Step Brother / 𝐽𝐽𝐾-𝐾𝐽𝑁

3.3

"Onları ne zaman çıkaracağız?" yolda olan bakışları kısa bir süre beni bulurken nefesini bıkkın bir şekilde dışarı verdi.

"Şunu sormayı kesecek misin? Eminim şu an yiyişmekle meşkullerdir" yüzümü buruşturup önüme döndüm "saçmalama Yizhuo öyle bir kız değil" alayla gülüp başını salladı. "Bende bu güne kadar kimseyi öldürmedim"

Offlayarak başımı arkaya yasladım "nereye gidiyoruz?" yoldan anladığım kadarıyla eve gitmiyorduk "öylesine turluyoruz birazdan dönüp ikisinin kapısını açarız" başımı onaylar şekilde sallayıp gözlerimi kapatdım, biz gidene kadar uyuyabilirdim.

"Uyumayı planlamıyorsundur umarım?" başımı salladım "tam olarak onu planlıyorum" dediğimde radyoyu açıp sesini fullemişdi. Yüzümü buruşturup gözlerimi açtım ve sesi kıstım "senin derdin ne?!"

Yandan bir bakış atıp omuz silkdi "derdim yok, ben uyumadığıma göre sende uyuma bir zahmet" sessiz kalıp yola döndüm, kesinlikle sorunları olan biriydi!

Yaklaşık yarım saatlik bir dolanmamın ardından tekrar otele dönmüşdük, "o ikisi kesinlikle beni parçalayacak" dediğimde gülmüşdü "şu an hallerinden memnun olduklarına eminim" gözlerimi devirip asansörün düğmesine bastım, kısa bir sürenin ardından kapılar açılmışdı.

Bizimle birlikte bir kaç adamda içeri girmişdi. Cebimdeki telefonu çıkarıp mesajlarıma kısa bir bakış atdım, annem nasıl olduğum ile ilgili bir sürü mesaj atmışdı, ona bir kaç cevap yazıp telefonu kapatdım ve başımı Yoongi'nin omzuna yasladım, uykum gelmişdi.

Kolunu omzuma atıp çenesini alnıma yasladığında full ayna olan kapıdan görüntümüze baktım, kesinlikle sevgili gibi duruyorduk, düşündüğüm şey kısa bir süre heyecanlanmama neden olurken kapı açılmış ve manzaram son bulmuşdu.

İkimiz asansörden çıkıp sessiz bir şekilde odaya doğru yürümüşdük, cebindeki anahtarı çıkarıp yavaş bir şekilde kapıyı açmışdı. "Hiç ses olmadığında göre kesinlikle ben haklıyım" dedi bilmiş bir tavırla gözlerimi devirip açtığı kapıdan içeri baktım.

Gördüğüm manzara ile ağzım şaşkınlıkla aralanırken o gülmüşdü. Jungkook ve Yizhuo yatakta uyuyorlardı. İyide bu nasıl olmuşdu? En son bir birlerini görmek istemiyorlardı diye biliyorum.

Yoongi'nin kolumdan çekmesi ile kendime gelip odadan çıktım, anahtarı odaya bırakıp yanıma gelmiş ve kendinde olan anahtar ile kapıyı kilitlemişdi.

"Sana memnun olduklarını söylemişdim" gülümseyerek konuştuğunda asansöre doğru ilerlemeye başladım, tebrik falan mı bekliyordu?

Kolunu omzuma atdığında itiraz etmeyip asansörün düğmesine bastım "en azından bir tebriği hak etdim bence huh?" derin bir nefes alıp ona doğru döndüm "tebrik ederim ekselansları, çok yüce bir iş başardınız" dedim ellerimi önümde birleştirip diz çöker gibi yaparken.

Bu halime kahkaha atıp açılan kapıdan asansöre girdi, peşinden giderken bende gülmüşdüm. "İtiraf etmeliyim iyi iş çıkardın" dürüst olmak gerekirse cidden iyi iş çıkarmışdı bu kadarını beklemiyordum.

"Evet bence bu yüzden bir ödülü hak ediyorum ha?" kollarımı bir birine bağlayıp duvara yaslandım "bunu bana değil Jungkook'a söyle sonuçta bu işte çıkarım yoktu"

Başını iki yana sallayıp aynı benim gibi duvara yaslandı "ama ben ödülümü senin vermeni istiyorum" kaşlarımı çatdım "ne istiyorsun?"

Yüzündeki muzip gülümseme söyleyeceği şeyin mesajını verirken asansörün açılan kapısına teşekkür edip ondan önce hızlı adımlarla dışarı çıkmışdım.

O ise sadece arkamdan gülmüşdü.