Step Brother / 𝐽𝐽𝐾-𝐾𝐽𝑁

0.7

Jongini gördüğüm an arkamı dönerek yakalayacaklarını bildiğim halde koşmaya başladım.

"Jennie dur! Sana zarar vermeyeceğim"

Ne yapmamı bekliyordu durup kollarına atlamamı mı? O bir katildi değidiyse bile katile yardım ediyordu.

"Kaçabikeceğini mi zanediyorsun gerçekden?"
Jonginin sesi oldukça yakından geliyordu ama arkama bakmaya korkuyordum.

Kurtuluşum yoktu yakalayacakdı beni...

Karşımdaki yol ayrımına döndüğümde karşıma çıkan ani araba ışıkları ile kendimi kaybederek yere düşmüşdüm.

🍂

Boynuma giren ani sancı ile gözlerimi açıp kendime gelmeye çalışdım.

Ne olmuşdu?

Yada en önemlisi benim burda ne işim vardı.

İçinde olduğum arabayı incelediğimde bunun benim arabam olduğunu anlamışdım yan koltukdaki çantam alıp içine baktım her şey yerindeydi.

Arabadan inip etrafa baktığımda buranın bizim evin yakınlarında olan park olduğunu yeni fark etmişdim.

Bir kaç dakika arabaya yaslanıp kafamı toparlamaya çalışdım.

Olanlar mantıklı değildi.

Yaşadıklarım rüya mıydı yoksa?

Düşüncelerime karşı Gözlerimi devirdim. Saçmalıyordum. En son karşıma çıkan arabayı hatırlıyordum kalanı yoktu.

Peki beni buraya kim getirmişdi? Hatta üstümü kim değişdirmişdi?

Derin bir nefes alıp arabaya bindim. Eve gitmem gerekiyordu ne olmuşdu bilmiyordum, evim benim için daha güvenli olacaktı.

Evin önüne geldiğimde arabadan inip eve doğru adımladım. Olaylardan kimseye bahsetmeyecekdim, zaten söyleyeceğim şeylerin kanıtı yoktu, artık dikatli olup kendimi korumam gerekiyordu.

Kapıya geldiğimde düşüncelerimi bir süreliğine kenara atdım ve kapıyı çaldım.

Kapıyı güler yüzlü bir şekilde çalışan açmışdı "hoş geldiniz efendim" zoraki bir gülümseme ile karşılık verdim ve içeri geçdim. "Annem ve babam evde mi?"

"Evet efendim hazırlık yapıyorlar" çalışanın söylediği ile birlikte adımılarımı durdurup ona doğru döndüm, "hazırlık mı? Ne için?"

"Nona?"

Bayan Soo daha ağzını açmadan arkamdan gelen Jungkook'un sesi ile iç çektim ve salona doğru yürümeye başladım

Şu an uğraşmak istediğim son kişi bile değildi. Salona girdiğimde karşıma çıkan eli bavullar ile dolu ailemi görmeyi  beklemiyordum açıkcası.

"Baba neler oluyor yine?"

Endişeli bir şekilde sorduğum soruya karşı babam gülümsedi. "Merak etme kötü bir şey yok sadece annen ile tatile çıkıyoruz"

Tatil mi? Sırasımıydı şimdi bunun!

Benim boş boş bakışlarım eşliğinde babam bavullar ile birlikte salondan çıkmışdı, annemde memnun olmadığını belli ederek babamı takip etmişdi.

Şu an tatile gitmeleri istediğim son şeydi ama onları nasıl durduracakdım?

Sevgilim aslında katilmiş ve benim peşimde mi?

Hoş ailem burda olsada bana zarar verirdi zaten, bütün gün şirket içindeydim artık evde de yalnız olacakdım. Bitmişdim.

Salondan çıkıp dış kapıya doğru ilerledim, babam çoktan bavulları arabaya yerleştirmişdi.

Bana bakıp gülümsedi ve yanıma geldi.

"Şirket sana emanet tabii küçük kardeşin de" rahat gülümsemesine karşı hiç bir tepki vermemeyi tercih etdim. Ona hala kızgındım, yaşadığım şeyler bunu kısa bir süre unutdurmuşdu, ama onun hiç bir şey olmamış gibi davranması her şeyi daha çok göze sokuyordu.

Annem ve babam araba binip uzaklaşırken Jungkook yanıma getmişdi, "noona bende Yoongi hyunga gideceğim seni rahatsız etmek istemiyorum"

Sadece başımı salladığımda elindeki telefonu bana uzatdı "teledonunu kaybetdin diye duydum bende sana yenisini almak istedim kardeşim"