Meet Love And Destiny (RESTRICTED)

ML&D: Chapter 22

Here's your chapter 22. Sana dumami ang mga nagbabasa pati yung reads at votes. Pahingi rin pala ng comment pagkatapos niyong basahin itong chpater na ito. Salamat :)

-MissedMe

______________________________♥______________________________

RIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNG!

Hmmmm...

Its morning again and I can’t stand...

I’m half awake.. This couch that I slept was really comfortable and I dreamed that I’m sleeping on my bed.. Tumayo na ako kahit malakas ang kapit ng gravity sa katawan ko.. I opened my eyes.. It’s sunny outside.. The window is open and.. and..

(O_O)

Oh Wait!

 What the hell is happening!?

I thought it was a dream! but I blinked my eyes and again, looked around to see and observe the place. It wasn’t a dream! Its true!

But... H-how!? How could this happened!? P-pano ako napunta dito!? Ang alam ko , sa sofa ako natulog.. H-hindi kaya..

Nagsleepwalk ako? Oh my gosh! Nakakahiya! Paano si Nathan? Nakita niya kaya ako!? At.. at.. Asan siya?

I’m still confused kung paano ako nakarating doon.. Tinanggal ko na yung kumot sa lap ko tsaka tumayo..

(O_O)

“Oh my gosh!” I gasped on what I saw.. Si.. S-si Nathan.. Nasa papag.. natutulog.. at...

As usual.. Half naked nanaman.. (-///-)

I suddenly went pink kaya binale wala ko nalang siya at nagpunta kaagad sa CR para makapagbihis ng maayos. I rushed para sa mabilisang pag-aayos. Nang matapos ako ayunti-unti kong sinarado yung pinto ng kwarto at dahan dahan akong bumaba. Nagprepare ako ng makakain at nakapagluto ng mabilis. Kumain kaagad ako nang matapos ko ng lutuin yung niluto ko. Sa totoo lang... Nagmamadali talaga ako dahil wala si Tita Ericka. Sa tingin ko, maeenjoy ko ang araw na to!

Bumalik ako sa CR namin naligo tsaka nagbihis.  Tahimik ang buong paligid na parang walang nakatira dito sa bahay na ito. I packed my things ng tahimik at baka magising si monster. Nagmadali akong lumabas ng karto ng tahimik.

Nakababa na ako ng hagdanan ng maalala ko na kailangan kong itext sila Nicole.  Kinalkal ko yung small bag ko pero wala akong nakita. Baka naman naiwanan ko sa taas.

Bumalik ako sa kwarto ng tahimik.

Wala ng tao sa loob. Wala na si Nathan. “Oh well” I shrugged. Naghanap ako ng mabilis pero wala talaga. Naghanap pa ako malapit sa higaan pero wala talaga.

BLOOOOOOGSH!

(O.O)

Napatingin ako sa nagsaradong pinto.

“Nathan!?” Nagulat ako. “K-kanina ka pa diyan?”

He didn’t answer. Nakasandal siya sa pader at nakacross arm.

Tinanong ko ulit siya.

“Nakita mo ba yung phone ko?”

Hindi nanaman siya sumagot pero hindi na siya nakacross arm.

Lumapit siya sa akin tapos biglang nagwave yung kamay niya. Hawak niya ang phone ko.

“Nasa sa’yo pla. Akin na”

“San ka pupunta?”

“Basta! Akin na yan!” Kinuha ko sa kamay niya pero mabilis siya. Nakipag-agawan ako sa kanya pero ayaw niya pa ring ibigay.