Meet Love And Destiny (RESTRICTED)

ML&D: Chapter 26

Ito na po ang chapter 26. Sana mabasa niyo pati yung pinakalast part ng chapter 26. 

Dedicated to: @hazel_cerezo

If you want to dedicated, just got o my MB then post what you want. I'll wait for it :) More powers to my readers. Sana naeenjoy niyo yung pagbabasa. 

MissedMe

______________________________♥______________________________

I woke up early. Iniwan ko siya sa kwarto mag-isa. Nagmadali akong kumain sa kusina. Medyo maaga pa kaya naghintay muna ako sa baba. Ilang sandali lang ay may narinig na akong pababa mula sa hagdanan. Naka T-shirt na siya at tumingin lang siya sa akin. Shocks! Ang init naman yata.

Tumayo na ako at bumalik sa kwarto. Naligo ako at nagbihis. Sumunod na rin siya pagkatapos kong magbihis. Lumabas ulit ako sa kwarto at pumunta sa sa garahe ng mansion. Sumakay na ako sa kotse at hinintay siya. Ilang sandali pa ay dumating na siya at sumakay sa kotse tsaka pinaandar hanggang makarating kami sa Parkingan ng sasakyan ng school. Awkward nanaman ang atmosphere sa kotse. lumabas na kaagad ako pagkapark niya at nagmadaling naglakad papunta sa room namin.

Pagdating ko sa room, konti pa lang yung mga tao. Nakita ko silang tatlo na nag-uusap kaya nagmadali na akong umupo sa tabi nilang tatlo.

“Hi” bati ko sa kanilang tatlo.

They just stared at me.

“Why?” I ask them.

“Nothing.” sabi ni Nicole. What’s the matter with her? Ang lamig naman ng pakikitungo niya sa akin. Bakit parang hindi niya ako sinalubong man lang?. Tumayo siya at Umupo sa kabilang upuan. I followed her.

“Please lorraine.. I have no time for you.. just sit there with She and Via.. I just need a break..” She said coldly.

“But why?” I frowned.

She raised her eyebrows. Okay! I left her and sat beside She and Via.

“Can I ask you something?”

They nodded without looking at me

“May alam ba kayo kung bakit ako nilalayuan ni nicole?”

They both gasped.

“What!? Hindi mo alam kung bakit!?” Vivian hissed.

I nodded.

“Bakit ba? May alam ba kayo?”

“Oh siya! Wag kang maingay ah? Sasabihin namin sayo mamaya pagbreakime na.”

Dumating na yung prof namin at nagsimula ng magdicuss. Natapos na rin maglecture yung ibang prof , yung iba naman nasa meeting. Maaga kaming pinagbreak at mahaba pa ang oras namin sa University kaya napagpasyahan namin na pumunta sa pinakamalapit na cafeteria ng university.

“Hindi mo talaga alam?” tanong ni Via pagkapasok namin sa cafeteria.

“Hindi. Ano ba kasing nangyari?”

They both sighed. Sinabi na nila kung bakit hindi man lang ako magawang pansinin ni nicole at napatawa ako ng medyo kalakasan.

“Hahahahah...”

Naging why-are-you-laughing-like-a-witch-look yung mga mukha nila.

“ What!?” tanong ko.

“Bakit ka tumawa?” tanong ni Sherisse.

“Eh pano ba naman kasi.. Basta! Nakakatawa lang..” Kaya naman pala. Hahahahaha. Tumayo na ako at niligpit yung gamit ko.

“Saan ka pupuunta!?? They asked in unison.