Meet Love And Destiny (RESTRICTED)

ML&D: Chapter 27

NOTICE of DISCONNECTION:

Charot lang po. Mga readers, aalis po kami bukas (October 30) dahil po malapit na ang november. We're going to Nueva Vizcaya. Dadalaw lang sa relative namin :) So kahit malayo ako, *at walang internet sa bundok xD* gagawa pa rin ako ng update. Babalik din ako sa November 4, para ipost yung magagawa kong update. Di ko lang po sue kung 4 tlga kasi minsan naeextend. May pinapagawa po kasing vacation house sa province namin kaya baka nga madelay ako. Baka lang naman (^_^) / Sana magustuhan niyo itong update ko kahit walang kwenta. Walang kwenta rin po kasi yung gumagawa eh xD. So true~

NOTE:

Readers, payag ba kayong lagyan ko ng BED SCENE CHAPTER itong story ko? Hahahah. Naisip ko lang kung gusto niyo, kasi I'm planning to make a bed scene. Kaloka lang pero sana okay lang sa inyo. Well, kahit naman magyes or no kayo, gagawa pa rin ako XD HAHAHAHAHA. Loko lang eh noh? Nagtanong pa ako xD Ano beyen~ 

Post your comments and need ko rin po yung votes. Sana kahit yun man lang yung ibigay niyo sa akin. Puuuuhhhhh---leaaaaaaaaaase!? Thanks ;)

Siya nga pala, kung sino pa po yung gustong magpadedic, post niyo lang po sa MB ko. tnx :) 

Your Goddess,

MissedMe

_______________________________♥_________________________________

I ran away from the mansion. Crap! Ano bang nagyayari!? Muntik na!

Napagod ako kakatakbo kaya napahinto ako sandali. My tears are still flowing.  I washed away my tears with my hands and took a breath to calm myself.

“Lorraine!? What are you doing here!” Via shouted like the usual. Maingay pa rin siya. Tumayo ako at niyakap ko siya.

“What happened to you lorraine!? Sinaktan ka ba nila ulit!?”

“No..”

I hugged her tightly then I loosen my grip and I face her.

“What’s the matter?” she’s worrying.

“Can I sleep with you?”

Biglang kuminang yung mga mata niya (*O*)

“Sige!” Naging energetic nanaman siya. Natuwa naman ako dahil pumayag siya. Naglakad na kaming dalawa tsaka sumakay sa kotse niya.  Nagriring yung phone ko pero di ko sinasagot.

“Hoy! Kanina a ring ng ring yang phone mo! Sagutin mo na na kaya!”

“Ayoko nga.”

“Bakit? Sino ba yan?”

“Hindi ko rin alam eh. Di ko pa tinitignan.”

“HUH!? Eh paano pag-emergency yan!?”

She has a point. Kapag kasi di ko feel ang panahon, hindi ko sinasagot yung phone ko eh. Pero dahil sa sinabi niya, binuksan ko yung phone ko. Hinintay ko ulit kung sinong tatawag.

KRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNG!

“Yan na! Sagutin mo na!”

Tumunog na phone ko. Tinignan ko kung sino.

(O_O)

Pinatay ko kaagad.

“Oh? Bakit mo pinatay?”

“Wala. Unregistered number eh.”

“Talaga lang huh?”

(_ _”) Ayaw niyang maniwala.