Meet Love And Destiny (RESTRICTED)

ML&D: Chapter 47

OHAYOOOOOOOOOOOOOOO! SHEMAY NAMAN OH! UPDATE NA UPDATE ANG MOVE KO. LET'S SEE KUNG MAKAKAGAWA AKO NG TAMANG ENDING. BAKA EPIC ANG KILABASAN NG GAGAWIN KONG ENDING. DON'T WORRY (IF YOU WORRY) ILALABAS KO KAAGAD YUNG SOFT COPY PERO SOME PART OF THE STORY AY HINDI KO ILALAGAY SA SOFT COPY. ALAM NIYO NA :) PERO NA-APPRECIATE NIYO BA TLAGA?

VOTE AND COMMENT PO PALA ANG HINIHINGI KO SA INYO. PLEASE? SALAMAT.

________________________________________________________

Nathan’s P.O.V

After what I saw, bigla akong nagkalakas ng loob na agawin ang baril na hawak ni misty.

She looked pale. Hindi makagalaw.

“Look what you’ve done!” sabi ko sa kanya.

Nakatayo pa rin siya.

Kaagad kong binuhat si Anna. Madaming dugo ang lumalabas.

God! Bakit ba kailangan mangyari ang mga ganito!? Halos magmadali ako kahit nanghihina ang katawan ko. Malapit na sana akong makarating sa labas ng harangan ako ng mga lalaking nakaitim.

Kahit na mahina ako, inilik ko ang sarili ko na lumaban. Wala silang armas na dala.

Ginamit ko ang pagkakataong ‘yon para ilabas ang baril. Umiwas sila at pinapatuloy ko ang paglalakad.

Nakalabas na kami sa bodega at sinalubong kami ng mga pulis.

Kaagad na nilang kinuha sa akin si Anna. Ang daming dugo ang napunta sa damit ko. Kinausap nila ako tungkol sa nangyari at sinabi ko sa kanila ang nangyari kay anna.

Muling bumalik yug mga pulis sa loob. Naglakad naman ako... hindi ko inda ang mga sakit ng katawan ko...

“Hijo! Ayos ka lang ba!?” tanong sa akin ni...

Hindi ako makatingin sa kanya ng diretso... nahihiya ako sa mga pinaggagawa ko... nahihiya ako na harapin siya...

“Salamat at ayos ka na! Kanina pa hindi mapakali si Lorraine! Kanina pa siya naghihintay sa’yo!”

Nabigla ako sa sinabi ni Mr.Cruz. Hindi ko alam pero biglang umayos yung pakiramdam ko. Nagkalakas ako ng loob na kausapin siya.

“Nasaan po siya!?”

“She’s with... anna... teka! Where are they!? Kanina lang...”

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Di ko na tinapos yung pagsasalita niya. Muli akong naglibot upang hanapin si Lorraine.

Hindi ko siya mahanap.

Babalik na sana ako sa loob ng garahe ng lumabas yung mga pulis at hinarang ako.

“Sir, bawal po kayo dito.”

“Bakit!? Baka nasa loob si Lorainne! Kailangan ko siyang hanapin!” hindi ako mapakali. Kailangan ko siyang mahanap. Hindi ako mkakapayag na may mangyaring masama sa kanya!

Hinarang nila ako at hindi ako makapasok sa loob.

“Bawal po sir! May hostage po sa loob! Baka mapahamak ang anak ni Mr. Cruz!”

N-nasa loob siya...

NOOOOOOOOOO! Hindi ako makakapayag na may mangyari sa kanya!

Kahit na bawal, Pumasok ako pa rin ako sa loob. Hinabol nila ako pero nakapasok na ako.

CURSE YOU MISTY! HINDI KO ALAM KUNG ANONG GAGAWIN KO SA’O KUNG MAY MANGYAYARING MASAMA KAY LORRAINE!

Bumalik ako sa lugar kung saan ko huling nakita si misty. Tumakbo ako at...

Nakita ko siya...

Si Lorraine...

Kasama si misty...

May hawak siyang baril. Nakatutok sa ulo ni lorraine.

Tumakbo ako papalapit sa kanila.

“Don’t you dare to go here!”

“M-misty! Wag! W-wag mong gagawin ‘yan! Nagmamakaawa ako sa’yo!”

Pumatak yung luha ako. Hindi ko kakayanin kung mawawala si Lorraine. Hindi ako gumalaw sa kinatatayan ko. Nakatingin si misty sa direksyon ko.

“Why can’t anybody love me!?” biglang sigaw ni misty. Tumulo ang mga luha niya. “Bakit!? Sabihin mo!” Di ako makasagot. Hawak hawak niya yung baril na nakatutok pa rin kay lorraine.  “Alam mo bang isang kalabit lang nito... maaring mawala si lorraine... maybe, pagnawala siya... baka ako na ang mahalin mo?”

“NO! Please! Wag mong gagawin! I’ll do what you want! Please... just let her go...” hindi ko kayang manahimik dito hangga’t nakikita ko si lorraine sa ganitong kalagayan.

“Are you sure?”

“O-oo... wag mo lang sasaktan si lorraine!”

“Okay... come over here...”

Lumapit ako sa kanya ng dahan-dahan. Forgive me Lorraine... I’m just making sure that you’ll be safe... Nasa harap na niya ako...

“Kiss me...”

I closed my eyes and kissed her. Her hands caressed my back. For her sake, I’ll everything.

She broke the kiss.

“We should be together till the end...” she said. She kissed me again but I refused. “No one can separate us.” I feel the end of the gun on my head. “Count with me...”

She’s counting.

1..

2..

3..

4..

I closed my eyes. I’m ready... for you lorraine...

5...

_________________________________________________________

Chapter 48 na po tayo! xD Yan na po ah? basahin niyo. BASAHIN/MAGBIGAY NG BOTO at MAKOMENTO.

(------------------------___________________________---------------------)