa part na hindi mapapansin.

“L-lorraine... I-I have something to tell you... it’s about my sister... I-I just heard it from my dad...”

Humarap ako sa kanya. I want to listen to her.

“A-ano? T-tungkol kay m-misty?” Natetense na ako. Kaharap ko siya.

“Oo...”

“Tell me...”

“She has something on her mind. Ang alam ko lang... meron siyang psychotic disorder... kaya lahat ng gusto niya... binibigay ni daddy. Pero... its not severe...”

What!? Nabigla ako sa mga sinabi niya. Narinig din siguro ni papa kaya napalingon siya.

“What do you mean!? Ito ba ang hindi sever!?! Tignan mo nga oh! Kung hindi severe, bakit umabot sa ganito!?” biglang sumbat ni papa. Galit si papa...