Zorba Aşk

~10.Bölüm~

Nerdeyse olayın üstünden üç gün geçmişti. Bu üç gün boyunca halamın evinden hiç çıkmamıştım. Çünkü bu süre zarfında kimseyi görmek istemiyordum. Biliyordum bu yaptığım çok bencilce'ydi ama yinede onlara sözlerimle bir anlık sinirle üzmek istemiyordum. Onlar bana değer veriyorken ben onlara bunu yapamazdım. Üç gün boyunca evde samet ile kalmak eğlenceliydi ama arkadaşlarımı özlemiştim.

Kendimi bu gün daha iyi hissediyordum. Artık bu şeye bir son vermek istediğim için sabah halamla konuştum ve halam kendimi topladığımı görünce izin verdi. Ama asla o eve ve o sokağa çıkmayacaktım. Telefonumu açınca bir sürü mesaj ve arama gördüm. Özellikle şüheda beni çok merak etmiş olmalıydı ki beni tam yüz altmış kere aramıştı. Sonra yabancı numara dikkatimi çekti. Mesajlara baktığımda bu numaranın merte ait olduğunu anladım. Hemen numarasını kaydettim ve şüheda ya mesaj attım.

-hey şey için çok üzgünüm. Halam geldiği için uzunca bir süre halamla hasret giderdik. Babam o akşam onun için gelmiş. Yani her hangi bir durum yok. Merak etme bu arada ben iyiyim. Çok teşekkürler. Eğer müsaitseniz buluşa biliriz?

Dedim ve gönderdim. Şüheda sanki bu mesajı bekliyormuş gibi hemen cevap verdi.

-of kızım ya! Senin için ne kadar endişelendik biliyormusun? Kızım anladık halanı çok seviyorsun da üç gün boyunca insan hiç mi bir ses vermez ya?

-tekrardan özür dilerim. Affet beni matmazelim. Ee buluşuyor muyuz?

-özür dileme aşkım. Sen istersen tabiki. Hemen geliyorum sizin eve.

-hayır gelme!!

-neden? Buluşmak isteyen sen değilmisin buluşacağız işte!

-yani şey ben gelirim aşkım sana. Zaten çok kabahatliyim.

-iyi peki nasıl istersen bekliyorum evin önünde!!

Gerçekten beni çok özlemişti ve biliyordum ki yanına gidince beni boğana kadar sarılacaktı. Acaba mert de gelecek miydi?

Mert'in gelecek olması düşüncesi beni heycanlandırmıştı. Hemen dolabımı açarak en renkli t-shirt'imi giyip altına eşofman ımı giydim ve saçımı düzelttim. Ben tam evden çıkacağım sırada samet beni durdurdurarak "oo bittimi bizim ev hapsi? " dedi. Heycanla olumlu anlamda başımı salladım ve sameti evde tek başına bırakarak evden çıktım.

Herkesle sahilde buluştuk. Hepsi beni çok merak etmişti. Mert de bir gariplik vardı ama bu garipliği çözememiştim. Bana oldukça yakın davranıyor,temastan kaçınmıyor ve bana hep güzel sözler söylüyordu. Gerçekten beni tanımamışmıydı. Nedenini bilmiyordum ama iltifatları çok sahte geliyordu.

Bütün gün bizimkilerle gezdikten sonra ayrıldık ve evlerimize dağıldık. Eve gelince halam hemen yanıma gelip bana sıkıca sarıldı ve heyecanla konuşmaya başladı "Halacım çok şanslıyız. Şans ayağımıza kadar geldi. " dedi. Halama şaşırarak "ne şansı hala bir sakin ol da anlat bende bileyim. ". Halam heycanını durdurmaya çalışarak " Şu bir ay sonra buradan kurtuluyoruz hayatım. Artık ikimizinde yeni hayatları olacak. "Şimdi bayağı şok olmuştum işte " nasıl yani? "dedim . Halam  tekrar heycanla " taşınıyoruz buradan güzelim. "dedi. Ben yine anlamayarak " nereye taşınıyoruz? "dedim. Halam ayakta durmak istemediğinden beni oturma odasına kadar sürükledi ve koltuğa oturduk. " Hani tatlım ben nerdeyse iki senedir yurt dışından cevap bekliyordum ya iş için bu gün o beklediğim cevap gelmiş. Nasip olursa iki ay sonunda yurt dışındayız hayatım, "Dedi . Halamın dediklerine şok üzerine şok yaşıyordum. Halam devam ederek " neyse tatlım. Sen dediklerimi sindir. Bende o sırada sofrayı hazırlayayım. Az sonra samet gelir ona da söyleyelim bu güzel haberi. "Dedi ve mutfağa gitti. Olayları sıraya koymaya çalışıyordum ama olmuyordu. Mert ile daha anca anca iyi anlaşmaya başlamışken olamazdı.

                           🍁🍁🍁🍁🍁